رسانه‌های دیگر

جنگ ۱۲ روزه‌ای که اخیرا میان ایران و ائتلاف اسرائیل و امریکا رخ داد، صرف‌نظر از تحلیل‌های ژئوپلیتیکی و نظامی، حامل یک پیام مهم در ساحت اجتماعی و ملی بود؛ پیام بازگشت احساس تعلق عمومی به کشور.
هنوز از شرایط سخت و بحرانی که اوج آن در جنگ و مقاومت ۱۲ روزه نمود یافت، خارج نشده ایم. با این حال برخی، فرصت را مغتنم جسته تا نانشان را به روغن تفرقه چرب کنند و اندیشه وحدت و طریقتِ وفاق را نابود نمایند. برای آنان زدنِ گردن این جریان بهترین کار است. پس مستقیم به سراغ رئیس جمهور پزشکیان رفته و او را هدف قرار داده اند.
قبل از شروع جنگ ۱۲ روزه اخیر و چند روزی بعد از شروع آن، هم ترامپ و هم نتانیاهو تاکید داشتند که براندازی «‌تغییر رژیم - Regime change» هدف راهبردی و نهائی آنهاست. این آرزوی دشمن با پاسخ جانانه و «‌له‌کننده‌» قوای مسلح جمهوری اسلامی و اتحاد و یکپارچگی مثال‌زدنی مردم با شکست روبه‌رو شد.
هر فرد یا نهاد یا کشوری که چشم‌انداز روشنی برای آینده ندارد، تصمیم‌گیری‌های آن اغلب شتاب‌زده خواهد بود و رنگ و بوی هیجانی دارد. تصمیماتی که نه بر پایه تحلیل‌های بلندمدت بلکه ناشی از هیجانات زودگذر و لحظه‌ای مثل خشم و اضطراب و یا ملاحظات تاکتیکی است. پیامد چنین شیوه‌ای برای کشور، فرسایش توان تصمیم‌سازی نهادهای حکمرانی و تشدید احساس سردرگمی مردم است.
بیانیه اخیر میرحسین موسوی نه تنها بوی همدلی نمی‌دهد، بلکه انگار تلاشی است برای بازسازی فضای سال ۱۳۸۸؛ همان فضایی که کشور را به حاشیه کشاند و شکاف‌های اجتماعی را عمیق‌تر کرد.
یک سال از ریاست‌جمهوری آقای پزشکیان می‌گذرد. خیلی از مردم او را با شوق انتخاب کردند. مردمی که برای انتخاب آمده بودند، اکثریت مردم نبودند. خیلی‌ها هم برای انتخاب‌نشدن دیگری آمده بودند. اما وقتی انتخاب شد عمدتا خوشحال شدند. شاید در کلوزآپ‌های رفتارش ایرادات زیادی بود اما در یک نگاه لانگ‌شات پزشکیان خیلی موفق بود. اولین بار بود که توانسته بود اعتماد رهبری را جلب کند و همین‌طور بتواند همکاری و حداقل عدم مخالفت نهادهای رسمی خارج از دولت را با خود داشته باشد.
مصوبه مجلس با عنوان «طرح تشدید مجازات جاسوسی و همکاری با رژیم صهیونیستی و دولت‌های متخاصم علیه امنیت و منافع ملی» مثل همه طرح‌های دیگر این مجلس و مجلس قبل عنوانی دارد که لزوما همسو با محتوایش نیست.‌
هرچند که پس از ضربات سنگین موشکی ایران، سانسور شدید بر رژیم صهیونیستی حاکم شده، اما برخی خبرها بزرگ‌تر از آن است که بتوانند سانسور کنند. مانند اصابت موشک‌های ایران به منطقه امنیتی کریا و تعطیلی دفتر نتانیاهو برای بازسازی!
یک روزنامه تندرو که خود را متولی مبارزه با اسرائیل می‌داند، اخیراً همراه با سایر تندروها جهت‌گیری خود را بر تضعیف نقطه قوت ایران در جنگ تحمیلی اخیر متمرکز کرده و نوشته است که: «دشمن اگر در ساعات بامداد روز ۲۳خرداد جسارت حمله پیدا کرد، این جسارت نه از سر اعتماد به قدرت خود، بلکه ناشی از ادراک ضعف از داخل کشورمان به‌واسطه مواضع افراد و جریانات غربگرا بود.»
دو روز پیش، به تاریخ ۱۷/۴/۱۴۰۴ دوستان ما در جبهه اصلاحات بیانیه‌ای در اعتراض به قانون تعلیق همکاری با آژانس بین‌المللی انرژی اتمی منتشر کردند. من به‌ عنوان یک اصلاح‌طلب نمی‌توانم با این موضع‌گیری همدل باشم.
اگر روال عادی امر قضا برقرار باشد نیازی نیست که ما یا هر کس دیگری اقدامی به‌عمل آورد یا درخواستی از ریاست قوه‌قضائیه نماید. ولی واقعیت این است که تبعیض غیرقابل‌پذیرش در برخورد با افراد و شهروندان دیده می‌شود.
فکر می‌کنم مخاطبان شما می‌دانند، تقریباً من با هرکسی که لازم بوده در ایران گفت‌وگو کردم. الان دوست دارم از تریبون شما بگویم که من دوست دارم با دونالد ترامپ گفت‌وگو کنم. چرا هیچ‌وقت یک پرسشگر ایرانی مقابل دونالد ترامپ ننشسته برای گفت‌وگو کردن؟ من از آقای ترامپ دعوت به گفت‌وگو می‌کنم در هر کشوری هر کجا که بگویند. من آماده‌ام که بیایم و ۶۰ دقیقه با ایشان گفت‌وگو کنم. از ایشان پرسش‌های مهمی دارم.
ایران اسلامی همواره بر اصول اساسی حسن همجواری و روابط برادرانه با کشورهای همسایه تأکید دارد. این رویکرد، نه تنها بر مبنای آموزه‌های دینی و اخلاقی استوار است، بلکه منافع ملی و امنیت منطقه‌ای کشورمان به شدت به آن وابسته است.
گفت‌وگوی رئیس‌جمهوری ایران با روزنامه‌نگار آمریکایی، برخلاف انتظار جناح تندرو، نه با شعارهای رادیکال بلکه با تأکید بر صلح، مذاکره و پرهیز از جنگ همراه بود؛ رویکردی که خشم جریان‌های افراطی را برانگیخته است.
در یکی از تصاویری که از خانکندی منتشر شده، برخی روسای‌جمهور ازجمله پزشکیان در جمعی غیررسمی نشسته و در حال گفت‌وگو هستند که علی‌اف وارد جمع می‌شود و پزشکیان از جای خود بلند می‌شود و همزمان با علی‌اف می‌نشیند.
سازمان آگهی های پُرسون