به گزارش سایت خبری پرسون، در سال ۲۰۲۰، بیش از ۱.۵ میلیون نفر در سراسر جهان جان خود را بر اثر ابتلا به سل از دست دادند. این موضوع نشان‌دهنده نیاز جهانی برای دسترسی بهتر به درمان است. برای رفع این مشکل، دانشمندان دانشکده پزشکی "دانشگاه کارولینای شمالی"(UNC) و موسسه سلامت جهانی و بیماری‌های عفونی این دانشگاه، یک فرمول تزریقی با اثر بلندمدت را برای داروی ضد سل "ریفابوتین"(Rifabutin) توسعه داده‌اند.
آزمایش‌های صورت‌گرفته روی مدل‌های حیوانی، پتانسیل ارائه داروی سل با یک تزریق را نشان داد که حداقل چهار ماه دوام دارد و می‌توان از آن به جای درمان استاندارد کنونی استفاده کرد که مستلزم رعایت مداوم یک رژیم دارویی روزانه است.
دکتر "مارتینا کوواروا"(Martina Kovarova)، دانشیار پزشکی دانشگاه کارولینای شمالی گفت: ما باور داریم که این روش می‌تواند درمان سل را به طور چشمگیری تغییر دهد. فرمول‌های مقرون‌به‌صرفه با اثر بلندمدت برای داروهای ضد سل می‌توانند به کاهش بار این بیماری در جوامع کم‌درآمد سراسر جهان که در آنها دسترسی بهتر به درمان بیشتر مورد نیاز است، کمک کنند.
دکتر "میریام براونشتاین"(Miriam Braunstein)، استاد میکروبیولوژی و ایمنی‌شناسی دانشگاه کارولینای شمالی گفت: ما طی دوره همه‌گیری کووید-۱۹، شاهد مرگ و میرهای بیشتری به دلیل ابتلا به سل بودیم که جهان را حداقل پنج تا هشت سال در مبارزه با سل عقب انداخت. ما باور داریم که ارائه یک فرمول با اثر بلندمدت می‌تواند شرایط را تغییر دهد؛ خواه برای درمان پیشگیرانه و خواه برای درمان بیماری.
براساس گزارش "سازمان بهداشت جهانی"(WHO)، بیماری سل که توسط باکتری "مایکوباکتریوم توبرکلوزیس"(Mycobacterium tuberculosis) ایجاد می‌شود، سالانه ۱۰ میلیون نفر را مبتلا می‌کند. همچنین، این گزارش تخمین می‌زند که حدود یک چهارم جمعیت جهان دارای عفونت نهفته سل با پتانسیل فعال شدن مجدد هستند که علائمی مانند ضعف، کاهش وزن، تب، سرفه، درد قفسه سینه و سرفه خونی را به همراه دارد.
عدم رعایت رژیم‌های دارویی دشوار می‌تواند به شکست خوردن درمان و ایجاد مقاومت دارویی منجر شود. پژوهشگران دانشگاه کارولینای شمالی برای غلبه بر این مشکل، به دنبال ایجاد یک سیستم دارورسانی بودند که روش موثری را برای بهبود پایبندی به داروها ارائه دهد.
آنها آزمایش‌هایی را برای ترکیب ریفابوتین با پلیمرهای زیست‌تخریب‌پذیر و حلال‌های غیر سمی انجام دادند که پس از تزریق در بدن به صورت جامد درمی‌آیند. همچنین پژوهشگران، ترکیبی را به این فرمول اضافه کردند تا میزان ریفابوتین را به میزان قابل توجهی افزایش دهد.
پژوهشگران با آزمایش روی موش‌ها مشاهده کردند که ایمپلنت جامد شده چگونه به آرامی طی ۱۶ هفته فرسایش می‌یابد و محموله دارویی را به صورت پایدار آزاد می‌کند. این فرمول دارای اثر بلندمدت، از بروز عفونت در موش‌هایی که در معرض سل بودند، جلوگیری کرد. همچنین، یک بار تزریق توانست عفونت ریه‌ها و سایر بافت‌ها را در موش‌هایی که قبلا به سل مبتلا شده بودند، پاک کند. این گروه پژوهشی هیچ اثر نامطلوبی را در موش‌ها مشاهده نکردند اما در صورت بروز عوارض می‌توان ایمپلنت را جابه‌جا کرد.
این فناوری قبلا برای درمان سایر بیماری‌ها مانند سرطان، اسکیزوفرنی و وابستگی به مواد افیونی، به تایید "سازمان غذا و داروی آمریکا"(FDA) رسیده است.
کوواروا گفت: ما باور داریم که این فناوری می‌تواند برای مقابله با سل در سراسر جهان مورد استفاده قرار بگیرد. اگرچه پیش از آغاز آزمایش روی انسان باید تحقیقات بیشتری انجام شود اما پژوهش ما گام مهمی به سوی ارائه راهبردی برای درمان و پیشگیری بلندمدت از سل به شمار می‌رود.
این پژوهش، در مجله "Nature Communications" به چاپ رسید.
