به گزارش سایت خبری پرسون، پس از تمام شدن نیم سال اول تحصیلی و فرارسیدن زمان آزمون و سنجش کیفیت آموزشی دانش آموزان ، دوری گزیدن بسیاری ازدانش آموزان و بی رغبتی شان به تحصیل و افت پایه درسی شان نمود بیشتری پیدا کرده است. واقعیتی که با تغییرات سریع و به موقع در سیستم آموزش غیرحضوری و افزودن جذابیت های بصری در برنامه ای همچون شاد، باید از اتلاف انرژی و منابع خانواده ها و در کل کشور، جلوگیری شود.
*شاد و مشکلات دانش آموزان
مریم رضایی ۹ ساله است و کلاس سوم ابتدایی است. مادرش برای استفاده او از برنامه شاد، گوشی خود را در اختیارش قرار می دهد که همین باعث ایجاد مشکلات جدی برای این خانواده شده است. خانم رضایی، مادر مریم می گوید که گوشی اش حاوی اطلاعات زیادی مانند عکسها، فیلم ها و صداهای ضبط شده بوده و در یکی از زمانهایی که گوشی در دست مریم بوده است به علت عدم آگاهی کافی از نوع استفاده از گوشی همراه، باعث شده صداهای ضبط شده گوشی را در یکی از گروه های خانوادگی پخش کند. پخش کردن همان و شروع دعواهای خانوادگی بین او و خانواده همسرش از سوی دیگر که تبدیل به معضل جدی این روزهای زندگی وی شده است، معضلی که نتوانست آن را حل کند. خانم رضایی با تاکید بر اینکه، این اشتباه و سهل انگاری را از جانب خودش می داند؛ خاطر نشان می کند: «معتقدم باید اطلاعات را پاک می کردم و پیش بینی چنین اتفاقاتی را می‌کردم، همه والدین باید به این موضوع توجه جدی داشته باشند که یا گوشی همراه حاوی اطلاعات را به دستان فرزندان خود ندهند و یا مدیریت شدید به نحوه استفاده از وسیله همراهشان داشته باشند. مشکلی که زندگی من را تا لبه پرتگاه پیش برده و هنوز پایان نیافته است.»
ملیکا اشتری، کلاس ششم ابتدایی است، پدرش کارمند است و در این روزها هم، مانند قبل از شیوع ویروس، به سرکار می رود. مادر ملیکا هم در سیستم اداری مشغول است، در منزل به صورت آنلاین به کارهای خود رسیدگی می کند. خانم اشتری مهمترین مساله را نداشتن فرصت کافی برای انجام امور کاری خود و نیز رسیدگی و کمک های درسی همزمان، به دخترش عنوان میکند. او می گوید: تا زمانی که ملیکا به صورت حضوری به مدرسه می رفت، هیچ مشکلی نداشت. دانش آموز زرنگی بود که علاقه و وسواس زیادی به انجام تکالیف و مرور کتاب ها داشته و همه کارها را بدون تاکید و کمک من یا پدرش انجام می داد. مگر در مواقع بسیار خاص که نکته هایی را یاد نمی گرفت و از ما کمک می خواست. ولی الان وضع کاملا برعکس است. با توجه به محیط کاری آنلاین من و عدم حضور پدرش، حجم وظایف من چند برابر شده و آن چیزی که من را دلواپس کرده، ضعف درسی وی است. دختری که تا پیش از این خودش به امور درسی اش می رسید، با وجود بهره گرفتن از برنامه شاد و تدریس بسیار خوب آموزگارش، نتوانسته پیشرفتی داشته باشد و سه ساعتی را که باید در برنامه شاد حاضر باشد، به کابوسش بدل شده است.
خانم اشتری در ادامه تصریح میکند: وقتی چند سوال از درس هایش می کنم از من فراری شده و حاضر نیست در مورد درس و کتاب حرفی بزند و نگرانم اگر راه چاره درستی پیدا نکنم، به همین صورت و با ضعف پایه درسی، به کلاس بالاتر برود.
بیشتر بخوانید:
جدیدترین آمار چاقی و لاغری دانش آموزان اعلام شد؛ ۳۰ درصد دارای اضافه وزن و چاقی
لزوم توجه به مناطق محروم/ شبکه «شاد» مایه غم و غصه دانش آموزان شده است
*احساس میکنم دانش آموزانم بزرگسال هستند
مهشید خان مولایی که پنجمین سال تدریس او با کرونا و استفاده از برنامه شاد، همراه شده و در سال جدید تحصیلی، آموزگار کلاس سوم ابتدایی است، می گوید: با توجه به اینکه سعی می کنم از عکس و فیلم برای خالی و بی روح نبودن کلاسم استفاده کنم ولی برنامه شاد، دست و پایم را می بندد. هم فیلم ها دیر آپلود می شوند و هم اینکه دانش اموزان مقطع ابتدایی که من معلمشان هستم دیگر علاقه ای به نوشتن ندارند و سعی میکنند با فرستادن «ویس(صدا)» جواب سوالاتم را بدهند. ازین رو چندین بار تاکید کردم تا جواب هایم را کتبی بدهند، وقتی هم می نویسند موجی از نوشته در «شاد» به راه می افتد که چشم هایم «دو به دو» می شوند. وی می گوید: کمک کردن والدین به دانش اموزان به حدی شده که حتی خیلی از مواقع احساس می کنم دانش آموزانم بزرگسال هستند تا دانش اموزان کلاس سوم ابتدایی.
به گفته این آموزگار، با وجودی که خانواده ها کتمان می کنند ولی از نحوه پاسخگویی به آزمون ها کاملا مشخص است که به فرزندانشان کمک رسانده اند. حتی متوجه شده ام بعضی از دانش آموزان همزمان که در شاد هستند از اینترنت جواب سوالات خود را پیدا می کنند و تحویلم می دهند. از آنجایی که از همکارانم هم این مسئله را پیگیر شدم فهمیدم این مشکلی است که همه آنها با آن مواجه هستند. همکارانم سعی کرده اند به نحوی از آن بگذرند؛ در حالی که این یک مشکل جدی است. در صورت ادامه داشتن، جدی تر هم می شود و باید به دنبال راه های کاربردی موثر بود.
مینو سلمانیان که آموزگار کلاس اول ابتدایی است مشکل دیگری با دانش آموزانش دارد. او می گوید: چند وقت است دانش آموزانم یاد گرفته اند، برای اینکه متوجه شوند اینترنت دارند یا نه، یک نقطه بفرستند و مشکل زمانی شروع می شود که دانش آموزانم (که البته در این مقطع کاملا عادی است)، ده ها نقطه را پشت هم ارسال می کنند و حالا باید بنشینیم و نقطه ها را پاک کنیم. یکی دیگر از مشکلاتی که مواجه هستم آموزش به دانش آموزانی است که هیچ چیزی از نوشتن و حروف نمی دانستند و با «شاد» این مشکل چند برابر هم شد. او می گوید که تدریس در کلاس اول صبر و حوصله بسیاری می خواهد و البته هنوز والدینی هستند که متوجه تفاوت های آموزش غیرحضوری با آموزش حضوری نشده اند و وقتی دانش آموز را به برنامه «شاد» وصل می کنند، انگار او را به مدرسه رساندند، رهایشان می کنند.
گفتنی است «پرسون» این گزارش میدانی را در دسته معلمان و دانش آموزان مقطع ابتدایی انجام داده است. مسلما آموزگاران سنتی درشیوه غیرحضوری با مشکلات بیشتری رو به رو بوده و در مقابل آموزگارانی را هم داریم که با وجود مشکلات زیاد، به پیوسته بودن فرآیند تحصیلی و انتقال ان به دانش آموزان با روشهای جدیدتردقت کرده اند. باید گفت که در مقاطع بالاتر تحصیلی که برخی خانواده ها، نمی توانند پابه پای دانش آموز نشسته و برایش مشکلات درسی را توضیح دهند مشکلات بزرگتری وجود دارد که در گزارش های بعدی به آن می پردازیم.
