اقتصاد کلان

یکی از متداول‌ترین پرسش‌های چند ماه گذشته این است که بعد از احیای احتمالی برجام چه شرایطی متوجه اقتصاد ایران و نظم و نظام بازارها خواهد شد؟ واقعیت این است که اقتصاد ایران سال‌هاست منتظر تحولات برآمده از متغیرهای پیرامونی است. به گونه‌ای که این انتظار و تعلیق به یکی از ویژگی‌های اقتصاد ایران بدل شده است. قبل از امضای برجام، مدت‌ها، اقتصاد ایران در انتظار امضای برجام روزگار می‌گذراند.

با بازگشت آمریکا به برجام، زمینه برای جذب سرمایه‌گذاری خارجی، ایجاد کانال‌های مالی نقل ‌و انتقال سرمایه در بازارهای مالی بین‌المللی که در چند سال گذشته با چالش‌های جدی مواجه شده بودند، فراهم می شود که این موضوع برای اقتصاد ایران بسیار حیاتی است.

اگر کشور و اقتصاد آن هر چه زودتر به یک شرایط نسبی بازگشت به برجام دست یابد، می‌تواند نقطه نجاتی برای اقتصاد ایران باشد؛ چرا که اگر بازارها از جمله بازار ارز احساسش بر این باشد که یک دوره طولانی مذاکرات بدون هیچ گشایشی در پیش است، باز هم دچار تلاطماتی که در ماه‌های گذشته تجربه کردیم خواهد شد و این تلاطمات می‌تواند اثر فزاینده‌ای روی تورم و نرخ بیکاری داشته باشد و نرخ رشد اقتصادی ما را نیز به سمت کمینه‌های خود پیش ببرد.

تفاهم با ایالات‌متحده آمریکا چه تاثیری بر چشم‌انداز توسعه اقتصادی کشور دارد؟ این روزها یکی از دلمشغولی‌های جدی فعالان اقتصادی کشور این است که در صورت شکل‌گیری مجدد توافق بین ایران و آمریکا و گشوده شدن فضای ارتباطات و تجارت بین‌المللی برای اقتصاد ایران، شاهد چه تحولاتی در عرصه تولید و تجارت خواهیم بود و در صورت ادامه مسیر فعلی اقتصاد ایران به کجا خواهد رفت؟

متاسفانه فضای سیاسی کشور به هیچ‌وجه برای تحقق اهداف و برنامه‌های توسعه اقتصادی آرایش و سامان نیافته است. یعنی سیاست نه فقط موانع موجود بر سر توسعه اقتصادی را بر نداشته و بر نمی‌دارد، بلکه خود هر روز موانع جدیدی را نیز بر سر راه اقتصاد و بهبود فضای کسب‌و‌کار ایجاد می‌کند.

به‌طور معمول، بانک‌های مرکزی در جهان توسعه‌یافته و حتی در اغلب اقتصادهای در حال توسعه یک هدف اساسی و منحصر به فرد دارند که ثبات سطح عمومی قیمت‌ها و پایین نگه‌داشتن نرخ تورم است.