به گزارش سایت خبری پرسون از مرکزی، سید مهدی سجادی تهیه کننده و فعال تولیدات بصری، در خصوص مشکلاتی که کرونا برای صنف سینمایی ها ایجاد کرده است، گفت: در دوران کرونا بیشترین آسیب متوجه بخش خصوصی است، البته شاید در بسیاری از حوزههای غیر دولتی و دولتی نیز ضررهای هنگفتی وارد شده باشد؛ اما سرمایهگذارهای شخصی، تهیه کنندههای مستقل، سینماداران و صنایع وابسته به این حرفه خسارات جبرانناپذیری را از این اتفاق دیدند، که اگر بگوییم این صنعت بعد از بین رفتن این ویروس منحوس، نیاز به احیایی دوباره با صرف چندین میلیارد هزینه دارد گزافه نگفتهایم.
وی افزود: تولیداتی که از قبل در صف اکران قرار داشتند، تولیداتی که در زمان پاندمی متوقف شدهاند و مراکز وابسته به این حوزه که از مدت های مدید تعطیل شدهاند، عموما از بخش خصوصی هستند که بدون هیچگونه حمایتی چشم انتظار یاری مسوولان ذیربط هستند.
سجادی در پاسخ به این سئوال که چقدر ضرر در دوران کرونا متوجه این قشر به لحاظ مالی شده است، بیان کرد: در حال حاضر نمی توان رقم دقیقی درباره این اتفاق ارایه داد؛ چرا که همچنان این تعطیلی ها ادامه دار است و از طرفی نیز کار گروهی برای رسیدگی و تخمین جبران خسارت برای این صنوف راهاندازی نشده و هرچه هست به طور کلی بر پایه حدس و گمان است که صاحبان صنوف و افراد دست اندرکار در قالب گپ و گفت های دوستانه و گاهی نیز اعتراضآمیز به یکدیگر ارایه می دهند.
وی اظهار کرد: در شرایط فعلی وظیفه هر مدیری بهره گیری از امکانات موجود به بهترین شیوه است، گاهی عقب نشینی ضعف است و گاهی یک استراتژی، این موضوع اصلیترین وظیفه یک مدیر استراتژیست است؛ به طور مثال ما در مجموعه خود در این مدت استراتژی های متفاوتی را پیش گرفتیم که یکی از این اتفاقات در حوزه فعالیت ما به عنوان تولید کننده، برگزاری دوره های آموزشی مجازی برای دانشگاه ها و مراکز آموزشی بود که در این مدت اصلی ترین رسالت اجتماعی ما بر ارایه خدمات آموزش از راه دور معطوف شد و اصلیترین منبع درآمد مجموعه نیز از این راه بود.
سجادی ادامه داد: با توجه به این موارد اگر بخواهم میزان ضرر وارده را بررسی کنم، طبق آخرین برآوردهای تیم مالی شرکت، فقط به ازای توقف تولید یک فیلم بلند و دو فیلم کوتاه جشنوارهای و همچنین توقف تولیدات تیزرهای تبلیغاتی مبلغ ۵ میلیارد تومان برای سال 99 در نظر گرفته شده که همچنان شامل بازگشت نهایی سود حاصل از تولیدات مجموعه ما نیست و صرفا توقف تولید این زیان را به ما وارد کرده است.
این تهیه کننده جوان کشور گفت: در دوران کرونا و برای مدیریت این دوران سخت قبل از هر موضوعی تمامی هموطنانم را دعوت می کنم در خانه بمانند تا هر چه سریعتر از شر این ویروس منحوس رهایی یابیم؛ چرا که تمام ضررهای مالی و مادی این دنیا به اندازه جان یک هموطن عزیز مهم نیست، با کار جهادی، همبستگی و فعالیت های مستمر در روزهای بعد از کرونا مضرات مالی جبران پذیرند؛ اما دیگر عزیز از دست رفته، پزشک و یا پرستار فوت شده هیچوقت به جمع ما باز نمی گردد.
سجادی اضافه کرد: برای دوستان همکارم در حوزه تهیه و تولیدات آثار سینمایی و ویدیویی نیز توصیه دارم نسبت به تغییر کاربری از محل ارایه آثار سریع اقدام کنند؛ چرا که در درجه اول دوران پسا کرونا دوران آنلاین است و در درجه دوم حضور پلتفرم های متعدد همه مسیری نو و تازه نفس برای ارایه هر چه بهتر تولیدات ما به سمع و نظرات مخاطب هستند و جهان جدید راه ارتباطی گستردهای برای صاحبان رسانه فراهم کرده است که اگر زبانی یا ابزاری الکن داشته باشند در دنیای جدید شکست حتمی است.
وی در خصوص ادامه دار بودن کرونا و تعطیلی ها نیز بیان کرد: به طور حتم کسانی که ایده مند نیستند یا نسبت به ایده های نو گارد بسته ای دارند، قربانیان این پاندمی وحشتناک خواهند بود، علاوه بر این قشر متوسط رو به پایین جامعه در این واویلا بازار آسیب جدی خواهند دید؛ دلیل اینکه بنده قبل از اسم بردن از قشر آسیب پذیر از افرادی که ایده مند نیستند یا گارد بستهای دارند یاد کردم، اشاره و تاکید بر این موضوع بود که صاحبان ایده یا مجریان نیز می توانند همانند مدافعان سلامت و یا تمام کارگروه های حامی اقتصاد و سلامت شانه به شانه در رفع شرایط بد موجود گامی مهم و تاثیرگذار بردارند، فقط کافی است تغییر را اول از خود و بعد از مجموعه خود آغاز کنند آن زمان می بینند مسیر جدید چگونه از پی تاریکی هویدا است.
سجادی در بخش دیگری از سخنانش گفت: هنرمندان در کشور عزیز ما همواره جز اقشار آسیب پذیر و در عین حال محجوب بوده اند و از سال های متمادی معضل بیمه هنرمندان، مسکن هنرمندان، شهرک هنرمندان، کارت های مخصوص هنرمندان و غیره مطرح بوده و هنوز هم متاسفانه این مشکلات پابرجا است.
این تهیه کننده یادآور شد: در روزهای کرونایی و تعطیلی متعدد و از قضا همیشگی تئاتر و مراکز آموزشی و هنری دیگر، فشار زیادی به هنرمندان وارد آورده و گاها آنها را به سوی شغلهای کاذب یا بی ربط به حرفه خود سوق داده است، وقتی صحبت از هنرمند به میان میآید عموما یاد سلبریتی ها یا هنرمندان بسیار مشهور میافتیم و یا آنها را با مرتاض های هندی که از دنیا و دین دست شسته اند مقایسه می کنیم در صورتی که چنین نیست هنرمندان مشهور که قسمت اعظم این قشر را تشکیل نمی دهند و هنرمندان نیز برای گذران زندگی مانند همه مردم نیازمند خوراک، پوشاک، مسکن، شغل و پول هستند، حال آنکه با توجه به روحیات خود نمی توانند دست نیاز به سوی حتی دوست خود دراز کنند؛ بنابراین از مدیران و منسب داران این عرصه عاجزانه تقاضا دارم هوای هنرمندان را داشته باشند و هیچگاه مدافعان فرهنگ را از یاد نبرند.