معمولاً رؤسای جمهور پیشین که تا برگزاری مراسم تنفیذ جانشین خودشان، هنوز دارای «مشروعیت ریاست‌جمهوری» بوده‌اند، در مبادله این جایگاه، مشارکت داشته و «حکم تنفیذ» رئیس جمهور منتخب را به دست امام امت می‌داده‌اند تا به ریاست‌جمهور بعدی تقدیم شود؛ لیکن این‌بار حسن روحانی اجازه نیافت تا حکم جانشین خود را به دست نائب امام زمان بدهد؛ معنای این اتفاق آن است که حکم ریاست جمهوری حسن روحانی و به تبع آن مشروعیت جایگاه وی، به دلیل آزار بی‌شمار مردم، از منظر امام امت، ظاهراً قبلاً بی‌اعتبار شده است.
