رسانه

تحلیلگر بی‌بی‌سی بی‌آن‌که به نقش شبکه متبوعش در تحمیق مخاطبان، دست کم گرفتن شعور مردم و القای ساده انگاری براندازی بپردازد، اپوزیسیون را متهم به «شوخی گرفتنِ براندازی» می‌کند.

روزنامه فرهیختگان نوشت: آنچه تاکنون از فعالیت رسانه‌ای تیم همراه آقای رئیسی منتشر شده دست به یقه شدن با عناصر ضدایران، رسانه‌هایی مثل ایران‌اینترنشنال و بی‌بی‌سی و... است. سیاستی که سال قبل هم وجود داشت.

پوزش خواستن صدا و سیما از آقای وزیر اسبق نیز از این نوع است که به هر دلیلی زورشان نرسید، هر چند آنجا هم در درجه اول باید از مردم عذرخواهی می‌کردند. آن رفتار گذشت ولی هنوز یک هفته نگذشته بود که رفتار بسیار بدتری را این‌بار علیه آقای روحانی مرتکب شدند. این نشان داد که آن خط‌مشی همچنان برقرار بود. حرف‌هایی که علیه آقای روحانی زدند، حتی اگر علیه یک فرد عادی هم زده شود موجب تأسف و حتی مجازات شدید است، چه رسد علیه کسی که ۸ سال رییس‌جمهور همین نظام بوده است و چند دهه در بالاترین سطح سیاسی و امنیتی و... این ساختار مسوولیت داشته و اکنون نیز عضو خبرگان رهبری همین حکومت است.

پیمان جبلی رئیس رسانه ملی علت دسترسی برخی شبکه های تلویزیونی معاند به آرشیو صدا وسیما را به اتفاق هایی که در سال‌های گذشته رخ داده مرتبط دانست.

قسمت دوم برنامه «جام جم» با حضور حسین انتظامی به بحث درباره سرگرمی‌سازی و تولید محتوا در رسانه‌هایی مثل تلویزیون می پردازد.

حدود چندین سال است که امکان انتشار آگهی دستگاه‌های دولتی در خبرگزاری ها و پایگاه‌های خبری فراهم شده است. در این رابطه وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی دستورالعمل اجرایی تهیه و ابلاغ کرده است.

هیچ کشوری وجود چنین کاسبان وطن فروشی را تحمل نمی‌کند می‌توانید به قوانین رسانه‌ای آنها سری بزنید. هیچ کشوری به چنین حق‌العملکارهایی اجازه نمی‌دهد، اخبار و تحلیل‌های کذب را تحت عنوان «آزادی بیان» به خورد مردم دهند. چه رسد به این که از آنها حمایت‌های مالی کرده و در روزی مثل روز خبرنگار و یا جشنواره مطبوعات، با جایزه تشویقشان هم بکند.

تعطیلی کل رسانه به خاطر یک یا چند محتوا، سنت سیئه ای بازمانده از دوران گذشته است که انتظار می رود در نظام جمهوری اسلامی مختومه و به عنوان سند افتخاری برای آن در تاریخ ثبت شود. از مسوولان گرامی و خاصه روسای محترم سه قوه انتظار می رود وجهه همت خود را مصروف این امر مهم گردانند.

سعیدی گفت: من به‌ محض شروع کار مجلس موضوع را پیگیری می‌کنم که چرا انتخاب را توقیف کرده‌اند. اگر قرار باشد رسانه‌ها صرفا باب میل امثال بنده کار کنند که با اصول قانون اساسی و اصل نهم و آزادی که انقلاب ما روی آن تاکید دارد در تضاد است. قرار نیست که خوشایند مسئولین صحبت کنیم تا آقایان خوششان بیاید.

رسانه همان‌اندازه که محل نقد و طرح ایرادات و آسیب‌شناسی مشکلات و کمبودهاست، جایی برای امیدآفرینی و بیان موفقیت‌ها و معرفی پیشرفت‌ها و دستاوردهاست.

موکب فرهنگی و رسانه‌ای «عطش» با حضور جمعی از فعالان رسانه در کربلا آغاز به کار کرد.

این تیتر‌های دروغ یا اغراق شده (و بعضا متناقض) در رسانه‌های زنجیره‌ای بیگانه و دنباله آنها در فضای رسانه‌ای داخلی را مرور کنید که با وجود همدلی بالای آقایان رئیسی و قالیباف و اغلب وزیران و نمایندگان، چگونه از هیچ یا کاه، کوه می‌سازند:

رویداد برند کارفرمایی توسط کارخانه نوآوری رسانه راه‌کار و با حمایت بانک تجارت روز هشتم شهریور 1402 در مرکز همایش‌های کتابخانه ملی ایران برگزار می‌شود.

رئیس قوه قضاییه گفت: برخی مدیران در سطوح مختلف دستگاه قضا هنوز به این باور نرسیده‌اند که مقوله اطلاع رسانی، امری لازم و ضروری است؛ لذا همین موضوع نیز بر سختی کار اطلاع‌رسانی در دستگاه قضایی می‌افزاید.

به مناسبت فرارسیدن روز خبرنگار، رالی تور گردشگری یک روزه ویژه اصحاب رسانه برگزار می‌شود.

محمدصادق جوادی‌حصار نوشت: دولت قصد دارد زمینه فعالیت‌های اهالی رسانه‌ها را به سمتی سوق داده و هدایت کند که بیانگر روایت مدنظر خودش باشد. سیاست‌های انقباضی و خلاف توسعه رسانه‌ها که اغلب در جهت ایجاد محدودیت‌ها برای فضای عمومی کشور از جمله رسانه‌هاست.

اسامی نامزدهای «جشنواره ملی رسانه‌های ایران» اعلام شد و امروز سه شنبه 17 مرداد برگزیدگان در مرکز همایش‌های بین‌المللی جمهوری اسلامی ایران(سالن اجلاس) تقدیر می‌شوند.

نکته اصلی در سخن مروان رو به‌ راه شدن کار «حکومت» برای «ما» است که با تعبیر «لا یستقیم لنا الامر» بیان کرده است و در نگاه برخی شاگردان مکتب مروان همه واقعیت نیز همین است و بس! با این فرق که مروان این اندازه شجاعت داشت، که انگیزه جریان بنی‌امیه را در ناسزاگویی بازگو کند و ای کاش شاگردان «منطق مروانی» نیز دست‌کم به اندازه مروان شجاعت داشتند و فاش می‌گفتند که با چه انگیزه‌هایی مرتکب چنین رفتارهای غیر اخلاقی می‌شوند و دیگر به پای دین و شرع نمی‌گذاشتند؛ شاگردانی که به گمان خود، مسلط هستند و تو گویی «دستشان باز است که هر چه می‌خواهند بگویند و هر کار می‌خواهند بکنند»