به گزارش سایت خبری پرسون، مجید ابهری در یادداشتی نوشت: سال گذشته در حاشیه حوادث و رویدادهای نسبتا ناخوشایند، بعضی از رخدادها به تیتر اخبار کشوری و جهانی تبدیل شد. اگر بخواهیم به نکات اصلی آنها در جامعه اشاره کنیم؛ موضوع حجاب به عنوان سرمایه اجتماعی، حلقه اتصال فرهنگ و عقلانیت در جامعه تبدیل گردید.
چهل سال از پیروزی انقلاب اسلامی میگذرد اما قبل از این چهل سال هم، حجاب یکی از عناصر فرهنگی و مذهبی جامعه ما بود. اما متاسفانه بحثها و کشمکشهای متعدد در زمینه حجاب و رعایت آن، این موضوع حیاتی را تبدیل به اولویت سیاستهای ایجابی نسبت به سیاستهای سلبی نموده است. از سال ۱۳۸۴ شورای عالی انقلاب فرهنگی و شورای فرهنگ عمومی کشور، وزارت ارشاد را به همراه ۲۵ دستگاه دیگر فرهنگی از جمله سازمان تبلیغات اسلامی، حوزههای علمیه و... مجری سیاستهای عفاف و حجاب معرفی کردند و سیاستگذار فرهنگی، همواره دولت را مسئول اجرای جریان فرهنگی قرار داده است، اما به دلیل ضعف برنامه ریزی یا کم کاری ۲۵ دستگاه فرهنگی، نقش پلیس به عنوان ابزار اجرایی سیاستهای سلبی پررنگتر و گشت ارشاد به نماد سیاستهای سلبی تبدیل شد.
متاسفانه به جای ارتقای سرمایههای فرهنگی، برنامهریزیهای ایجابی و اغنایی در بعضی از موارد حجاب به عنوان یک روند اخلاقی تبدیل به یک مسئله فرهنگی شد. به عنوان یک آسیبشناس اجتماعی و یک رفتارشناس در مقالات و میزگردهای مختلف، بارها بارها برون سپاری حجاب را مورد تاکید قرار داده و عرض کردهام که اگر درونزایی موجب پیشرفت و رشد این سرمایه اجتماعی میشد امروز ما تراژدی ماست و یا برخوردهای سلبی دیگر را در جامعه نداشتیم. جامعه، ارگانیسمی زنده است و نمیتوان از آن توقع ارگانی منجمد داشت.
رهنمودهای سال جدید از سوی رهبر فرزانه انقلاب اسلامی به عنوان پروتکل اصلی فرهنگی باید مورد توجه نهادهای فرهنگی و اجرایی قرار بگیرد. با کمال تاسف، آشفتگی بازار فرهنگ و برنامه ریزیهای فرهنگی و روشن نبودن تکلیف بنیانهای فرهنگ ساز از یک سو و به هم ریختگی در سازمانهای شکلدهنده آموزش و پرورش از سوی دیگر باعث شد فقط در سه روز ۱۲۵ نفر از هموطنان ما در جادهها جان ببازند. یک بار دیگر به این رقم توجه کنید ۱۲۵ نفر! در کمتر کشوری در جهان این تلفات جانی قابل تکرار و وقوع میباشد. چگونه است که هنوز ما نتوانستهایم علی رغم تلاشهای اساسی و برنامه ریزیهای پلیس راهنمایی و رانندگی، تلفات جادهای را کاهش دهیم. متاسفانه کمرنگ بودن آموزشهای بازدارنده از یک سو و عدم توجه به اصول و انرژیهای رشد دهنده از سوی دیگر، آشفتگیهای مختلفی به جامعه تحمیل کرد.
گرانی و تورم که از انتهای سال گذشته به ابتدای سال جدید منتقل شد مردم را دچار دلخستگی نمود تا آنجا که حقوق و مزایای آموزگاران و فرهنگیان به عنوان ۵۰ میلیون از جمعیت شاغل دستخوش بازی تلخی گردید. حقوق بگیرانی که تمام امید خود را به در آمد آخر ماه وصل کرده اند، ناگهان با توقف دریافت حقوق مواجه میشوند در نهایت با کلی کشمکش و بگومگوهای آشکار و نهان وزیر آموزش و پرورش صحنه اجرایی را ترک میکند.
ولی هنوز چارچوبهای اجرایی در فرهنگ تعریف نگردیده است. چرا برون سپاری فرهنگ به بازی گرفته میشود؟ در طول سال گذشته فاجعه دستبرد به صندوق امانات، سقوط بالگرد حامل وزیر و شهادت چند نفر از جوانان بسیجی تبدیل به رویدادهای آزاردهنده گردید. از همین رو اگر اندکی غفلت کنیم رویدادهای تلختر و سیاهتر در سال پیش رو باز هم اتفاق خواهد افتاد.
برنامه ریزی برای برون سپاری فرهنگ و ارتقای سرمایه اجتماعی میتواند از امر به معروف و نهی از منکر به عنوان اصیلترین بازوان فرهنگی استفاده کند. به جای کشمکشهای کلامی و گفتمانهای بیثمر و نتیجه در مراکز قانونگذاری باید نخبگان جامعه به دور از تسویه حسابهای شخصی در کنار یکدیگر، راهکارهای موثر را با الهام از رهنمودهای خلاق و سازنده رهبر انقلاب اسلامی به کار گیرند. تعارف و کلمات بدون محتوا دردی از جامعه را دوا نخواهد کرد پس تا دیرتر نشده به جای کارت قرمز به وزرا بیاییم برنامههای اساسی را تهیه و ارائه کنیم.
منبع: آفتاب یزد