به گزارش سایت خبری پُرسون، روزنامه فرهیختگان نوشت: این در حالی بود که کارگردان «چریکه تارا» در دفعات متعدد به ساواک احضار شد و کارنامه سینماییاش در دوران رژیم پهلوی از گزند سانسور و نگاههای سفت و سخت سیاسی خلاصی نداشت.
او از پایهگذاران «کانون نویسندگان ایران» در سال 1347 بود و به همین دلیل هم مورد آماج و هجمههای زیادی از طرف بازوهای اطلاعاتی و امنیتی رژیم قرار گرفت.
روشنفکران عرفی با وجود بعضی از مشابهتهای فرهنگی با دربار بهخاطر تفاوت نگاهشان به مسائل مختلف چندان دلخوشی با شاه و اطرافیانش نداشتند و حتی سفرهای خارجی، بورسهای تحصیلی و ولنگاریهای اجتماعی نیز نمیتوانست دل آنها را با رژیم پهلوی و کارگزارانش صاف کند.
بیضایی هم گرچه با ساخت فرهنگی و اقتصادی موردعلاقه گروههای چپ زاویه نداشت و بیشتر نزدیک به طیف «پرویز ناتل خانلری»، «شجاعالدین شفاء» و چهرههای همسو به دربار بود، امّا دوریاش از طیف حاکم بهخاطر مخالفت او با مسئله کیش شخصیت و دوری از اسطورهسازی نسبت به شاه و اطرافیانش موجب شده بود تا جایی در رویدادهای فرهنگی مختلف در آن دوران نداشته باشد. بیضایی پیش از پیروزی انقلاب اسلامی شش فیلم کوتاه و بلند ساخت که از این میان، «رگبار» و «عمو سیبیلو» بیش از باقی آثار توسط مخاطبان دیده شدند و بازخورد مثبت گرفتند.
منبع: فرهیختگان
