رضا موسایی

صنعت معدن ایران با وجود ذخایر غنی، به دلیل پراکندگی بنگاه‌های کوچک و ساختار ناکارآمد، از تحقق پتانسیل اقتصادی خود بازمانده است. رضا موسایی در این یادداشت بر لزوم تجمیع استراتژیک و ایجاد شرکت‌های بزرگ ملی و فراملی تأکید می‌کند تا این بخش به موتور توسعه پایدار کشور تبدیل شود.

سه کشور معدنی جهان، سه راه متفاوت برای بهره‌برداری از ثروت‌های طبیعی در پیش گرفته‌اند. رضا موسایی در این یادداشت نشان می‌دهد که کلید موفقیت، نه حجم مداخله دولت، بلکه کیفیت و انسجام سیاست‌های صنعتی است.

سال‌هاست اندیشمندان و سیاست‌گذاران میان دوگانه «کوچک زیباست» و «بزرگ زیباست» سرگردانند؛ یکی بر اصالت انسان، محیط‌زیست و جوامع محلی تأکید می‌کند و دیگری بر کارایی، رشد و تولید انبوه. اما تجربه جهانی نشان می‌دهد اتکا به یک‌سوی این دوگانگی نه پایدار است و نه کارآمد. آنچه امروز ضرورت دارد، طراحی الگویی پویاست که مقیاس بهینه را برای هر بخش اقتصاد تعریف کند و با تلفیق هوشمند ظرفیت‌های کوچک و بزرگ، هم عدالت اجتماعی و پایداری زیست‌محیطی را تضمین نماید و هم موتور رشد و نوآوری را روشن نگه دارد.

رضا موسایی، کارشناس مرکز پژوهش‌های مجلس، هشدار می‌دهد که جنگ ۱۲ روزه اخیر نه فقط بازارهای مالی را به لرزه انداخت، بلکه ضعف‌های ساختاری اقتصاد ایران را آشکار کرد. او تأکید دارد که بدون سیاست‌های صنعتی مقاوم، زیرساخت‌های دیجیتال کارآمد و سیستم توزیع هوشمند، تاب‌آوری اقتصاد کشور در برابر بحران‌ها به خطر می‌افتد.