تنش‌آبی؛ چالش جدی شالیکاران گیلانی در فصل برداشت خوشه‌های شالی

به گزارش سایت خبری پرسون از گیلان، شالی‌کاری امسال در استان های شمالی من جمله استان گیلان امسال نسبت با سال های اخیر با دشواری های عدیده روبرو شده است.

افزایش قیمت نهاده‌ها نظیر کود و سم و بذر گواهی شده از یک سو و از سویی دیگر افزایش نرخ دستمزد کارگران فصلی و هزینه‌های سربار برای کشاورزان، از جمله دغدغه های عینی و قابل پیش‌بینی کشاورزان بود اما گویا امسال این شالیکاران شمالی هستند که وارد چالش جدی‌تر نیز شده‌اند.

در حال حاضر بخش اعظمی از کشاورزان شالی‌کار در گیلان که رشد و نمو محصولشان به بود و نبود آب کافی بستگی دارد با کمبود عدیده آب مواجه هستند.

تنش آبی در بخش کشاورزی گیلان تا جایی رسیده که در برخی از مناطق استان از جمله املش، لنگرود و لاهیجان زمین‌های کشاورزی با بی‌آبی و ترک خوردن زمین همراه شده است.

در برخی از مناطق استان گیلان نیز شالیکاران به دلیل نرسیدن آب کشاورزی به اراضی قادر به وجین سطح اراضی شالیزاری نبودند و این مسئله که وجین نکردن در میزان بهره‌وری محصول مهم هست، بسیار کشاورزان را رنجور خاطر کرده است.

سیراب شدن اراضی بالا دست و به اصطلاح سر آب خور و تشنه ماندن اراضی پایین دست در برخی از مناطق استان از دیگر نکاتی است که این روزها کشاورزان گیلانی به شدت نسبت به آن نگران هستند.

افزایش وزش بادهای گرم و آب شدن برف در بالا دست، کاهش بارندگی و ورودی آب به سد و همچنین عدم مدیریت بهینه آب های سطحی در مناطق مختلف گیلان در پی عقب‌افتادن زمان تکمیل و بهره برداری از سدها در شرق و غرب استان از عمده دلایلی هستند که منابع آب کشاورزی و زراعی را در گیلان وارد میدان تنش کرده است.

گزارش‌های هواشناسی نیز نشان می‌دهد که در کشور به طور متوسط ۴۲ درصد و در استان نیز ۲۵ درصد کاهش بارندگی نسبت به قبل وجود دارد.

امروزه شالیکاران گیلانی هرچقدر به فصل برداشت خوشه‌های شالی نزدیک می‌شوند، دردسرهایی که کم آبی برای آنها می‌تراشد، بیشتر و بیشتر می‌شود.

شرکت سهامی آب منطقه‌ای گیلان اعلام کرده که آب پشت سد منجیل به تقریبا یک سوم کاهش یافته و این سد با کاهش ۶۳ درصدی وردی آب روبرو بوده است.

کشاورزی شغل شماره یک در استان گیلان است و نیاز مبرم این منبع اشتغال به آب، امری بدیهی و غیر قابل توجیه است که باید برای تامین پایدار آب مورد نیاز برنامه های کوتاه مدت، میان مدت و بلند مدت نظیر احداث و وارد چرخه بهره‌برداری کردن سدها را در دستور کار قرار داد.

اما در شرایطی که منابع آب محدود و زیرساخت‌های مالی و یا فنی لازم برای تکمیل سدها نیز در دسترس نیست و با حداقل محدود است، می‌طلبد دولت با در نظر گرفتن تسهیلات و ارایه مجوز احداث و بهره برداری از آب های زیرزمینی را به کشاورزان توصیه کند و همچنین با لایه رویی انهار، به جریان عبور آب کشاورزی به سمت مزارع کمک کند.

آب منطقه‌ای گیلان البته اعلام کرده که در جهت کمک به آبرسانی به اراضی شالیزاری اقداماتی قابل توجهی انجام داده که یکی از آنها لایه رویی حداقل ۵۰۰ کیلومتر نهر و رودخانه است.

البته شرکت سهامی آب منطقه‌ای گیلان همچنین جهت مدیریت بهینه مصرف آب کشاورزی از ابتدای فصل زراعی، ضمن تاکید بر رعایت تقویم اجرایی از سوی کشاورزان، رهاسازی آب به صورت نوبت بعدی را نیز در دستور کار خود قرار داده که این راهکار تا حد قابل قبولی و البته ناچارا مثمر ثمر نیز واقع شده است.

در شرایط کنونی بهترین راهکار رجوع به مردم و سپردن مدیریت منابع آب به آنها است به گونه ای که آن دسته از کشاورزانی که از پمپ آب استفاده می‌کنند، اراضی شالیزاری را سیراب و در بالا دست ها نیز، با مصرف بهینه آب، این مایه حیات را در اختیار پایین دست‌ها نیز بگذارند.

منبع: فارس