سایت خبری پرسون ـ سازمان انرژی اتمی ایران به آژانس بین المللی انرژی اتمی رسما اعلام کرده است که ساخت اورانیوم فلزی ۲۰ درصد را شروع خواهد کرد.
اورانیوم فلزی کاربرد های متنوعی دارد که از پزشکی تا نظامی را شامل می‌شود ، اما به نظر می‌رسد حرکت دیروز ایران پس از عدم تفاهم در وین حاصل شده و در راستای اعمال فشار بر طرفهای غربی در جهت لغو تحریم هاست.
در خصوص ابعاد فنی ماجرا به طور کوتاه می‌توان گفت عنصر اورانیوم به شکل طبیعی در طبیعت وجود دارد که پس از طی فرآیندی ابتدا به کیک زرد (U۳O۸) تبدیل و سپس در فرآیند تبدیلات به UO۲ (اکسید اورانیوم) و بعد از آن UF۴ (تترافلوراید اورانیوم) و پس از آن UF۶ (هگزافلوراید اورانیوم) تبدیل می‌شود.
در نهایت «هگزافلوراید اورانیوم» را به حالت گاز تغییر می‌دهند تا مناسب تزریق به سانتریفیوژها باشد.
پس از تزریق گاز هگزافلوارید به سانتریفیوژها در طی چرخش‌های مداوم، ایزوتوپ ۲۳۵ اورانیوم جدا شده و به اصطلاح غنی‌سازی می‌شود.
این غنی‌سازی متناسب با کاربردی که برای آن در نظر گرفته شده از 3.5 تا ۹۹ درصد انجام می‌پذیرد.
اما حساسیت غربی‌ها روی تولید اورانیوم فلزی به این جهت است که در سلاح های‌اتمی، نیم کره‌های فلزی اورانیوم با غنای ۹۹ درصد به کار گرفته می‌شود.
با توجه به این که ایران اکنون در حال غنی سازی ۶۰ درصدی است و می‌تواند به راحتی در زمانی اندک آن را به بالای ۹۰ درصد برساند، تولید اورانیوم فلزی به معنای داشتن قابلیت ساخت سلاح هسته‌ای از سوی این کشور خواهد بود.
در آن‌صورت یک موشک دوربرد نیاز است و نیم کره‌ای فلزی از جنس اورانیوم با غنای بالای ۹۰ درصدی و یک منبع نوترونی برای شروع فرآیند شکافت زنجیره‌ای که می‌تواند به اندازه هزاران تُن «تی ان تی» در کمتر یک ثانیه انرژی آزاد کند.
البته دستیابی به چنین تکنولوژی‌ای به سادگی قلم فرسایی در مورد آن نیست لکن دانشمندان جمهوری اسلامی قابلیت اجرای تمام فرآیندهای یاد شده را در عمل نشان داده‌اند و تنها فتوای آیت الله خامنه ای باقی می‌ماند.
نگارنده همانند یادداشت‌های گذشته‌اش بر این باور است که ایران طبق گفته‌های عالی‌ترین مقامش، قصد ساخت سلاح هسته‌ای را نداشته لکن وقتی به وضوح می‌بیند اطمینان طرفهای غربی از عدم عزمش برای تولید بمب اتمی، به راحت شدن خیال آنها و سوء استفاده از این حسن نیت و در نتیجه اعمال شدیدترین تحریم‌ها منتهی شده، آیا به تجدید نظر در رفتارش در جهت تغییر انگاره‌های حاکم بر اذهان سران دول متخاصم وادار نخواهد شد؟
پرسش فوق ، سوالی است که آمریکایی‌ها باید با دقت بدان بیاندیشند.
نویسنده: علیرضا تقوی‌نیا ـ کارشناس مسایل غرب آسیا
توجه: مطلب مندرج صرفا دیدگاه نویسنده است و رسانه پرسون در قبال آن هیچ موضعی ندارد.
