تجارب سالها و دهه ها نشان می دهد یک جریان خاص که لباس سیاست را برای منافع و مطامع اقتصادی بر تن دارد، با آرای مردم و منافع ملی میانه ای ندارد و حتی به انقلاب و نظام جمهوری اسلامی همانند ابزار منافع و کسب سودآور باور دارد.
مسعود پزشکیان ضمن عذرخواهی از تولیدکنندگان، وعده داد که دولت برای جبران این خسارتها تلاش خواهد کرد و بیان کرد: نتوانستیم از صنایع بهخوبی پشتیبانی کنیم و آنان ضرر کردند.
رئیسجمهور با تاکید بر اینکه باید خود را برای رسیدن به چشمانداز مورد نظر رهبر انقلاب آماده کنیم، گفت: باید دست به دست هم دهیم و با وحدت و انسجام، نقشههای شوم دشمنان را نقش بر آب کنیم.
روش و منشی که مخالفان پزشکیان برای رویارویی با او و دولتش پیش گرفتهاند، نه سیاستورزی منتقدانه، که نوعی سیاهبازی مغرضانه است، که متأسفانه با آموزههای دینی و رحمانی دین مبین اسلام هم اصلا جور درنمیآید.
رئیس جمهور پزشکیان در اولین روزهای ماه مبارک رمضان، با دو اقدام پسندیده نشان داد همچنان راه و رسم مردمی بودن را دنبال میکند و رسیدن به مقام و منصب ریاست جمهوری او را از این خصلت اسلامی و انسانی دور نکرده است.
رئیسجمهور گفت: « روز قیامت به این سادگی از کنار ما نخواهند گذشت. روز قیامت از ما میپرسند چه کسی گفت در ذلت و بدبختی بمانیم؟ باید مسیر رشد و حرکت را فراهم کنیم. به شما عزیزان در کمیته امداد کمک خواهیم کرد تا بتوانید بالا بروید.»
متأسفانه آنچه بیش از هرچیز تاکنون در دولت چهاردهم شاهد بودهایم، توصیههای اخلاقی و درددلگونه با مردم و نهادهای حاکمیتی و... و در واقع جایگزینی توصیههای اخلاقی به جای «سیاستگذاری اقتصادی و اجتماعی» بوده است.
روزنامه شهرداری تهران نوشت: آقای پزشکیان مسیر درستی را پیش رفتهاند. عرض خیرخواهانه این است که اجازه ندهند روایتهای انحرافی از وفاق غالب شود؛ روایت کسانی که با نعل وارونه از این اصل اخلاقی، منیت و خودخواهی را نتیجه میگیرند و غرض نهاییشان این است که تنها ما حقیم و دیکتاتورمآبانه میخواهند وفاق را ابزار سرکوب قانون و تکثر و نقد و مطالبه کنند.