به گزارش سایت خبری پرسون، بر کسی پوشیده نیست که ایثار، عدالت خواهی، مسئولیت پذیری در حق گویی و حق طلبی و پایداری در موضع شرافت اصول مهم خبرنگاری است. شفاف سازی وظیفه اصلی این شغل بوده و اگر در جاهایی نتوانستیم این وظیفه را به نحو احسن انجام دهیم قاعدتا به دلیل محدودیت های موجود بوده است.
ما خبرنگاران که سال هاست در عرصه اطلاع رسانی دست به قلم بوده ایم، امروز دیگر هم دستمان می لرزد هم دلمان.
هیجان در جستجوی هر رویدادی؛ گویی خسته نمی شویم و این کنجکاوی بخشی از پوست و خونمان شده است.
به نظر بنده خبرنگاری شغل نیست. عشق و جنون است. خستگی امانت را بریده اما سیر نمی شوی از اطلاع رسانی. به نظرم تعریف واقعی از این حرفه همین است؛ عشق و جنون به آگاهی رسانی.
امروز بهانه ای است برای از خودمان گفتن. ما برای همه می نویسیم اما کسی برای ما نمی نویسد و اگر شهید صارمی نبود شاید هیچوقت دیگر هم برای ما نمی نوشتند.
خبرنگار در واقع صدای مردم است که باید شنیده شود. صدای تلخی‌ها و شیرینی‌ها، صدای مشکلات و دغدغه ها، محرومیت ها و محدودیت ها، خوشی ها و شادی ها و ... .
این جمعیت پرتلاش اما به واقع مظلوم جامعه با چشمان بینای خود سعی در انعکاس رویدادها و اصلاح کاستی ها دارند. نقش برجسته خبرنگار در عرصه های مختلف جامعه بر کسی پوشیده نیست اما چرا با وجود این تلاش گسترده، اصحاب قلم همچنان با چالش هایی مواجه هستند؟
همه ساله شاهد ارسال سیل پیام های تبریک به خبرنگاران و مراسم های کوچک و بزرگ هستیم اما همچنان مشکلات سربازان عرصه خبر باقی است.
خبرنگار واقعی تعریف دقیقی از شغل خود دارد که آن را به هیچ بهایی نمی فروشد و گاها راحتی و حتی آزادی خود را فدای شغلش می کند. اصحاب قلم به‌جز اندیشه، قلم و کاغذ چیز دیگری ندارند که کسی بخواهد آنها را از آن محروم نمایند.
خبرنگاری، صحبت از صداقت است. جایی که قلم اجازه ندارد از محدوده صدق خارج شود. صحبت از خبرنگاری، حرف از آگاهی بخشی است. همه ما دیده ایم نخستین نفرات که در محل وقوع یک حادثه، یک جشن یا یک مراسم حضور پیدا می کنند، خبرنگارانی هستند که برای انجام رسالت خود یعنی آگاهی بخشی پای به میدان می گذارند و تلاش می کنند تا افراد مختلف را از کم و کیف آن واقعه باخبر کنند. بدون آن که چشم داشتی داشته باشند یا حتی به این فکر کنند که چه قدر از پایان ساعت کاری گذشته است.
در روزگار مجیزگویی ها و بی دلیل مثبت نوشتن ها، خبرنگار واقعی تنها و تنها به دنبال آگاهی رسانی و اعلام حقایق است.
ما که عمری در جست و جوی حقیقت بودیم باید به خودمان قول دهیم که اگر نمی توانیم تمام حقیقت را بگوییم لااقل دروغ نگوییم.
ما که قید کسب درآمد را در این شغل زدیم زیرا می دانیم از این راه به نوایی نمی رسیم اما؛ کاش از حقوق قشر زحمتکش خبرنگار غافل نشوید، مبادا فقط در یک روز ۱۷ مرداد احساس دین کرده و به آنها توجه کنید. مبادا روزهای دیگر سال زحمات قشر خبرنگار را فراموش کرده و با ادبیات دیگری با آنها صحبت کنید و ... ای کاش همه روزها برای خبرنگاران ۱۷ مرداد بود.
همکاران و صاحب قلمان سرزمینم ایران راهتان سبز و اندیشه تان غنی باد.
جان نباشد جز خبر در آزمون
هرکه را افزون خبر جانش فزون
مهسا اخلاقی
منبع: پرسون
