شهرهای خوزستان

اعلام تشکیل شورای راهبردی برای حل مشکلات خوزستان، از این نظر که صدای مردم و نخبگان در آن شنیده شود رویکردی مثبت است اما بهتر آن است که صدای مردم در پارلمان شنیده شود نه در یک شورای غیر انتخابی. خوزستان 18 نماینده در مجلس دارد. اگر این 18 نفر صدای اکثریت مردم‌اند چرا این صدا شنیده نمی‌شود و اگر اکثریت مردم را نمایندگی نمی‌کنند چون در فضای غیر رقابتی ناشی از حذف پیشاپیش رقبا و با آرای حداقلی به مجلس رفته‌اند آیا محدود کردن انتخابات و حذف نخبگان به سود امنیت و توسعۀ کشور بوده است؟

این روزها نوشتن برای خوزستان سخت است اما ساکت بودن هم سختتر است نمی‌خواهم به روال معمول ضجه و مویه بلند کنم.

آتش انداختن در خرمن قوم‌گرایی همواره یکی از ابزارهای برنده دول متخاصم خارجی بوده و در بزنگاههای حساس با همین حربه امتیازات رنگارنگی را از ما گرفته اند نمونه آن استالین بود که با راه اندازی جریان پیشه‌وری در آذربایجان و جمهوری مهاباد در کردستان امتیاز نفت شمال را از دولت وقت ایران گرفت.

این روزها نوشتن چقدر سخت شده است. از کجا می‌شود نوشت؟ از کدام درد؟ از کدام زخم می‌توان گفت تا دلی آرام گیرد و قراری حاصل آید؟ گویی ما ناگهان از آن سوی آسمان به سرزمینی از عجایب تلخ پرتاب شده‌ایم و در حیرتی عمیق مانند گنگ خواب‌دیده به همه ‌چیز خیره می‌شویم و سر در نمی‌آوریم که ماجرا چیست و ما کجا هستیم؟ از همه‌ چیز می‌ترسیم!