مجلس

در هفته‌ای که گذشت، طرحی به نام «صیانت از حقوق کاربران در فضای مجازی» از تصویب اولیه مجلس گذشت که با گفت‌وگوهای فراوان و البته مخالفت گسترده نزد کاربران پیام‌رسان‌ها و شبکه‌های اجتماعی روبه‌رو شد. شبکه‌های اجتماعی به‌طور فزاینده‌ای مورد استفاده در آموزش‌وپرورش و یادگیری هستند.

خلق و پیشرفت هر رسانه، صورت‌بندی‌های جدید فرهنگی، اجتماعی و اقتصادی را خلق می‌کند و از سویی وضعیت فرهنگی، اجتماعی و اقتصادی هم الزام خلق رسانه جدید را سبب می‌شود یعنی پیدایش و توسعه انواع رسانه‌ها در ارتباط مستقیم و تنگاتنگی با وضعیت فرهنگی، اجتماعی و اقتصادی جامعه قرار دارد و هر یک علت و معلول دیگری است.

افزایش تمایل نمایندگان مجلس برای نقش‌آفرینی در حوزه‌های اجرایی موضوعی است که این روزها مورد انتقاد و بحث جدی کارشناسان و متخصصین قرار گرفته. تمایلی که در خیلی از موارد در نهایت منجر به کوتاه آمدن دستگاه اجرایی و به کرسی نشستن حرف نمایندگان مجلس می‌شود. در جریان انتخاب شهردار تهران تعدادی از نمایندگان حضور خود را برای نشستن بر کرسی شهرداری اعلام کردند که نمونه بارز عدم پایببندی به قانون اساسی است.

هر قانون بطنی دارد و ظاهری. یک هسته مرکزی دارد و بقیه‌اش پوسته‌ای است که در خدمت همان هسته کانونی است. قانون را وقتی می‌شود فهم کرد و شناخت که آن هسته کانونی و آن بطنش کشف شود.

یک طرح هنوز قانونی نشده و نیامده، هزار انتقاد را به جان خریده است، آن هم از سوی همه گروه‌های سیاسی- فرهنگی! فارغ از محتوای طرح موسوم به «صیانت از حقوق کاربران»، عملکرد بد پیرامون این طرح، نیازمند نوشتن چند نکته است.

در خصوص طرح صیانت مطالب فراوانی گفته شده است و طبعا در آینده نیز بیشتر گفته خواهد شد. درباره چنین طرحی که با ترجیحات و علایق ده‌ها میلیون نفر مرتبط و در تضاد است، باید دقیق‌تر گفت‌وگو کرد.