یادداشت تازه فارین پالیسی نوشته استفن والت به بررسی تلاش‌های اخیر اسرائیل برای تثبیت موقعیت خود به‌عنوان قدرت برتر منطقه‌ای و چرایی ناتوانی این رژیم برای این تلاش‌ها پرداخته است.
سیاست محدودسازی همکاری با رافائل گروسی و آژانس بین‌المللی انرژی اتمی و ابهام هسته‌ای پاسخی حداقلی به شرارت‌های اسرائیل و آمریکاست.
سه جنگ مهم در سال‌های اخیر یعنی جنگ روسیه و اوکراین، جنگ غزه و اسرائیل و حالا جنگ ایران و اسرائیل، معادلات بازار انرژی جهان را دستخوش تغییرات مهمی کرده است؛ تغییراتی که می‌تواند تا حد تأثیرگذاری بر تصمیمات سیاسی منطقه و حتی جهان اثرگذار باشد. مهمترین تأثیر جنگ‌های اخیر بر اقتصاد و بازار انرژی جهان، نزدیک‌کردن روسیه، چین و ایران به یکدیگر است؛
پیمایش‌های سرمایه اجتماعی کشور در دهه‌های اخیر، نشانگر کاهش مؤلفه‌های سرمایه اجتماعی به‌ویژه اعتماد اجتماعی و شکاف بین دولت-ملت بوده است؛ اما در تجاوز رژیم صهیونی به کشور عزیزمان دیدیم که حول وطن عزیزمان ایران انسجام و همبستگی اجتماعی بی‌بدیلی شکل گرفت.
نمایندگان مجلس شورای اسلامی در اقدامی انقلابی و قاطع کلیات و جزئیات طرح الزام دولت به تعلیق همکاری با آژانس بین‌المللی انرژی اتمی را تصویب کردند.
بررسی میدانی تحولات جنگ نشان می‌دهد که آمریکا و اسرائیل پس از شکست در نقشه اولیه (عملیات غافلگیرانه و فلج‌کننده) و دریافت ضربات سهمگین از ایران، به شکل تاکتیکی خواستار آتش‌بس شده‌اند.
ترامپ رسماً اعلام کرد، هسته‌ای بهانه است و از پروژه تجزیه ایران رونمایی کرد. پروژه‌ای که با واقعیت‌های اجتماعی ایران هیچ نسبتی ندارد و شکست خواهد خورد.
اظهارات و سیگنال‌های ضدونقیض دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور ایالات متحده، موج جدیدی از گمانه‌زنی‌ها درباره آینده تحریم‌ها و رابطه اقتصادی ایران و آمریکا را برانگیخته است.
رافائل گروسی از متهمان اصلی وضعیت این روزهای منطقه با وقاحت تمام می‌خواهد به محل جرم برگردد.
عراقچی خیلی ساده و روشن توضیح داد:«در حال مذاکره با آمریکا بودیم، اسرائیل حمله کرد.در حال مذاکره با اروپا بودیم، آمریکا حمله کرد.حالا دقیقاً به کدام میز مذاکره برگردیم؟»
وقتی آژانس به‌جای محکوم کردن تجاوز، بر ادامه بازرسی‌ها تأکید می‌کند، وقتی شورای امنیت در برابر وتوی آمریکا فلج می‌شود و وقتی سازمان ملل به بیانیه‌های بی‌اثر بسنده می‌کند، ادامه همکاری با این سیستم چه سودی برای ایران دارد؟
شبکه تلویزیونی ایران‌اینترنشنال در ماه می2017 در لندن تأسیس شد؛ اما در فوریه 2023 مدیران این شبکه تلویزیونی مدعی شدند به دلیل افزایش تهدیدهای دولت ایران، مقر خود را به واشنگتن منتقل کرده‌اند.
ایران در ۵ روز گذشته نقطه‌زنی‌های موشک‌هایش در سرزمین‌های اشغالی را خوب به رخ جهان کشیده و به نظر می‌رسد آمریکایی‌ها تمایل دارند دقت این موشک‌ها روی ناوها و کشتی‌های آمریکایی را در خلیج فارس هم به چشم ببینند.
در حالی که دستگاه‌های دولتی و امنیتی اسرائیل به شدت در تلاش برای جلوگیری از انتشار آمار تلفات حملات موشکی ایران به سرزمین‌های اشغالی هستند، برخی منابع از تعداد بالای مجروحین و کشته شده‌های اسرائیلی در جریان این حملات خبر می‌دهند.
برای حفظ کشور، اصلاح‌طلبان باید نقش فعالانه‌تری در ساخت روایت‌ها ایفا کنند و تنها به انتشار بیانیه محدود نشوند.
شاید برای بعضی افراد تعجب‌آور باشد ولی باید بر ادامه مذاکره با آمریکا تأکید شود. قطع شدن مذاکره و ابتر ماندن آن، خواست رژیم صهیونیستی است که بعد از کارشکنی‌های سیاسی و تبلیغاتی حالا به جنگ برای ایجاد اخلال در آن متوسل شده است.
ایرانی‌ها از وجه عقلایی تمام تلاششان را می‌کنند که جنگی را شروع نکنند؛ اما اگر کسی بر آن‌ها چیزی تحمیل کرد با عنصر ذهنی سلحشوری با آن برخورد می‌کنند.
ضربه بامداد جمعه که به صورت غافلگیرانه از سمت اسرائیل بر ایران وارد آمد، برآیند رفتار همیشگی اسرائیل در برابر کشورهای بزرگ تر از خود به لحاظ وسعت است.
درحالی‌که چمد روز از آغاز تجاوز اسرائیل به کشور می‌گذرد، اخبار این رویارویی نظامی در سطح داخلی و بین‌المللی بازتاب بسیار گسترده‌ای داشته است.
امریکا دارای پایگاه‌های نظامی در چند کشور همسایه ایران است. هرچند جمهوری اسلامی با کشورهای همسایه دارای حسن همجواری است، اما این روابط حسنه نمی‌تواند و نباید مانع از پیگیری حقوق دفاعی و امنیت ملی ایران باشد.
کیهان در گزارشی نوشت:پایان اسرائیل، تصمیم ماست؛ نه احتمال، نه تحلیل، بلکه برنامه‌ای عملیاتی که آغازش را صهیونیست‌ها با حماقت‌های اخیرشان امضا کرده‌اند.
در مسیر چرایی و چگونگی تحقق این انسجام باید به‌خاطر داشته باشیم این تهاجم به میهن‌مان تحمیل شده؛ وگرنه دنیا می‌داند ایران مدت‌هاست تمام ظرفیت خود را برای اجتناب از درگیری و تنش به کار گرفته است.
جامعه‌ای که در بحران‌ها منفعل نباشد، پس از جنگ نیز سریع‌تر می‌تواند به سمت بازسازی و توسعه حرکت کند.
کار شورای امنیت نشست و استماع نیست، عمل به مسوولیت اصلی خود برای جلوگیری از تجاوز یا تداوم آن است.
