روابط عمومی محیط زیست، اندیشه دکتر سپنجی

سایت خبری پرسون- بی‌شک مفهوم بهره‌وری تنها و تنها از طریق ذهن های خلاق و پویا محقق می شود. هر بار که یکی از این بزرگ مردان در مسئولیت اجرایی قرار می‌گیرد ،در مدت زمان کوتاهی شاهد اتفاقات مثبت و رو به رشدی در زمینه ی آن مسئولیت هستیم. در زمانی که کمتر مسئولیتی در ید کفایت این بزرگ مردان است، خبر انتصاب و حذف این تاریخ سازان روح امید و ناامیدی را در قلب های نسل جوان زنده می‌کند و می میراند.
یکی از این بزرگمردان دکتر امیر عبدالرضا سپنجی صاحب نظریه مخاطب پنداری، رئیس سابق پژوهشکده مطالعات فرهنگی و ارتباطات پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی و عضو هیات علمی و استادیار این پژوهشگاه با سابقه بیش از ۲۰ سال فعالیت مستمر در حوزه علوم ارتباطات و روابط عمومی و رسانه در سازمان های نظیر بیمه مرکزی، پژوهشگاه فرهنگ هنر و ارتباطات وزارت ارشاد ،بیمه ایران، صدا و سیما، بانک توسعه صادرات و مشاوره ارتباطی و روابط عمومی سازمان ها و شرکت های بزرگ دولتی و بخش خصوصی است که آخرین مسئولیت ایشان مدیر کلّی روابط عمومی سازمان محیط زیست کشور بود.

توانمندی این بزرگمرد ارتباطات با تحقیق، تألیف و نگارش بیش از ۱۰ عنوان کتاب ارزشمند و علمی که همگی آثار فاخر علمی محسوب می‌شوند و همچنین صدها مقاله علمی و اجتماعی در کنار تحقیق و پژوهش مستمر در زمینه نیازهای روز فرهنگی، اجتماعی و ارتباطی برای دستیابی به اطلاعات متقن در برنامه ریزی های فرهنگی و اجتماعی، از او چهره‌ای علمی و اجرایی نمایان کرده است تا جایی که می توان دکتر امیر عبدالرضا سپنجی را از چهره‌های ماندگار علوم ارتباطات کشور دانست.
حضور و توانایی او در کنفرانس های بین المللی و ملی و تلاش های ارزنده شان در انتقال تجارب به دانشجویان و علاقمندان حوزه علوم ارتباطات اجتماعی و تربیت شاگردان متخصص و متعهد برای شناسایی، برنامه‌ریزی و حل مسائل و مشکلات پیش رو باعث شده است تا علوم ارتباطات و رسانه با پشتکار و دانش ایشان راه تعالی و پیشرفت را در کشور طی نماید.
موفقیت او در مسئولیت روابط عمومی سازمان محیط زیست با رویکردهای نوین این دانش، نقطه عطف توسعه مفاهیم و ساختارهای ارتباطی و رشد فلسفه روابط عمومی در سازمان محیط زیست محسوب می شود. این در حالی است که هیچگونه ردیف بودجه مستقلی برای حوزه روابط عمومی و جذب نیروی متخصص این حوزه در نظر گرفته نشده بوده و او با پشتکار و تلاش و کمترین اعتبار مالی رویدادهای بزرگی را در این حوزه رقم زده است. ضمن اینکه، در دورانی دکتر سپنجی مسئولیت روابط عمومی سازمان محیط زیست را پذیرفت که شرایط زیست محیطی و اتفاقات پیرامون آن بسیار حاد و پرتنش شده بود.
از ریاست سازمان که به جای پرداختن به مسائل محیط زیست کشور با حاشیه های تاریخی و صدر انقلاب سازمان را به حاشیه می راند تا قوانین بد در حوزه حفاظت از جان برکفان محیط بان و غیره، همه و همه قدر تلاش‌ها و کوشش‌های این بزرگ‌مرد را بیشتر نمایان می کند.
حضور چشمگیر روابط عمومی محیط زیست نه تنها در تهران که در سراسر کشور در تیمی واحد و یکپارچه جهت تولید محتوای فاخر در حوزه افزایش سواد محیط زیستی شهروندان و ایجاد ارزش و باورهای حفظ حیات محیط‌زیست و حفاظت از زمین به عنوان مادر همه ما، با کمترین اعتبار مالی برای تولید و انتشار محتواهای رسانه ای، ستودنی و قابل ستایش است.
برای همه دست اندرکاران علوم ارتباطات و رسانه و متخصصان این حوزه پذیرش این موضوع که چنین مرد بزرگی با اندیشه های والا و توان مضاعف در آنچه که در حوزه باور روابط عمومی محیط زیست خلق نموده است، این چنین مظلومانه نادیده گرفته شود باور کردنی و قابل قبول نیست. مدیران سیاسی باید بدانند که با همه سیاست زدگی شان باید به مقام علم و دانشمندان احترام بگذارند.
باید اذعان نمود که توسعه، بدون وجود متخصصان متعهد و مردم دوستی چون دکتر امیر سپنجی که در تواضع و فروتنی زبانزد همگان هستند و در علم و تخصص، نام آور و صاحب نظریه و از قدرت مدیریت اجرایی بی نظیر برخوردارند؛ امکان پذیر نخواهد بود و مدیران ارشد جامعه به خاطر بی‌توجهی، سیاسی کاری و عدم استفاده از این بزرگمردان روزی در مقابل ترازوی عدل الهی پاسخگو خواهند بود.

دکتر هادی زمانی -استاد دانشگاه