یادداشت‌ها

تا چند وقت پیش دولت روحانی خانه سالمندان و کابینه پیرمرد‌ها خوانده می‌شد و حالا امروز میانگین سنی کابینه دولت جدید ۵۲ سال بوده و وزیر آموزش وپرورش پیشنهادی نیز جوان است. هرچند غیبت بانوان در کابینه پاکدستان خود نقیصه‌ای آشکار و هم چنین غیبت برادران اهل سنت خلایی بزرگتر است که امیدواریم بعد از عبور از این روزگار بی‌دولتی این دو کاستی نیز به وضع مناسبی جبران گردد.

بلایی که نــوع بشر در طـول یکصدسال اخیر بر سر زیگونگی، تاب‌آوری و ژینایی حیات در زمین آورده، به مراتب بیشتر، دردناک‌تر و مهیب‌تر از همه آتشفشان‌ها، یخبندان‌ها، زلزله‌ها و شهاب‌ سنگ‌هایی است که در طول چند میلیارد سال گذشته تحمل کرده است.

افغانستان در طول تاریخ باتلاق قدرت‌های بزرگ جهان از بریتانیای کبیر تا شوروی و امروز آمریکاست. پس از آن طرف طالبان را هم، نه می‌توان در چارچوب داعش، جبهه النصره و ... بررسی کرد و یا در طرف مقابل طالبان را در جرگه انصارا... یمن، حماس، جنبش جهاد اسلامی، حزب‌ا...، حشدالشعبی و نظایر آن گذاشت.

کرونا در دومین سال جولان خود همچنان در حال تاخت و تاز است در حالی که متخصصان علم پزشکی و دانشمندان نخبه‌ای در همه جهان متمدن توسعه‌یافته برای متوقف کردن این ریزترین موجودی که در حال گرفتن جان مردم است، شب و روز در تلاش هستند.

آقای رییس‌جمهور در اولین جلسه رأی اعتماد به وزرای پیشنهادی دولت سیزدهم یکی از اهداف اصلی خود را بازگشت اعتماد عمومی مردم دانسته است. بدون شک اعتماد عمومی یکی از مهم‌ترین مولفه‌های مشروعیت هر دولت است که وقتی در کنار قدرت قرار گیرد، قدرت را تبدیل به اقتدار می‌کند.

با اینکه اوضاع کشورمان زیر چتر مرگ‌های پی درپی مردمان غم‌انگیز است و شاید در حوصله خوانندگان نگنجد که تحلیل بخوانند و بر اطراف نظر بیفکنند ولی نمی‌شود از حوادث مهم پیرامون کشورمان غفلت کنیم و دیر یا زود از همین غفلت‌های مکرر خسارت ببینیم.

وضعیت سیاست‌ورزی در ایران تاسف‌بار شده است. هنگامی که رقابت سیاسی در چارچوب نهادهای حزبی تعریف شده نباشد، رقابت سیاسی تبدیل به نوعی ایرادگیری و نق زدن‌های بی‌فایده و زیان‌بار شده و همه ‌چیز سیاه و سفید دیده می‌شود و بیش از اینکه معطوف به حل مساله باشد متوجه رد و تخطئه رقیب و ناظر به مچ‌گیری از یکدیگر می‌شود.

هابز، فیلسوف انگلیسی معتقد است که وقتی دولتی وجود نداشته باشد یا اگر به زبان وی بخواهیم بگوییم، لویاتانی نباشد تا همه از آن بترسند، امنیتی در کشور وجود نخواهد داشت و جنگ همه در مقابل هم رخ خواهد داد.

واکسنی که تزریقش به بهانه‌های گوناگون به تاخیر افتاد، کشور را درگیر پرتاب از یک جهش به جهش دیگری کرده است. پرتاب‌شدنی با فاصله‌های اندک که خانواده‌های بسیاری را درگیر و داغدار کرده است.

عده‌ای جان باختند و عده‌ای دیگر سالم و سلامت از بیمارستان مرخص شدند. اما این پزشکان و پرستاران بودند که در تمام این ماه‌ها هر روز مرگ بیماران را دیدند، شیون بازماندگان را شنیدند و خستگی‌ها را به جان خریدند و خم به ابرو نیاوردند، اما از یک جایی به بعد ماجرا فرق کرد...

پیشروی‌های سریع نیروهای طالبان در افغانستان را باید در مجموعه متغیرهایی که موجــب چنین تحولی شد، دید و نمی‌توان فقط به یک متغیر بسنده کرد که این پشیروی فقط به دلیل توافقات آمریکا با طالبان بوده و یا بی‌انگیزگی ارتش افغانستان در مقابله با پیشروی‌های طالبان و یا فساد گسترده‌ای که طی چند سال گذشته در تمام نهادهای افغانستان رخنه کرده بود و عملا موجب یک بی‌اعتمادی گسترده نسبت به دولت در میان مردم افغانستان شده است.

بسیار باعث تاسف است که در عصر و نسل علم و تخصص باوری، باید از ضرورت پیروی از کارشناسی در اداره کشور سخن گفت. قطعاً استحضار دارید که تاریخ کار کارشناسی به معنای رجوع به صاحبان علم و مهارت در انجام امور به اندازه تاریخ حیات بشر قدمت و تاریخ دارد.

بنا ندارم که پیش از شروع اعلام کار دولــت و ارزیابی توفیق یا عدم توفیق آن در مورد آن سخنی بگویم، امـا روز شنبه رئیسی در جلسه معرفی اعضای کابینه پیشنهادی خود به مجلس، نکاتی را بیان کردند که به سبب حیاتی بودن موضوعات آن و شرایط خطیر کشور لازم دیدم در خصوص آن نکاتی مهم را بیان کنم.

آیا به وعده‌های طالبان باید امیدوار بود و آنها را پذیرفت؟ پاسخ روشن است. نه طالبان و نه هیچ سیاستمدار دیگری، به صرف اینکه وعده‌ای را داده‌اند قابل اعتماد نیستند. پس چه باید کرد؟ آیا همه دروغ می‌گویند؟ چگونه باید داوری و ارزیابی کنیم؟ مگر سیاستمداری که راستگو باشد نداریم؟ آیا با این حساب سیاست ممتنع و غیرعملی نمی‌شود؟ برای پاسخ به این نکات باید گفت که در درجه اول بسیاری از سیاستمداران صادقانه وعده می‌دهند، ولی در عمل قادر به انجامش نمی‌شوند.

سقوط برق‌آسای شهرهای افغانستان خصوصا پایتخت این کشور توسط طالبان و مصایب غم‌انگیز ملت همزبان و همسایه ما در جای خود بسیار مهم است و ابعاد مختلف دارد و قطعا منافع ملی ما را تحت تاثیر قرار می‌دهد و حکایت از بی‌رحمی روزگار می‌کند.

دولت سیزدهم چند روزی است کار خود را شروع کرده و در پیچ مهم انتخاب اعضای کابینه و تدوین برنامه‌های کوتاه‌مدت، میان‌مدت و بلندمدت قرار دارد. روزهایی که اتفاقا تصمیمات رئیس‌جمهوری و افراد نزدیک به او از اهمیت اساسی برخوردار است و جهت‌گیری آینده و اولویت‌های تعیین شده از سوی دولت را به مردم، فعالان اقتصادی، بخش خصوصی، سرمایه‌گذاران و... نشان می‌دهد.

سفر وزیر امور خارجه ژاپن به ایران بخشی از مجموعه سفرهای دیپلماتیک ماه اوت سال 2021 آقای موتگی به منطقه خاورمیانه است. این سفر که در پاسخ به سفر سال ۱۳۹۸ وزیر خارجه کشورمان به توکیو انجام می‌شود از ابعاد مختلفی دارای اهمیت راهبردی است.

«به ما اجازه خرید واکسن ندادند، چون فکر می‌کردند گران است، آمارهای مرگ‌ومیر را از سازمان جهانی بهداشت پنهان کردیم.

با پیروزی برق‌آسای طالبان و فتح زنجیره‌ای مراکز استان‌ها، بالاخره پرچم سفید طالبان خیلی سریع‌تر از آنچه پیش‌بینی می‌شد، بر فراز کاخ ریاست‌جمهوری در کابل برافراشته شد. رئیس‌جمهور فراری شده و بسیاری از تحلیلگران مسائل افغانستان، فارغ از نوع دیدگاه‌شان، شوکه شده و توان تحلیل را از دست داده‌اند و مسحور اخبار پی‌درپی شده‌اند و لاجرم از پیش‌بینی اثرات این رخداد بر جهان و منطقه بازمانده‌اند.

نشست قریب الوقوع سران کشــورهای پیرامونی عراق در بغداد که نخستین نشست منطقه‌ای در نوع خود تلقی می‌شود نشان می‌دهد که منطقه غرب آسیا به سمت همگرایی و پرهیز از تنش‌های سیاسی حرکت می‌کند.

به تازگی گزارشی از مرکــز مدیریت آمار و فناوری اطلاعات وزارت بهداشت منتشر شده که نشان می‌دهد نرخ فوت در افراد کامل واکسینه شده که دو هفته از دریافت دُز دومشان می ‌گذرد و این به‌معنای بیش از ۷۰ برابر میانگین جهانی است.

رئیس‌جمهوری در شروع به کار دولتش باید به این مسأله توجه خاصی داشته باشد که برای اداره مطلوب امور مختلف ‌لازم است افــراد کاردانی برای تصدی مسئــولیت انتخاب شوند تا از این طریق تصمیم‌های کارشناسانه اتخــاذ شود.