سخن سردبیر/ هفدهمین روز از مردادماه در تقویم، روز خبرنگار که همان اصحاب قلم اند نامیده شده است. همان هایی که همیشه قلم به دست بوده اند و برای تمام رویدادها نوشته اند اما حال، برای روز خبرنگار نیز خود باید دست به قلم شوند.
به گزارش سایت خبری پرسون، در آغاز سخن یاد می کنیم از دو خبرنگار عزیز کشورمان که به تازگی در حادثه واژگونی اتوبوس خبرنگاران جان خود را از دست دادند. خبرنگارانی که برای حفظ ذره ای از این آب و خاک در تلاش بودند و حال تنها می توانیم از خدا برای خانواده این عزیزان آرامش و صبر مسئلت نماییم. بخش اسرار خانه داری مجله خبرگزاری پرسون را نیز از دست ندهید.
عرصه خبرنگاری دلی عاشق می خواهد و دغدغه ای عظیم تا این شغل را با تمام وجود درک کند. حال با توجه به اینکه این حرفه از مشاغل پرخطر جامعه به شمار می رود اما هنوز جایگاه اصلی خود را پیدا نکرده و گاها دیده شده که از سوی برخی افراد دارای قدرت، مورد بی مهری نیز قرار گرفته است.
خبرنگار در واقع صدای مردم است که باید شنیده شود. صدای تلخی‌ها و شیرینی‌ها، صدای مشکلات و دغدغه ها، محرومیت ها و محدودیت ها، خوشی ها و شادی ها و ... .
مگر نه این است که خبرنگار باید غربالگر درد‌های جامعه باشد؟. واضح است که زمانی جامعه در تمام زمینه‌ها شکوفا می‌شود که دست خبرنگاران برای پرسشگری باز باشد. آن زمان جامعه توانمند خواهیم داشت که دست کسانی که بخواهد خبرنگار پرسشگر را با چالش مواجه کنند بسته باشد.
زمانی که از خبرنگار خواسته می شود تا خبر را آنگونه که سفارش شده بنویسد نه آنطور که حقیقت دارد، چگونه ممکن است اعتماد مردم به رسانه ها جلب شود؟
این جمعیت پرتلاش اما به واقع مظلوم جامعه با چشمان بینای خود سعی در انعکاس رویدادها و اصلاح کاستی ها دارند. نقش برجسته خبرنگار در عرصه های مختلف جامعه بر کسی پوشیده نیست اما چرا با وجود این تلاش گسترده، اصحاب قلم همچنان با چالش هایی مواجه هستند؟
همه ساله شاهد ارسال سیل پیام های تبریک به خبرنگاران و مراسم های کوچک و بزرگ هستیم اما همچنان مشکلات سربازان عرصه خبر باقی است.
بسیاری از افراد به خصوص مسئولین جامعه هنوز به این باور نرسیده اند که خبرنگار نماینده افکار عمومی است و رسالتش اطلاع رسانی آشکار است که وظیفه دارد از اتفاقات مهم ادارات و نهادها اطلاع یافته، سوال کند و پی‌گیری نماید.
همه خبرنگاران متعهد تاکید میکنم خبرنگاران متعهد رنج دارند، چرا که هیچ‌گاه حاضر نشده‌اند قلم را با منافع مادی و دنیوی و اهداف نامشروع جناح‌ها آلوده کرده و یا به واسطه آن عقده‌گشایی نمایند.
خبرنگار واقعی تعریف دقیقی از شغل خود دارد که آن را به هیچ بهایی نمی فروشد و گاها راحتی و حتی آزادی خود را فدای شغلش می کند. اصحاب قلم به‌جز اندیشه، قلم و کاغذ چیز دیگری ندارند که کسی بخواهد آنها را از آن محروم نمایند.
حالا امروز بهانه ای است برای آن دسته افراد که سالیان سال با شعار و قدرت راه خود را رفته اند و نوبت به روز خبرنگار که می شود با تبریکاتی که حتی ذره ای از شوق و رفعت در آن دیده نمی شود، میکروفن به دست میگیرند و خودی نشان می دهند و خبرنگاران را پند و نصیحت می گویند...
از اصحاب واقعی رسانه گفتیم اما بد نیست به بعضی از "خودمان ها" تلنگر بزنیم و این را هم بگوییم که در این عرصه هستند خبرنگارنماهایی که شأن و منزلت این جایگاه را چنان به زیر کشیده‌اند که به شوق دریافت یک کارت هدیه یا هدیه‌ای ناچیزتر از آن، به دنبال حضور مستمر در جلسات‌اند تا اخبار مدیرانی را قلم بزنند که درد مردم را نه می شناسند و نه می فهمند. این کار انقدر عادی به نظر می رسد که ذره ای هم عرق شرم نمی ریزند که یادشان رفته خبرنگار شاغل است و گدا نیست. یادشان رفته که در قبال صداقت وقایع نگاری، مسئولیت تام دارند.
این خبرنگارنماها با گرفتن یک کارت هدیه و انتشار یک رپورتاژ، مجیزگوی عده ای افراد خاص می شوند و چشم بر تمام مشکلات مردم می‌بندند.
نمونه این خبرنگاران که از همین شغل خبرنگاری و بدون ارث و میراث و پولی از گذشته ملک و املاک و خودروی لاکچری و بسیاری اموال دیگر دارند که امکان ندارد از حقوق ناچیز خبرنگاری به اینجا رسیده باشند، همان هایی هستند که در روزگار دفاع مقدس، فقط به دنبال جمع‌آوری غنائم بودند و شمش روی شمش چیدند و به این خیال دل خوش کرده اند که خودشان بردند و دیگران باختند.
باید به برخی از دوستان گفت همکار عزیزم نگذار تو را بخرند. فراموش نکن جماعتی که از خدا نمیترسد از قلم تو هراس دارد.
شاید باید سخت تر می گرفتیم، به آسانی از آسیب هایی که خیلی افراد به ایران زدند نمی گذشتیم و بیشتر شفاف سازی می کردیم و بیشتر تلاش می کردیم تا ایران را از ویرانی دور کنیم اما؛ باز هم هنوز فرصت جبران وجود دارد و با تلاش همکاران پرتلاشم در این حوزه این مهم نیز محقق خواهد شد.
شاید تلخ گفتم ولی باید میگفتم تا تلنگری به خودم و خودمان زده باشم. امیدوارم همه همکارانم تلخی این تلنگر را به شیرینی روزشان ببخشند.
در آخر امیدوارم از رسانه ها که رکن چهارم دموکراسی در کشورمان هستند به نحو احسن بهره برداری شود.
اصحاب قلم روزتان مبارک.
نویسنده: مهسا اخلاقی
