انار، میوه بهشتی و یاقوت های قابل ستایش

پُرسون؛ ‎انار در اساطیر و هنرهای ایران باستان از دوران پیش از تاریخ، مقامی والا، رسالت رمزی و نمادی پردامنه داشته است؛ نقش انار بر روی آثار هنری، نمادی از معانی عمیق زندگی از جمله بی مرگی، کثرت در وحدت، باروری دراز مدت، حاصلخیزی و وفور حکایت دارد.

در یک سنگ ­نگاره تخت جمشید، داریوش یک سرشاخه انار با یک گل شکفته و دو غنچه در دست گرفته است، در سنت زرتشت انار یکی از میوه هایی معنوی است و آن را با شگون و نماد تندرستی و باروری می دانند؛ در طرح های پژوهشی بالغ بر ۷۶۰نوع ژنوتیپ از این میوه شناخته شده که بهترین نوع آن انار رسیده، بزرگ، دانه شیرین، شاداب و بی دانه است.

طبیعت مطلق آن سرد و تر است و هر چه شیرین تر باشد به اعتدال نزدیک می‌گردد؛ انار غذاییت کمی داشته ولی باعث تولید خون نیکو در بدن می شود و موجب خوش رنگی پوست می گردد.

مطالعات جدید نشان داده که انار قندخون را کاهش می دهد ولی انار ترش قندخون دیابتی ها را بالا می برد؛ همچنین در مطالعات جدید خواص حفاظت کننده کبد برای آن ذکر شده است.

شحم انار(پره های سفید میان دانه های انار ) چربی خون را کاهش می دهد و باعث بهبود کارکرد معده می شود؛ تمام اجزای گیاه اناردر قدیم مورد استفاده قرار می گرفته، پوست میوه انار به عنوان ترکیبات رنگی در رنگرزی استفاده می شد و ریشه اش خاصیت ضدانگلی دارد، همچنین پوست انار به علت ترکیبات تاننی درفرآورده های دهانی به صورت غرغره استفاده می شده است.

به علت خواص سست کنندگی بافت معده، در مصرف مداوم انار شیرین بهتر است افراد با بیماری های گوارشی،ا نار را با پیه های آن به صورت آب لمبو میل نمایند.

خوردن دانه های انار با گلپر از زمانهای قدیم درمیان ایرانیان مرسوم بوده و جهت کاهش عوارض گوارشی آن مفید و موثر است.

باید توجه داشت همراه دانه انار و مشتقات آن، نظیر آب انار یا رب انار نباید آب میل شود و همچنین در تهیه غذاها زمانی به عنوان چاشنی از این ترکیبات استفاده شود که غذا از فاز آبی وارد فاز روغنی شده است.

دکتر محمد عسکرفراشاه

انتهای پیام/