به گزارش سایت خبری پرسون، آمار 24 ساعت گذشته کشورمان حکایت از راه طولانی ما برای مبارزه با بیماری کشنده کرونا دارد و این در حالی است که هنوز بسیاری از افراد اعم از دختر وپسر، پیر و جوان ساعت های متمادی در خیابان های پایتخت یا دیگرکلانشهرهای کشورمان، می خواهند که واکسن نزنند و به همان روال سابق در اماکن عمومی تردد داشته باشند.
12 فروردین سالجاری بود که کرونا برای آخرین بار دو رقمی شد و به معنایی از دو رقمی شدن خارج شد. حال بعد از گذشت هفت ماه و نیم از آن تاریخ، بالاخره دو رقمی شدن تعداد مرگ ومیرهای روزانه از ویروس کرونا، دوباره تکرار شد. رقمی که مطمعنا توانست بسیاری از خانواده های ایرانی را شاد نماید اما با تمام این گفته ها و هشدارهای تکراری که بارها از سوی رسانه های رسمی و دیگر رسانه های فعال کشورمان خیز ششم کرونا را فریاد زدند؛ هنوز جمعیت واکسن زده های کشور به 85 درصد از جمعیت نرسیده است و بیم طغیان سویه های مرگبار کووید19، کارشناسان بهداشت و سلامت کشورمان را در هراس نگه داشته است.
واکسیناسیون سراسری در کشورمان از ۲۲ بهمن سال گذشته در گروه افراد خاص و کم توان و سالمندان آغاز شد. و از همان زمان گروه های متعددی با دلایل مختلف، اعتراض و راهپیمایی هایی را در خیابان ها به راه انداخته بودند. البته باید به این نکته هم اشاره شود که با تلاش دولت و سرعت بخشیدن به واردات واکسن و همینطور سرعت در تزریق واکسن، آمارهای مرگ ومیر بیماران کرونایی به سمت کاهشی شدن حرکت کرد. اما میزان سرعت واگیری سویه های جدید ویروس به حدی بود که رسیدن به عدد دو رقمی درگذشتگان کرونایی تا به امروز به درازا کشید که مطمعنا باید زودتر از این تاریخ به این عدد می رسیدیم.
چرا ترس از آموزش حضوری!
حال بسیاری از خانواده ها علاقمند به بازگشایی مدارس هستند در این میان هستند والدینی که ترس مبتلا شدن فرزندانشان آنها را می آزارد.
مریم محب علی مادر یسنا 13 ساله است که در گفتگو با «پرسون» ترس خود را اینگونه توضیح می دهد:« درس دادن در خانه مشکل است و پس از این مدت طولانی، علاقه داریم تا یسنا به مدرسه بازگردد. یسنا زمانی که کلاس چهارم بود از نیمه سال تحصیلی اش، به مدرسه نرفته است و حالا او دانش آموز کلاس ششم است و با وجود سخت تر شدن درسها، راهنمایی های من و پدرش هم نتوانسته عقب افتادگی های او را به نحو احسنت جبران کند ازین رو دوست داریم آموزش حضوریش را از سر گیرد زیرا خانواده سه نفره ما، به صورت کامل واکسینه شده اند.»
او در ادامه از ترسش برای بازگشایی مدارس پرده بر می دارد و می افزاید:« با وجودی که بسیاری از مردم واکسینه شده اند هنوز هم هستند افرادی که از زیر واکسن زدن شانه خالی کرده اند. و به راحتی هم در میان مردم تردد می کنند. به طور مثال، در خانواده خواهرم، همسرش هنوز واکسن نزده و این در حالی است که راننده تاکسی شهری است و در طول شبانه روز با هزاران نفر در تعامل است و متاسفانه مسئولان هم تا به امروز سختگیری زیادی به کسانی که واکسن نزده اند نکردند و بسیای به راحتی از واکسن زدن فرار می کنند. حال حق دارم از مدرسه رفتن دخترم بترسم یا نه؟»
صحبت های خانم محب علی درد و دل بسیاری از والدین دانش آموزان ایرانی است. از یک طرف ترس رعایت نشدن صحیح مقررات و پروتکل های بهداشتی در محل تحصیل و از سوی دیگر رعایت نکردن مقررات توسط افراد واکسینه نشده در اجتماع، دست به دست هم داده است که ترس را در دل والدین دانش آموزان بیاندازد.
جای تعجب دارد که چگونه یک راننده فعال، هنوز واکسینه نشده است ولی به راحتی می تواند به کار خود به همان صورت ادامه دهد و تا به حال هیچ مرجعی جلوی او را مسدود نکرده و اگر تصور شود حضور این دسته از افراد در مشاغل صنوف مختلف ادامه یابد چگونه کشور بتواند دوباره به حالت ایمنی بازگشته و جان هزاران نفر دیگر دوباره به خطر نمی افتد!
با تمام این تفاسیر، اگر مسئولان آموزشی کشور برای بازگشایی مدارس تصمیم قاطعی دارند باید به واهمه هایی که والدین دانش آموزان دارند توجه کنند و از سوی دیگر محدودیت در اجتماع برای واکسن نزده ها باید به صورت کاملا واضح، روشن و عملی تبیین گردد تا هیچ کس نتواند به راحتی از زیر بار واکسن زدن فرار کرده و یا به صورت کامل ارتباطش با اجتماع قطع گردد.
