سایت خبری پرسون ـ کره شمالی نمونه بارزی از یک نظام سیاسی تمامیت‌خواه است که در علوم سیاسی برای تبیین آن از واژه «توتالیتر» استفاده می کنند.
هر چند سیستم آهنین و بسته این کشور اجازه نداده تا رسانه‌های آزاد، اطلاعاتی از وضعیت این سرزمین ارائه دهند اما اخبار جسته و گریخته‌ای که از لابلای خاطرات جهانگردان منتشر شده گویای وضعیت مفلوکی است که مردم این سرزمین با آن دست به گریبانند.
می‌گویند مردم کره شمالی همیشه فقیر و قحطی زده هستند، سالانه هزاران نفر از آنان به دلیل گرسنگی می‌میرند. سفر مردم این کشور به خارج از کشور مطلقا ممنوع است و هر کس مایل به دیدن خارج باشد به‌عنوان یک ضدانقلاب و عامل دشمن دستگیر می‌شود.
در کره شمالی کسی حق انتخاب همسر و ازدواج ندارد مگر با موافقت وزارت اطلاعات و امنیت آن کشور. یعنی دختر و پسری که عاشق هم شده‌اند باید گزارش کاملی از نحوه عاشق شدن، دلیل عاشق شدن، میزان علاقه و احساسی که نسبت به یکدیگر دارند و خیلی چیزهای دیگر را در چند صفحه بنویسند و تحویل مقامات امنیتی بدهند تا نوبت مصاحبه آنان فرا رسد. در کره شمالی حتی خواب دیدن مردم هم کنترل می‌شود و دانش‌آموزان موظف هستند آخرین خواب‌های سیاسی خود و والدینشان را به نماینده وزارت اطلاعات و امنیت در کلاسشان گزارش کنند.
جورح اورول؛ نویسنده شهیر انگلیسی تبار به خوبی توانسته است با رمان‌های ارزشمندش، نظام های سیاسی توتالیتر را کالبد شکافی کرده و ویژگیهای این نظام‌ها را برای عامه مردم تشریح نماید.
وی در آخرین کتاب خود رمان «۱۹۸۴» بر اساس آمیزه‌هایی از تخیل، نظامی سیاسی را به تصویر می‌کشد که تحت کنترل یک حزب نظامی است. این کشور دارای 4 وزارتخانه به نام‌های «حقیقت»، «عشق»، «فراوانی» و «صلح» است که وظیفه هر کدام دقیقا عکس معنای نام آنهاست.
قهرمان این داستان کارمند وزارت حقیقت است، وظیفه او نیز جعل و تحریف تاریخ است تا با سیاه‌نمایی گذشته و جوامع پیرامون، حقانیت نظام سیاسی خود را برای مردم اثبات نماید. او دلبسته نظامی است که تمام مناسبات آن از حیات اجتماعی و فرهنگی و مذهبی گرفته تا نظام آموزشی و اداری آن در خدمت ایدئولوژی واحدی قرار داشته و حاکمیت نیز با تسلط بر آنها، منویات خود را بر مردم تحمیل می‌کند.
اورول برای تبیین ماهیت نظام سیاسی توتالیتر بیش از هر جیز به «پیشوا»ی آن توجه کرده و نقش او را در این نظام سیاسی مورد تاکید قرار می‌دهد.
او فردی است که نه تنها دارای اقتدار مطلق سیاسی است بلکه تمام تلاش خود را برای تاثیر گذاری روانی بر مردم و دادن هویتی جدید به آنان به کار می‌گیرد. پیشوای نظام سیاسی توتالیتر که اورول در رمان ماندگارش از آن به «ناظر کبیر» یاد می کند تمامی وسایل ارتباط جمعی را در اختیار گرفته تا علاوه بر ایجاد محدودیت ارتباطی برای جامعه، بتواند خود را محبوب مردم ساخته و عشق را در دل تک تک آنان به وجود آورد.
اگر چه اورول این رمان را حدود یکصد سال پیش نوشته است اما همه شرایط و ویژگیهای مندرج در این رمان با اوضاع و احوال و شرایط امروزی کره شمالی مطابقت دارد.
این موضوع گویای این واقعیت است که نظام‌های سیاسی بر بستر یکسری شرایط اجتماعی، فرهنگی و تاریخی شکل می‌گیرند و برای پی بردن به ماهیت این نظام‌ها، باید قبل از هر چیز، شرایطی را که آن نظام بر بستر آن بوحود آمده مورد بررسی قرار گیرد.
اردشیر محمدی ـ فعال رسانه
توجه: مطلب فوق صرفا دیدگاه نویسنده است و رسانه پرسون در قبال آن هیچ موضعی ندارد.
