تورم

بودجه سال آینده کشور دارای مشکلاتی است که نمی‌توان آنها را نادیده گرفت؛ یکی از آن موارد این است که اعلام شده کاهش سهم بودجه پروژه‌های عمرانی در راستای غیرتورمی شدن بودجه است! چند اقدام در بودجه سال آینده صورت گرفته که به باور دولت می‌تواند تورم را کاهش بدهد.

دو پرسش در بازار مسکن ایران برای خیلی از متقاضیان و حتی عرضه‌کنندگان ملک مطرح است که یا جواب درخوری به آن داده نمی‌شود یا از اساس رد می‌شود. اما اصل ماجرا چیست؛ مسکن گران است؟ علت گرانی از کجا نشأت می‌گیرد؟

براساس اطلاعات رسمی در سال 1390 در حدود 26.6 درصد خانوارهای کشور در خانه‌های استیجاری اقامت داشته‌اند. این رقم در سال 1395 به 30.7 درصد رسید‌ و اینک متولیان امر آن را در حدود 40 درصد می‌دانند. طبعا این ارقام نشان‌دهنده وضعیت تمکن مالی و خانه‌دار‌بودن یا نبودن خانوارهای کشور نیست.

علائمی که از روند مذاکرات وین ساطع می‌شود و به ما می‌رسد و برداشتی که از شرایط و اوضاع و احوال جهانی و کشور خودمان داریم، بوی حل مشکلات برجام است که به مشام می‌رسد. اتفاق خوبی که در پی آن بار فشار بر مردم کم می‌شود، وضع دولت بهتر می‌شود و شرایط اقتصادی رو به بهبود می‌رود.

چارلز کورزمن در کتاب «ناگهان انقلاب» می‌نویسد «وضع اقتصادی در سال‌های57- 1356 رو به بهبود داشت. چنانکه نشریه معتبر فصلنامه بررسی اقتصادی ایران که در لندن منتشر می‌شد، می‌نویسد که رشد اقتصادی احتمالا پرشتاب خواهد بود... و باید شاهد حدود 10 درصد رشد اقتصادی باشیم... .

گفته‌اند «الآن یک کارگر با یک سوم مزد روزانه می‌تواند برای ناهار حداقل یک چلوکباب بخورد. اما زمانی که در ایران دلار 7 تومان بود یک کارگر با یک سوم مزد فقط می‌توانست نان و پنیر و انگور بخورد. اگر معیارتان شکم است این را هم بگویید!» معیار سنجش اما درآمد سرانه است. نه قیمت چلوکباب، نه کرایه تاکسی، نه سکه و همچنان بالاترین درآمد سرانه مربوط به سال 1356 است با عدد 2545 دلار که در تمام سال‌های پس از انقلاب تنها در سال‌های 80 و 81 به آن نزدیک شدیم و شگفتا که در همان دو سال همین تریبون‌ها مدام از اقتصاد و معیشت می‌گفتند!