همزمان با سفر آقای رئیسی به چین رسانههای جهان از جمله غربیها نتوانستند به موفقیت این سفر با وجود تحریمها و بدون برجام و افایتیاف اذعان نکنند. نشریه فارنافرز نوشت: «سیاست آمریکا در قبال چین و ایران بازدهی ندارد و جهان به وضوح تغییر کرده و چین و ایران رهبرانی بسیار متفاوت و قاطعی، و اکنون تواناییهای قویتری برای دنبال کردن سیاستهای ضد تحریمی آمریکا دارند».
رییس جمهور ایران در گفتوگو با شبکهای چینی تاکید کرد که تحریمهای آمریکا و دیگر کشورهای غربی نتوانسته است به هدف خود که «متوقف کردن مردم ایران» بود، دست پیدا کند.
یک نماینده ارشد آمریکا در جریان سفر به بنگلادش گفت، تحریمهای آمریکا علیه یک واحد پلیس بانفوذ بنگلادشی که متهم به "قتلهای فراقضایی" است، تا زمانی که اصلاح نشود، لغو نخواهد شد.
حال اکنون جا ندارد هزاران بار این فراز از سخنان رهبری را بازنشر داد؟ که فرمودند «باز هم آنها اشتباه کردند. خیال میکردند ملت ایران با آنها همراهی خواهد کرد، در حالی که اشتباه کردند و کسی به آنها اعتنایی نکرد»!، و آیا جا ندارد سران فتنه هم با دیدن مردم همیشه در صحنه یوم الله ۲۲ بهمن، دست از فریبکاری و نفاق بردارند، و برخی خواص سیاسی - رسانهای نیز البته اگر صدای ملت را شنیدند، شکر نظام و رهبری را کنند؟!، درغیر اینصورت باید منتظر عذاب شدیدی باشند، چراکه این وعده و هشدار خداوند است که«لَئِن شَکَرتُم لَاَزِیدَنکُم و لَئِن کَفَرتُم انَّ عَذَابِی لَشَدِیدٌ»!.
پس از آنکه "بالون جاسوسی" چینی توسط آمریکا منهدم شد، ایالات متحده تحریمهای جدیدی علیه چین از جمله شش شرکتی که با برنامه تجسسی این کشور در ارتباط بودند، وضع کرد.
صنعت پالایش با وجود ۴۴ سال تحریم های ظالمانه توانسته پویایی خود را حفظ کند و ظرفیت پالایشی کشور اکنون به بالای ۲.۲ میلیون بشکه رسیده است با این حال در دولت سیزدهم تلاش شده تا صنعت پالایش و پخش از سوخت محوری به سود محوری تغییر مسیر دهد.
دنیا شاهد دو فاجعه بزرگ است. یکی طبیعی و آن دیگری به شدت غیرطبیعی. زلزله مهیب در ترکیه و سوریه همان فاجعه طبیعی است و فاجعه غیر طبیعی و بزرگتر این است که آمریکا به هیچ کشوری اجازه نمیدهد به زلزله زدگان سوری کمک کنند چون «سوریه تحریم است»!
رئیس جمهور با افتخارآمیز توصیف کردن نقش تمدنهای کهن و ریشهدار ایران و یونان در پیدایش و تکامل مدنیت، ابراز امیدواری کرد که روابط صمیمی و دوستانه ایران و یونان بستر مناسبی برای گسترش همکاریها در عرصههای مختلف اقتصادی، سیاسی و فرهنگی باشد.
تفاوت میکند رژیمی که مسئولین مهمش یا از سفارت اجانب انتخاب میشوند یا در بزم شبانه، با نظامی که در همان سال اول، انتخابات برگزار میکند و زمام امور کشور را به منتخبین مردم میسپارد. تفاوت میکند رژیمی که به دنبال توسعه، طبق اطلس منافع اجانب است با نظامی که طبق نقشه بومی و طراحی شده توسط نخبگان خود به دنبال پیشرفت است.