به گزارش سایت خبری پرسون، آگورافوبیا (ترس از شلوغی) نوعی اختلال اضطرابی است که بیمار در آن از مکان‌ها یا موقعیت‌هایی که باعث وحشت او شود و یا در وی احساس گرفتاری، درماندگی، یا خجالت ایجاد کند می‌ترسد و دوری می‌کند. در ادامه با این اختلال و روش های درمان آن بیشتر آشنا میشوید.
آگورافوبیا
آگورافوبیا نوعی اختلال اضطراب است که فرد از مکان یا موقعیت هایی که باعث ترسش شود، دوری می کند. آگورافوبیا ترس از قرار گرفتن در شرایطی است که فرار از آن موقعیت دشوار است. بسیاری تصور می کنند که بیماری صرفاً ترس از فضای باز است. اما آگوروفوبیا در واقع یک شرایط پیچیده تری می باشد. بیمار از وسایل حمل و نقل عمومی، حضور در فضا های باز و اجتماع و ایستادن در صف وحشت دارد. فرد به یک دوست نیاز دارد تا همراه وی باشد. فرد در مواقع ترس شدید حاضر نیست از منزل خارج شود.
درمان آگورافوبیا می تواند چالش برانگیز باشد زیرا درمان به معنای روبرو شدن با ترس است. اما با روان درمانی و دارو می توانید آگورافوبیا را درمان کرده و زندگی لذت بخش تری داشته باشید.در صورت عدم آمادگی مراجعه حضوری به پزشک، بهتر است از مشاوره تلفنی استفاده کنید.
علائم آگورافوبیا
موقعیت‌هایی که می‌تواند محرک علائم آگورافوبیا باشد شامل موارد زیر است:
- ترس از ترک خانه
- ترس از فضای باز، پل‌ها، یا مراکز خرید
- ترس از فضاهای بسته یا ساختمان‌ها
- ترس از ترک خانه یا تنها بودن در موقعیت‌های اجتماعی
- ترس از، از دست دادن کنترل در یک مکان عمومی
- ترس از محیط‌های شلوغ که فرار می‌تواند در آن دشوار باشد.
- ترس از وسایل حمل و نقل عمومی
قرار گرفتن در این موقعیت‌ها در اکثر مواقع یک پاسخ اضطرابی ایجاد می‌کند که در مقابل خطری که قرار گرفتن در آن موقعیت ایجاد می‌کند کاملا غیرمنطقی است. هنگامی که فرد به طور ناخواسته در این موقعیت‌ها قرار می‌گیرد، ممکن است حملات وحشت به او دست دهد. علائم حملات وحشت عبارت‌اند از:
- درد قفسه سینه
- لرزیدن
- اسهال
- سرگیجه
- احساس خفگی
- حالت تهوع
- بی‌حسی
- افزایش ضربان قلب
- تنگی نفس
- تعریق
انواع مختلف آگورافوبیا
اگرچه بسیاری از مبتلایان به آگورافوبیا (ترس از شلوغی) نیز دچار اختلال وحشت می‌شوند اما ممکن است بدون داشتن سابقه اختلال وحشت، بیماری آگورافوبیا تشخیص داده شود. وقتی این اتفاق می‌افتد، فرد هنوز ترس از گیر افتادن در شرایطی را دارد که فرار برای آن می‌تواند دشوار باشد و یا باعث شرمندگی و تحقیر او شود. با این حال حملات وحشت به این افراد دست نمی‌دهد.
این افراد ممکن است در هنگام مواجهه با محیط‌های پر ازدحام علائم اضطراب یا مشکلات شدید جسمی مانند حالت تهوع یا میگرن شدید را تجربه کنند. به عنوان مثال فرد ممکن است از اینکه کنترل ادرار خود را در انظار عمومی از دست دهد و یا بیهوش شود بترسد و به همین دلیل از قرار گرفتن در این موقعیت‌ها خودداری کند.
تقریبا یک سوم از افرادی که اختلال وحشت دارند به آگورافوبیا نیر مبتلا هستند. در بیشتر موقع آگورافوبیا خود را در بزرگسالی نشان می‌دهد اما این نوع فوبیا می‌تواند در نوجوانی نیز خود را نشان دهد.
راه‌های درمان ترس از مکان‌های شلوغ
درمان آگورافوبیا معمولاً شامل روان‌درمانی و دارودرمانی است. ممکن است مدتی طول بکشد، اما درمان می‌تواند به بهبود حال شما کمک کند.
روان‌درمانی
روان‌درمانی به معنای کار با یک روان‌درمانگر برای تعیین اهداف و یادگیری مهارت‌های عملی برای کاهش علائم اضطراب شما است. رفتاردرمانی شناختی یکی از مؤثرترین اشکال روان‌درمانی برای اختلالات اضطرابی از جمله آگورافوبیا است.
به طور کلی یک درمان کوتاه مدت (رفتاردرمانی شناختی) بر آموزش مهارت‌های خاص برای تحمل بهتر اضطراب تمرکز می‌کند و نگرانی‌های شما را به طور مستقیم به چالش می‌کشد تا به تدریج به فعالیت‌هایی که به دلیل اضطراب از آنها جلوگیری کرده‌اید بازگردید. با این روش درمانی، علائم بیماری با موفقیت در مراحل اولیه درمان بهبود می‌یابد.
شما می‌توانید یاد بگیرید:
- چه عواملی ممکن است باعث ایجاد حمله پانیک یا علائم پانیک مانند شوند و چه چیزی باعث وخیم‌تر شدن آنها می‌شود
- چگونه علائم اضطراب را تحمل و با آنها مقابله کنیم
- راه‌هایی که نگرانی‌های شما را، مانند احتمال وقوع اتفاقات بد در موقعیت‌های اجتماعی، به طور مستقیم به چالش بکشد
- اگر در موقعیت بمانید اضطراب شما به تدریج کاهش می‌یابد و می‌توانید علائم و نشانه‌های اضطراب را در خود مدیریت کنید تا به طور کامل کنترل شوند
- چگونگی تغییر رفتارهای ناخواسته یا ناسالم از طریق حساسیت زدایی، که درمان از طریق مواجهه نیز نامیده می‌شود، تا با خیال راحت با مکان‌ها و موقعیت‌هایی که باعث ترس و اضطراب می‌شوند مواجه شوید
شاید این سوال را از خود بپرسید که اگر با بیرون رفتن از خانه خود مشکل دارید چگونه می‌توانید به مطب دکتر بروید. درمان‌گرانی که آگورافوبیا را درمان می‌کنند به خوبی از این مشکل آگاه هستند.
اگر احساس می‌کنید که نمی‌توانید از خانه بیرون بروید به دنبال درمان‌گرهایی بگردید که می‌توانند حداقل در اوایل دوره درمان از راه‌های ارتباطی جایگزین برای شما استفاده کنند. ممکن است او پیشنهاد کند که ابتدا شما را در خانه خود ببیند یا شما را در مکان امنی (منطقه امن) ملاقات کند. برخی از درمان‌گران ممکن است برخی از جلسات را از طریق تلفن، ایمیل یا استفاده از برنامه‌های رایانه‌ای یا رسانه‌های دیگر نیز برگزار کنند.
اگر هراس از مکان‌های شلوغ در شما به قدری شدید شده که نمی‌توانید به درمان و مراقبت‌های حرفه‌ای دسترسی داشته باشید بهتر است از یک برنامه فشرده بیمارستانی که مخصوص درمان اضطراب است بهره‌من شوید.
ممکن است بخواهید برای ملاقات با پزشکتان یک دوست یا فامیل مورداعتماد را که می‌تواند به راحتی و درمان شما کمک کند همراه با خود ببرید.
درمان واقعیت مجازی برای آگورافوبیا
به فرد مبتلا به آگورافوبیا یک صفحه نمایش که در سر قرار می‌گیرد (HMD) داده می‌شود که دارای سیستم ردیابی، هدفون و / یا میکروفون باشد. این کار به پزشک یا مشاور کمک می‌کند تا واکنش‌های آنها را تحت نظر داشته باشد و درمان خود را مطابق با آن درنظر بگیرند.
ترس از فضای باز شامل حومه شهرها، سواحل، جاده‌ها، مراکز خرید و شهرها می‌باشد. اما این موارد را می‌توان در واقعیت مجازی به عنوان راهی برای توانمند سازی فرد مبتلا در غلبه بر ترس و مشارکت در جامعه بازسازی کرد. به آنها منظره‌ای در فضای مجازی نشان داده می‌شود که می‌توانند در آن حرکت کنند و بودن در دنیای واقعی را تجربه کنند. اگر این کار به طور مرتب انجام شود سطح اضطراب و همچنین ترسی که باعث ایجاد اضطراب می‌شود کاهش می‌یابد.
هدف این روش درمانی این است که فرد با فضای بیرون از خانه آشنا شود تا زمانی که خود در واقعیت در آن محیط قرار می‌گیرد دیگر احساس ترس و اضطراب نداشته باشد. این آشنایی سپس به دنیای واقعی منتقل می‌شود: تا این زمان فرد مبتلا به منبع ترس خود عادت کرده است و دیگر هیچ‌گونه ترس و وحشتی برای آنها وجود ندارد و می‌تواند از خانه بیرون برود.
نمایشگری به فرد مبتلا داده می‌شود که آن را روی سرش بگذارد و تصاویری را از این طریق برایش پخش می‌کنند. این تصاویر با تکان دادن سر تغییر می‌کنند و باعث می‌شود زاویه دید بیمار نیز تغییر کند. این تصاویر بازسازی اتفاقاتی است که در دنیای واقعی رخ می‌دهد و تضمین می‌کند که تجربه آنها بسیار جذاب و واقع‌بینانه خواهد بود.
درمان‌گر امیدوار است که فرد مبتلا با منشا ترس خود روبه‌رو شود و برای مقابله با آن قدم‌هایی را بردارد که به او اجازه می‌دهند یک زندگی عادی داشته باشد.
دارودرمانی
در بیشتر موارد انواع خاصی از داروهای ضدافسردگی، و گاهی اوقات نیز داروهای ضداضطراب به طور محدودتری برای درمان آگورافوبیا استفاده می‌شوند. داروهای ضدافسردگی در درمان آگورافوبیا مؤثرتر از داروهای ضد اضطراب هستند.
- داروهای ضد افسردگی. برخی از داروهای ضد افسردگی به نام مهارکننده‌های بازگشت مجدد سروتونین (SSRI) ، مانند فلوکستین (پروزا) و سرترالین (Zoloft) ، برای درمان اختلال هراس یا آگورافوبیا استفاده می‌شوند. انواع دیگر داروهای ضد افسردگی نیز ممکن است در درمان آگورافوبیا موثر باشند.
- داروهای ضد اضطراب. داروهای ضد اضطراب که به نام بنزودیازپین‌ها شناخته می‌شوند آرامبخش هستند و پزشک ممکن است آنها را در شرایط محدود، برای تسکین موقت علائم اضطراب تجویز کند. بنزودیازپین‌ها معمولاً فقط برای تسکین اضطراب حاد به صورت کوتاه مدت استفاده می‌شوند. از آنجایی که این داروها اعتیادآور هستند، مصرف طولانی مدت آنها برای درمان مشکلات یا اضطراب ناشی از سوءمصرف الکل یا مواد مخدر توصیه نمی‌شود.
ممکن است چند هفته طول بکشد تا داروها بتوانند علائم بیماری را از بین ببرند. و ممکن است لازم باشد برای پیدا کردن دارویی که برای شما مناسب باشد، چندین داروی مختلف را امتحان کنید.
شروع و پایان دوره مصرف داروهای ضد افسردگی ممکن است عوارض جانبی مثل احساس‌های جسمی ناراحت‌کننده یا حتی علائم و نشانه‌های پانیک اتک را ایجاد کند. به همین دلیل پزشک ابتدا به تدریج دوز مصرف دارو را کاهش می‌دهد و هرگاه احساس کرد که آماده هستید دارو را قطع می‌کند.
