آرزوهایی که بر باد رفته / بازنشستگان و دغدغه هایی که یکی دوتا نیست

به گزارش سایت خبری پرسون، آنها معتقدند 30 سال کار کرده اند و با پرداخت حق بیمه به دنبال استراحت و آسودگی در زمان بازنشستگی بوده اند،‌ اما پس از بازنشستگی و گرفتن مستمری متوجه می شوند حقوق دریافتی آنها هیچ تناسبی با هزینه های جاری زندگی ندارد، فرقی ندارد این افراد در چه سازمان و نهادی کارکرده اند هر کدام از آنها به نحوی از حقوق دریافتیشان ناراضی هستند، آنها رویاهایی برای دوران بازنشستگی شان داشتند و به دنبال این بودند که سال های باقی مانده از عمر خود را بدون دغدغه سپری کنند، برای اینکه از درد دل این قشر جامعه بیشتر آگاه شویم باتعدادی از آنها به گفتگو پرداخته ایم، که در ادامه می خوانید:

بی فایده بودن حق بیمه

به بوستان سحر در غرب ترین نقطه منطقه 5 تهران سری می زنیم، گروهی از بازنشستگان روی نیمکت با رعایت فاصله اجتماعی و ماسک به دهان برای جلوگیری از ویروس کرونا دور هم نشسته اند، عده ای از آنها مشغول بازی شطرنج هستند و عده ای سرگرم صحبت با یکدیگر هستند و یکی دو نفر هم جدول حل می کنند، برخی نیز تلفن همراه خود را نگاه می کنند، با یکی از آنها که در حال حل جدول روزنامه است هم صحبت می شوم، او که خود را ابوالفضل 67 ساله بازنشسته سازمان تامین اجتماعی معرفی می کند، گفت: سال 99 پایه حقوق را 2میلیون و 800 هزار تومان در نظر گرفته اند، اما واریز 2میلیون و 600 هزار تومان است و حال قرار است 4 میلیون در سال 1400 باشد که با این گرانی ها این میزان افزایش نیز کفاف زندگی یک بازنشسته را نمی دهد.

وی افزود: بنده بیش از 30 سال حق بیمه به سازمان تامین اجتماعی پرداخت کرده ام، این روزها اگر اندک سپرده ای در بانک نمی گذاشتم حقوق بازنشستگی کفاف زندگیم را نمی داد، شما حساب کنید 5 بچه دارم و هرکدام شان به همراه فرزند و همسرشان هر هفته به ما سر می زنند، با این گرانی از آنها بخواهم پذیرایی کنم آیا حقوق بازنشستگی جوابگو خواهد بود؟

این بازنشسته عینکش را بر می دارد، گفت: سازمان تامین اجتماعی هیچ خدمت مطلوبی به بازنشستگان ارائه نمی دهد، شما نگاه کنید پول عینک که از واجبات این روزهای سالمندان است را 5 سال یک بار اندکی از آن را پرداخت می کند، در سال 99 پول عینک را 40 هزار تومان در نظر گرفته است که واقعا ارزش رفت و آمد به اداره بیمه برای این مبلغ ندارد.

ابوالفضل خاطرنشان کرد: چند روز پیش که در حال حل کردن جدول روزنامه بودم چشمم به یک گزارش خورد که در آن نوشته شده بود بهترین کشور در زمینه بازنشستگی کشور استرالیا است، این کشور اصلاحات قانون بازنشستگی را به اجرا در می آورد و میزان حقوق بازنشستگی را براساس نیاز آن فرد در نظر می گیرد، یعنی اگر آن فرد مجرد است یک میزان حقوق اگر همسر و بچه در خانه دارد حقوق متناسب با زندگی آن فرد را پرداخت می کند.

او که دل پری از سازمان تامین اجتماعی دارد با خودکاری گوشه روزنامه ای که در دست دارد شروع به نوشتن اعداد و ارقام می کند و آنها را جمع و ضرب می کند، گفت: هیچ فایده ای ندارد جوانان حق بیمه واریز کنند، اگر بنده در طول این 30 سال حق بیمه ای که به سازمان تامین اجتماعی پرداخت کردم را طلا، اوراق، دلار، مسکن و.... خریداری می کردم این روزها بیشتر درآمد داشتم.

‎حقوق های نجومی برای برخی از بازنشستگان

‎یکی دیگر از بازنشستگان که کمی آن طرف تر نشسته است، جلو می آید و خود را زمانی کارمند بازنشسته یکی از بانک ها معرفی می کند، گفت: در زمینه درمانی بیمه ما خیلی کمک حال است، اما حقوق دریافتی مان بسیار ناچیز است، بنده زمانی که بازنشسته شدم رتبه کاری ام مدیرکل بوده با ان وجود الان 4 میلیون تومان دریافت می کنم، البته ناگفته نماند کانون بازنشستگان نیز برای ما وجود دارد که خدمات رفاهی و معیشتی برای ما در نظر می گیرد، مثلا اگر بخواهیم مسافرت برویم محیطی برای اسکان با درصد تخفیف مناسب در اختیار مان قرار می دهند یا اینکه وام می دهند و اینکه هر سال برنج به شکل اقساط می دهند.

‎او ادامه داد: معلوم نیست به چه دلیلی دولت حقوق بازنشستگان را متفاوت پرداخت می کند، اگر می خواهد عدالت اجتماعی برقرار کند باید در ابتدا خودش این اقدام را در پرداخت حقوق بازنشستگان انجام دهد، به طور نمونه یکی از دوستان ما در وزارت نفت مشغول به کار بود و بازنشسته شد و این روزها ماهیانه 12 میلیون تومان حقوق بازنشستگی دریافت می کند و این میزان حقوق واقعا بی انصافی نسبت به دیگر کارکنان است.

‎وی از برنامه هایی که برای دوران بازنشستگی در ذهنش داشت، گفت: همیشه تصور می کردم که تا بازنشسته شوم به اتفاق همسرم به مسافرت می رویم و بدون هیچ دغدغه و با آرامش زندگی مان را می گذرانیم، اما این روزها که بازنشسته شده ام بدنم توان مسافرت را ندارد و اینکه با این گرانی و خرج بالا نمی توانیم زندگی روز مره مان را اداره کنیم.

‎این بازنشسته بانک خاطرنشان کرد: میزان هزینه درمانی هر سازمان برای بازنشستگانش متفاوت است، مثلا سازمان بازنشستگی کشوری هزینه سمعک را 350 هزار تومان ، عصا 40 هزار تومان و هزینه عینک را 150 هزار تومان پرداخت می کند، در حالی که سازمان تامین اجتماعی هزینه عینک را 40 هزار تومان آن هم چند سال یک بار در نظر می گیرد.

‎هزینه درمان بالاست

‎به یکی دیگر از بوستان های تهران به نام استقلال در میدان صادقیه می روم، در وسط این بوستان هم گروهی از بازنشستگان دور هم نشسته اند و در حال گپ و گفتگو هستند، با یکی از آنها که موهای جو گندمی دارد هم صحبت می شوم، او خود را بازنشسته آموزش و پرورش معرفی می کند، گفت: در سال 89 حدود 10 سال پیش بازنشسته شدم و حقوقم حدود 300 هزار تومان بود، در سال بعد که دیگر همکارانم بازنشسته شدند به یکباره حقوق آنها 450 هزار تومان در نظر گرفته شد علت را که جویا شدم عنوان کردند که جهشی در افزایش حقوق افرادی که تازه بازنشسته شده اند در نظر گرفته شده است.

‎او افزود: سی سال حدود ۱۲ساعت در کلاس های درس سرپا به دانش آموزان درس داده ام و این روزها درد پا و کمر امانم را بریده است، از یک طرف هزینه درمان گران و از طرف دیگر بیمه آموزش و پرورش را هر جایی قبول نمی کنند و آن جاهایی که قبول می کنند نیز اندکی از پول درمان را تخفیف می دهند.

‎این بازنشسته فرهنگی در ادامه گفت: برخی معتقدند که معلمان سه ماه سال در تابستان و یک ماه ایام نوروز را تعطیل هستند، اما توجه ندارند که همین معلمان از صبح تا شب با 30 تا 60 دانش آموز سر و کله می زنند و کار بسیار سختی است. تنها این روزها برای مسافرت بازنشستگان جایی برای اسکنان در شهرهای دیگر در خانه معلم شهرستان ها در نظر گرفته شده است؛در غیر این صورت هیچ خدمات دیگری وجود ندارد. بسیاری از همکارانم که دبیر زبان، عربی ، ریاضی و فیزیک بوده اند هنوز در موسسات آموزشی و مدارس خصوصی مشغول به تدریس هستند که علت این امر هم مشکلات اقتصادی شان است.

‎این معلم بازنشسته معتقد است بازنشستگان فرهنگی مشکلات زیادی در زمینه حقوق شان دارند، گفت: مشکل اول آن‌ها این است که احساس تبعیض در حقوق می‌کنند، مثلا کسانی که ۲۰ سال پیش بازنشسته شده‌اند میزان حقوقی که دریافت می‌کنند نسبت به همکاران خود بسیار کم است، بنابراین در برنامه ششم توسعه تأکید شده که باید به گونه‌ای مقدار حقوق بازنشستگان اضافه شود که ۱۵ درصد تفاوت بین حقوق شاغل و بازنشسته در پایان برنامه ششم توسعه باشد. انتظار بازنشستگان از دولت و نمایندگان مجلس این است که طبق همین برنامه طرح همسان‌سازی حقوق را در کشور اجرا کنند. سال گذشته مقداری انجام شد و اکنون ما منتظر هستیم در بودجه سال آینده این مهم پیش‌بینی شود تا تبعیض از بین برود.

‎او دومین مشکل این روزهای معلمان بازنشستگان را این طور عنوان کرد: با توجه به شرایط اقتصادی کنونی و افزایش هزینه زندگی، حقوق بازنشستگان کم است و با این حقوق نمی‌تواند یک زندگی مناسب و سالم در زمان سالمندی داشته باشد. به همین دلیل بازنشستگان انتظار دارند که حقوق آن‌ها افزایش یابد. قانون مدیریت خدمات کشوری هم تاکید کرده است که به تناسب تورم باید حقوق کارکنان افزایش پیدا کند. سومین مشکل سلامت بازنشستگان است؛ اکنون سلامت جسمانی، روانی، اجتماعی، سلامت معنوی و بیمه و درمان آن‌ها مهمترین مسئله است؛ بازنشستگان انتظار دارند که وزارت آموزش و پرورش کاری کند که این افراد بتوانند از بیمه بهتری استفاده کنند که در گذشته اسم آن بیمه طلایی بود.

‎کار آزاد بهتر است

‎در این میان یکی از بازنشستگانی که جدی و استوار به روی نیمکت پارک نشسته و گویا بازنشسته یکی از نهاد های نظامی است با ما هم صحبت می شود، گفت: در ژاندارمری یا همان پلیس فعلی کار می کردم و بخشی از سی سال خدمتم را به مناطق بد آب و هوا ماموریت می رفتم و کاملا صادقانه برای کشور خدمت کردم، اما اگر این مدت عمر خود را در شغل آزاد بدون هیچ خطری کار کرده بودم این روزها یکی از سرمایه داران کشور می شدم.

‎او که با درجه سرهنگی بازنشسته شده است، افزود: این روزها 5 میلیون تومان حقوق دریافتی دارم و باید با این گرانی لوازم خانگی برای دخترم جهیزیه بخرم، اگر شغل آزاد داشتم در این سی سال بیشتر می توانستم سرمایه جمع کنم و این روزها برای خرید جهیزیه دخترم با مشکل مواجه نمی شدم.

‎وی ادامه داد: البته ناگفته نباشد هر از گاهی با ماشینم مسافر کشی می کنم و روزانه 30 تا 50 هزار تومان درآمد کسب می کنم و به زخم زندگی می زنم با این کار هم سرگرم هستم و هم اینکه اندک کمک خرج برای زندگی می شود.

‎بازنشستگان تامین اجتماعی مظلوم اند

‎به یکی دیگر از بوستان های تهران به نام رازی در منطقه 9 می رویم، این بوستان نیز همه روزه میزبان گروهی از بازنشستگان است، به جمع آنها می رویم، یکی از آنها خودش را رضایی معرفی می کند، گفت: قرار بود حقوق بازنشستگان تامین اجتماعی را همانند بازنشستگان لشکری و کشوری همسان سازی کنند، اما این طرح سالیان سال است صورت نگرفته و هر سال میزان دریافتی تامین اجتماعی از بازنشستگان سایر نهادها کمتر می شود؛ البته به تازگی وزیر کار و رئیس تامین اجتماعی قول داده اند که این افزایش حقوق محقق می شود، اما تاکنون اجرا نشده است.

‎این بازنشسته افزود: مظلوم تر از بازنشستگان تامین اجتماعی وجود ندارد، بازنشستگان سایر نهاد ها با مدارک تحصیلی پایین حقوق شان از افراد با مدرک بالا بازنشسته تامین اجتماعی بیشتر است و باید در زمینه رتبه بندی نیز دولت میزان حقوق را افزایش دهد.

‎او گفت: بنده مدام اخبار را از رادیو دنبال می کنم و رادیو یک جوری همدم این روزهای من است و اطلاعات کافی از میزان همسان سازی حقوق دارم، به طوری که متاسفانه به‌رغم این که مدتی از مصوب شدن قانون همسان‌سازی در برنامه ششم توسعه می‌گذرد، همچنان از اجرایی شدن آن هیچ خبری نیست و به جرئت می‌توان اعلام کرد سازمان تامین اجتماعی یک خلاف قانونی در این‌زمینه مرتکب و ضعف قانون باعث این خلاف شده است؛ این در حالی است که دولت 207 هزار میلیارد تومان به سازمان تامین اجتماعی که ما تحت‌پوشش آن هستیم، بدهکار است و همین بدهی ها باعث شده تا هر وقت موضوع اجرای طرح همسان‌سازی حقوق بازنشستگان را مطرح می‌کنیم، سازمان تامین اجتماعی در پاسخ بگوید نقدینگی برای اجرای این طرح نداریم.

رضایی خاطرنشان کرد: وقتی دولت حتی بخشی از بدهی خود به تامین اجتماعی را برای اجرای این طرح پرداخت نمی‌کند، نتیجه‌اش می‌‌شود به خطر افتادن معیشت تعداد زیادی از بازنشستگان تامین اجتماعی که عموما کارگرند؛ این کار دولت یک‌جور نارضایتی ‌تراشی است و اگر دولت حتی یک‌دهم بدهی‌اش را پرداخت کند، همسان‌سازی حقوق بازنشستگان تا حد زیادی اجرا می‌شود و بازنشستگان تا حدودی از این عذاب در تامین معیشت خانواده‌شان رها می‌شوند.

بیمه تکمیلی بی فایده

‎در این بین یکی از بازنشستگان جلو می آید، گفت: درست است که در برخی از کشورهای پیشرفته تا افراد کار نکنند نمی توانند یک زندگی ایده آل داشته باشند، اما این افراد در صورت بازنشستگی دولت تمامی هزینه های آنها را پرداخت می کند، به طور نمونه آنها هیچ هزینه ای بابت درمان پرداخت نمی کنند، حتی هزینه تردد به مرکز درمانی را اداره بیمه پرداخت می کند، حالا شما نگاه کنید بیمه تکمیلی ما می گوید اگر فرد بازنشسته بیمار شود و با آمبولانس خصوصی به بیمارستان برای درمان اعزام شود ؛ در صورت بستری شدن هزینه امبولانس 50 هزار تومان پرداخت می شود، این در حالی است که امکان دارد آن فرد بیمار نیازی به بستری شدن نداشته باشد و باید هزینه آمبولانس را خودش پرداخت کند.

او ادامه داد: اسمش این است که بیمارستان های تامین اجتماعی از بازنشستگان خود هزینه ای دریافت نمی کند، اما هزینه تغذیه همراه بیمار، هزینه لباس، برخی لوازم پزشکی و دارو را باید بازنشسته پرداخت کند، این نوع هزینه ها هم بیمه تکمیلی پرداخت نمی کند.

‎این بازنشسته تصریح کرد: زمانی که مشغول به کار بودم حقوقم دو برابر بود به محض اینکه بازنشسته شدم تصور می کردم همان حقوق را دریافت خواهم کرد، اما به یک باره متوجه شدم که نصف حقوق دریافتی در زمان اشتغال را پرداخت می کنند یعنی حداقل حقوق را در نظر گرفتند.

گزارشی از: محمد خادمی