سید ابراهیم رئیسی

نکته بسیار کلیدی در فرمایش مقام معظم رهبری مبنی بر اینکه ضعف‌های دولت‌های قبل را تبدیل به قوت کنید و قوت‌ها را ادامه دهید به این معنا و مفهوم است که دولت از امروز به بعد پیگیر مشکلات و مسائل مربوط به کشور باشد و به نوعی سعی کند که چالش‌ها را تبدیل به فرصت بکند.

کابینه دولت سیزدهــم به جهــت شــرایط کشـور و نارضایتی‌های مردم در حوزه‌های مختلف از اهمیت بالایی برخوردار است و از این رو در انتخاب افراد کابینه دیگر خط و ربط سیاسی فرد نباید ملاک قرار بگیرد و آنچه مهم است شایستگی، توانایی و تجربه فرد است.

آقای روحانی هم رفت. ارزیابی دقیق و منصفانه عملکرد دوره هشت ساله او اکنون ممکن نیست. به ویژه اینکه ما منتظریم که ارزیابی عملکرد را با آینده‌ای که هنوز نیامده است مقایسه کنیم! در حقیقت باید گفت که در آینده همچون دفعات پیش، مردم حسرت گذشته را خواهند خورند. شاید فقط در دوره اصلاحات بود که چنین حسرتی مشاهده نشد.

به حکم مسئولیت تاریخی و مشابه آنچه در صفحه شطرنج سیاست جهان نیز مشهود است؛ «وزیر» به واقع کسی است که به منظور کم کردن بار حکومت و رئیس‌جمهوری همکاری می‌کند؛ و نخست‌وزیر یا رئیس‌جمهوری قسمتی از کارهای مملکتی را به وی می‌سپارند.

پنج سال پیش که دولت روحانی در بهترین وضعیت خود قرار داشت و هنوز هیچ علائمی از بحران در اقتصاد ایران جز برای اقتصاددانان قابل مشاهده نبود،مقاله‌ای منتشر شد که با این مقدمه شروع می‌شد: «انسان دو نوع معلم دارد: آموزگار و روزگار. آنچه به شیرینی از اولی نیاموزد، دومی به تلخی به او یاد خواهد داد. این معادله برای مثلث سیاستمدار، اقتصاددان و قوانین آهنین اقتصاد نیز برقرار است. سیاستمداران اگر به هشدارهای اقتصاددانان و تئوری‌های آزموده‌شده اقتصادی بی‌توجهی کنند، دیری نخواهد پایید که قوانین آهنین اقتصاد، حقانیت همان هشدارها و تئوری‌ها را به تلخی به آنها یاد خواهد داد.»