به گزارش سایت خبری پُرسون، از فارس؛ بیرامی با تقدیر از نیروهای محلی، ایجاد آتشبُر در محل دریاچه پریشان یا هر منطقه طبیعی دیگر را بهمنظور جلوگیری از گسترش آتشسوزیها و حفظ خاک و جانوران زیستمند بسیار مؤثر دانست و گفت: «آتشبُر به معنای ایجاد جادهها یا نوارهایی در یک منطقه طبیعی است که با هدف جلوگیری از گسترش آتشسوزیها طراحی میشود. این اقدام معمولاً شامل احداث راههایی در یک ناحیه مشخص است تا بهعنوان مانع عمل کند و از انتقال شعلهها و حرارت به مناطق دیگر جلوگیری نماید.»
وی دریاچه پریشان را به لحاظ خاک پیت و قابل اشتعال، بسیار آسیبزا در فصل تابستان دانست و افزود: «آتشبُرها بهعنوان موانع فیزیکی عمل میکنند که میتوانند سرعت و شدت گسترش آتش را کاهش دهند. این جادهها معمولاً عاری از هرگونه پوشش گیاهی هستند و میتوانند به آتشنشانان این امکان را بدهند که بهراحتی به مناطق آسیبدیده دسترسی پیدا کنند و عملیات خاموش کردن آتش را انجام دهند.»
بیرامی استفاده از تراکتورهای محلی را بسیار سودمند دانست و افزود: «طراحی آتشبُرها نیازمند بررسیهای دقیق از شرایط جغرافیایی، نوع پوشش گیاهی، و الگوهای باد است. این عوامل میتوانند تأثیر زیادی بر نحوه گسترش آتش داشته باشند. همچنین، باید به نحوه نگهداری و بازسازی این نوارها پس از وقوع آتشسوزی توجه شود.»
رئیس اداره محیط زیست شهرستان کازرون خاطرنشان کرد: «پیشگیری از گسترش آتش در محل تالاب خشکیده پریشان بسیار مهم است. با ایجاد موانع فیزیکی، میتوان خطر گسترش آتش به مناطق مسکونی یا زیستگاههای حساس را کاهش داد. آتشبُرها به نیروهای امدادی کمک میکنند تا بهسرعت به محل حادثه برسند و عملیات خاموش کردن را آغاز کنند. در برخی موارد، آتشبُرها میتوانند به مدیریت طبیعی اکوسیستمها کمک کنند و به حفظ تنوع زیستی کمک نمایند.»
تالاب پریشان، روزی قطب زندگی در دل کویر فارس بود؛ امروز اما، نفسهایش به شماره افتاده و بستر خشکیدهاش روایتگر قصه غمانگیز بیآبی است.
این تالاب بینالمللی که زمانی میزبان فلامینگوهای سرخپا و ماهیهای کپور بود، اکنون با حدود ۱۵ متر افت سطح آب و یک هزار و ۲۰۰ چاه (۳۰ درصد غیرمجاز) در حاشیه خود، در آستانه نابودی قرار دارد. با این حال، طرحی میلیاردی با همکاری ژاپن و UNDP (برنامه پیشرفت و توسعه ملل متحد)، جرقههای امید را برای بازگرداندن زندگی به این اکوسیستم زخمخورده روشن کرده است.
منبع: محیط زیست فارس