آقای نمکی! نمان و برو

به گزارش سایت خبری پرسون، مصطفی داننده در یادداشتی نوشت:

حریرچی معاون وزیر بهداشت در یک برنامه تلویزیونی گفت:« ستاد ملی کرونا مانع استفاده از فرصت طلایی عید برای خاموش کردن شعله های کرونا شد.» مجری برنامه از او پرسید:«چه کسی مخالفت کرد؟» جناب معاون هم خیلی شفاف گفت:«نمی‌توانم اسامی این افراد را بگویم.»

وزیر بهداشت هم که در این مدت حسابی از اجرایی نشدن پیشنهادهایش در ستاد ملی کرونا شاکی است، گفته است:« کرونا و مرگ مردم این سرزمین را ابزار سیاسی می‌‌کنند تا بتوانند ورشکستگی گذشته را جبران و در ماه‌های پیش‌رو آب رفته به جوی را بازگردانند.»

این سخنان نشان می‌دهد که زور عده‌ای در ستاد ملی کرونا بیشتر از وزیر بهداشت است. وزیر که مسئول مستقیم مبارزه با کروناست و فرمانده خط مقدم است، چندان حرف‌هایش خوانده نمی‌شود و دیگران برای شرایط کرونایی کشور تصمیم می‌گیرند. تصمیم‌هایی که از آبی و زرد، ما را وارد مرحله قرمز جگری کرده است.

در این نوشتار می‌خواهم یک پیشنهاد به وزیر بهداشت بدهم. وزیری که سخت‌ترین روزهای یک وزیر در تاریخ جمهوری اسلامی را سپری می‌کند.

آقای نمکی، از سمت خود استعفا دهید تا شاید به آنهایی که تصمیم می‌گیرد بربخورد و بدانند در شرایط سختی قرار داریم. گاهی یک تلنگر مثل استعفا، می‌تواند جان مردم را نجات دهد تا بیش از این قربانی تصمیم‌های غلط ستاد ملی کرونا نشویم.

احمد متوسلیان فرمانده نامی دفاع مقدس، در یکی از عملیات‌ها، گوشی بیسیم را رو به آسمان گرفت تا پشت جبهه‌ای‌ها صدای جنگ را بشنوند و زودتر به کمک گردان او بیایند. حالا استعفای شما هم می‌تواند کار همان گوشی را کند.

گاهی رفتن بهترین تصمیم است. جایی گفته بودید:« آنها که شعار ترغیب به استعفای این تیم را سر می‌دهند نیز بدانند که این گروه پایدارتر از آنست که فکر می‌کنند.» بله، همه ما می‌دانیم وزارت بهداشت، تمام توان و وقت خود را صرف کرونا کرده است. اما گلایه کردن و شکایت بردن به زمین و آسمان تا امروز مشکلی از کرونای کشور حل کرده است؟

آیا شکایت شما باعث توقف سفر رفتن در نوروز شد؟ نه! پس باید طرحی جدید دراندازید و به عقیده نگارنده استعفا بهترین گزینه است. در متن استعفا هم به صورت صریح از مشکلات بگویید تا همه بدانند شرایط کرونایی کشور چگونه است؟

وضعیت وحشتناک امروز کشور به نام شما هم نوشته می‌شود. شما اگر توانایی داشتید باید در ستاد ملی تحصن می‌کردید و اجازه نمی‌دادید در ایام نوروز کرونا جولان دهد. حالا که توانایی مقابله با آنها را ندارید و حرف‌های‌تان برو ندارد، پس بهتر است بروید تا نام نیکی از خود به جای بگذارید.

یک سرمربی فوتبال هم وقتی می‌بیند در کار او دخالت می‌شود و حتی قدرت ارنج کردن تیمش را ندارد، استفعا می‌دهد تا ناکامی تیم را به نام او نزنند.

یادتان نرود تاریخ شما را قضاوت خواهد کرد. تاریخ می‌گوید اگر نگذاشتند کار کنی، چرا ماندی؟