کشاورزی

آب، خاک، هوا، جنگل، دریا، بیابان، منابع مشاع ایرانیان است و اگر درباره آنها فلسفه، دکترین و سیاست مبتنی بر منافع ملی شکل نگیرد، مبنای تصمیم‌گیری درباره این منابع برآیندی از اعمال نفوذ نهادها، گروه‌های فشار و صاحبان منافع خواهد بود.

بررسی عملکردها و نحوه مدیریت و سیاستگذاری در بخش‌های مختلف مرتبط با منابع طبیعی و محیط زیست کشور نشان می‌دهد، آنچه امروز به عنوان تنش‌ها، چالش‌ها و بحران‌های گوناگون محیط زیستی عنوان می‌شود، دور از انتظار نبوده و دستاورد نظام تصمیم‌گیری غیرکارشناسانه، کوته‌نگرانه و سطحی است.

زاینده‌رود، بزرگ‌ترین و پرآب‌ترین رودخانه فلات مرکزی ایران است که از کوه‌های زاگرس مرکزی به ویژه زردکوه سرچشمه می‌گیرد و در دشت مرکزی ایران به سمت شرق پیش می‌رود تا در نهایت به جلگه تالاب گاوخونی می‌ریزد. از این رودخانه، جهت آبیاری باغ‌ها، شالیزارهای برنج و کشتزارهای داخلی اصفهان، پنج شاخه بزرگ جدا شده که در گویش اصفهان به آنها«مادی»می‌گویند، استفاده می‌شود.

برخی از صاحب نظران از بنیان تمدن نوین اسلامی دم می زنند. تمدن اسلامی در برهه‌ای از زمان (قرن چهارم و پنجم هجری)ظهور کرد و‌ پس از یکی دوقرن با حضور برخی مدعیان افول نمود. ایران دارای تمدن هفت هزارساله است.

درباره اعتراضات اصفهان متن طولانی‌تری نوشته‌ام که گمان می‌کنم بهتر است در روزهای آینده منتشر شود. ولی بخش خاصی از آن را فعلا تقدیم می‌کنم. این بخش پاسخ به این پرسش است که راه‌حل رسمی و دم‌دستی این بحران چه خواهد بود؟ منظور از راه‌حل، ارایه یک برنامه ۵ یا ۱۰ ساله بلندمدت نیست که هیچ یک از معترضین به اجرای آن اعتمادی ندارد، زیرا ساختار موجود از این حیث برنامه‌پذیر نیست، آن هم برنامه‌ای که بخواهند، مساله آب را در یک حوضه مهم حل کند.