سازهای ناکوک در سازمان ملل

به گزارش سایت خبری پرسون، ابوالقاسم قاسم‌زاده در یادداشتی نوشت: هفتاد و هشتمین نشست مجمع عمومی سالانه سازمان ملل در نیویورک در حالی انجام می‌پذیرد که جنگ بایدن ـ پوتین در اوکراین همچنان ادامه دارد و بر مجموعه روابط بین‌المللی کشورها و دولت‌ها سایه سنگینی انداخته است؛ آن هم در حالی که دولت‌های آمریکا و چین به اوج اختلاف تا آستانه درگیری نظامی بر سر «تایوان« رسیده‌اند و رقابت‌های حذفی آنهادر چرخه اقتصادی در بازارهای تجاری و صنعتی جهان تنافر واشنگتن ـ پکن را تشدید کرده است.

سایه سنگین این تنافر در بالاترین و اصلی‌ترین نهاد سازمان ملل، شورای امنیت چنان اثرگذاشته است که سه کشور آمریکا، روسیه و چین صاحبان «حق وتو» در نهاد اصلی سازمان ملل (شورای امنیت) نه تنها همسویی درباره بحران های کنونی بین‌المللی ندارند که در حوزه‌های سیاسی ـ امنیتی تا اقتصادی و محیط زیست و بحران‌های اقلیمی منفعل‌اند.

در چنین فضای «تنافر» به جای «تفاهم» است که هر دولت یا کشوری در جهان به قول معروف ساز خود را می‌نوازد زیرا از مختصات اصلی روابط بین‌المللی، کنونی، حفظ منافع دولت‌هاست. در حدی که اکنون دبیر کل سازمان ملل نیز ناکارآمدی این سازمان را در تنظیم روابط بین‌المللی به صورت علنی بیان کرده است؛ آن هم در حالی که چندبار خطر «جنگ اتمی» برآمده از امتداد جنگ در اوکراین و آماده باش نظامی در دریای چین و آرایش جنگی پکن ـ واشنگتن را هشدار داده است.

در آستانه تشکیل مجمع عمومی سازمان ملل، دبیر کل ناتو «استولتنبرگ» استراتژی نبرد با روسیه را برای جنگ طولانی اینگونه چنین تشریح کرد: «اکثر جنگ‌ها بیشتر از آنچه در ابتدا انتظار می‌رود، طول می‌کشند و براین اساس، ما باید خودمان را برای جنگی طولانی در اوکراین آماده کنیم!»

چند روز قبل از این اظهارنظر دبیر کل ناتو، وزیر خارجه آلمان نیز با صراحت و علنی درباره ناکارآمدی سازمان ملل به خصوص در حل و فصل بحران‌ها گفت: « باید در شاکله تعریف تشکیلاتی این سازمان به ویژه جایگاه شورای امنیت و حق وتوی انحصاری سه کشور آمریکا، روسیه و چین، تجدیدنظر و تغییر اساسی صورت گیرد.» او از داشتن «حق وتو» دولتش (آلمان) برای ایجاد تحول وکارآمدی سازمان ملل و ضرورت آن سخن گفت. واقعیت در صحنه بین‌المللی، به هم خوردن طراز قدرت دولت‌ها هم در دایره منطقه‌ای آنها و هم در تنظیم روابط صلح آمیز بین‌المللی شده است.

در منطقه ما منشاء اصلی این بحران همچنان افزون طلبی رژیم صهیونیستی و دولت راست افراطی صهیونیستی «نتانیاهو» است که اکنون داخل اسرائیل به شدت دچار بحران‌های اجتماعی تا اعتراض‌های علنی و عمومی مردم اسرائیل علیه او شده است.آن هم در حالی که نتانیاهو و دولتش آشکارا ویران‌سازی «قدس شریف» و مسجدالاقصی را می‌خواهند! «نتانیاهو» که مورد نفرت اکثریت مردم اسرائیل است، قبل از رفتن به نیویورک و سخنرانی در مجمع عمومی سازمان ملل گفت «به نیویورک می‌روم تا در سخنرانی‌ام خطر جدی جمهوری اسلامی ایران برای «صلح» را به گوش جهانیان برسانم!»

در چنین شرایطی که «تنافر» اصلی‌ترین شاخصه روابط بین‌المللی دولت‌ها است،سران دولت‌های انگلیس و فرانسه اعلان کرده‌اند که امسال به نیویورک نمی‌روند و در نشست مجمع عمومی سازمان ملل حضور نخواهند داشت. علاوه بر سران دولت‌های انگلیس و فرانسه، شی چین پینگ رئیس جمهوری چین، ولادیمیر پوتین رئیس جمهوری روسیه و نارندرامودی نخست وزیر هند نیز به دلایل مختلف در هفتاد و هشتمین نشست سالانه مجمع عمومی سازمان ملل در نیویورک شرکت نمی‌کنند. در این شرایط، دبیر کل سازمان ملل در آستانه مجمع عمومی این سازمان گفت: «... بشریت با چالش‌های بزرگی روبه رو است و مردم برای خروج از این بحران‌ها از رهبران خود توقع راهکار دارند.»

«صلح پایدار» در روابط بین‌المللی که اساس تشکیل سازمان ملل بر آن بنا نهاده شد، در شرایط کنونی در اغلب مناطق جهان دچار بحران زدگی‌های گوناگون تا مرز خطر تقابل نظامی و جنگی سه قدرت بین‌المللی آمریکا، روسیه و چین شده است. واقعیت بین‌المللی در روابط کشورها «تنافر» است، به ویژه که سه قدرت اصلی دارای حق وتو در شورای امنیت سازمان ملل «آمریکا، چین و روسیه» آرایش جنگی علنی گرفته‌اند.

منبع: اطلاعات