کارهایی هست که پدر و مادرها انجام آنها را برای فرزند خود بیهوده ممنوع کرده اند؛ و ما در ادامه میخواهیم از چیزهایی بگوییم که نباید فرزندتان را از انجام آنها منع کنید.
مطمئناً همه پدر و مادرها بارها مجبور شدهاند با کودک عصبانی خود کنار بیایند. ولی متاسفانه در این گونه مواقع اغلب خودشان هم خشمگین میشوند و به اصطلاح از کوره در میروند.
گاهی برای دیگران غذا ببرید. این رفتار نیز کودکان را به مهربانی و سخاوتمندی تشویق میکند. به خصوص اگر فردی بیمار یا نیازمند باشد، بهتر است به همراه کودک خود، مقداری غذا هدیه دهیم.
انتخاب کلمه، عبارت و جمله هنگام صحبت کردن با فرزندانتان مهمتر از آن چیزی است که فکر میکنید، البته درک میکنیم که وقتی بیش از حد خسته یا عصبانی هستید، مثبت اندیشی در حین صحبت کردن یا تنبیه فرزندتان دشوار به نظر میرسد. به گفته کارشناس والدین و نویسنده، آنچه میگویید – و نحوه بیان آن – اهمیت بسیار زیادی دارد.
مشکل بیخوابی بعد از تولد بچه شاید دغدغه تمام مادران باشد که البته برای رفع این مشکل میتوان با رعایت اصول و توصیههایی در رابطه با خواباندن نوزاد بهراحتی کودک را به خوابی عمیق در شب فروبرد.
حتما برای شما پیش آمده که بخواهید کاری را مطابق میلتان انجام دهید، اما در عوض یکی از نزدیکانتان از والدین تا خواهر و برادر تا همسر و ..، طوری با شما رفتار میکنند که احساس ضعف به شما دست میدهد و از تصمیمتان منصرف میشوید.
این روزها یکی از مهمترین دغدغههای والدین، زود بیدار شدن فرزندشان و به موقع و سرحال رسیدن آنها به مدرسه است. برخی از دانشآموزان به ویژه دانشآموزان مقطع دبستان، صبحها دیر از خواب بیدار میشوند و درنتیجه با استرس و اضطراب در کلاس درس حضور مییابند.
پدیده «خیانت» و «تنوع طلبی» در کشور ما امری قبیح است و البته مانند آتش زیر خاکستر است که در نهایت آسیبهای جبران ناپذیری به خانواده و به تبع آن جامعه وارد میکند.
دکتر فهیمه قاسمی دکترای روانشناسی تربیتی و استاد دانشگاه در گفتگو اختصاصی با پرسون مطرح کرد:
یک استاد دانشگاه گفت: از چالش های مهم والدین، چگونه رفتار کردن با فرزندان است. آیا رفتارهای اغلب والدین با فرزندانشان با سرشت و طبیعت آنها سازگار است؟ اغلب والدین نمی دانند که در مقابل رفتارهای بچه های خود چه برخوردی داشته باشند؟ آیا نوع تنبیه و تشویقی که نسبت به رفتارهای آنها در نظر می گیرند، با نوع رفتار بچه ها مطابقت دارد؟
اصطلاح «دلبستگی» را اولینبار جان بالبی در دهۀ ۱۹۵۰ برای توصیف پیوند نوزاد و مادر بهکار برد. او معتقد بود سبک دلبستگیِ کودک به مادر مدلی برای روابط بعدی اوست و تأثیر مادر در این میان قطعی و همیشگی است، بنابراین، کسی که سبک دلبستگیِِ کودکیاش، مثلاً، «اضطرابی» است، تا پایان عمر در روابط عاطفیاش بدبین است و مراقب است دیگران به او آسیبی نرسانند، ولی تحقیقات بعدی نشان داد نظریۀ دلبستگی پیچیدهتر از اینهاست و رابطه با افرادِ دیگر نیز در سرنوشت عاطفیمان نقش دارد، پس آیا نظریۀ دلبستگی غلط است؟ و آیا میتوانیم در بزرگسالی سبکهای دلبستگیمان را تغییر دهیم؟
کودک آزاری مصداقهای بسیار و گاه دور از ذهنی دارد مثلا شاید ندانید ابتلای هریک از والدین به اختلالات روانی و بیماریهای واگیردار جسمی از جمله موارد کودک آزاری است.