عاشورا

شام غریبان کم و بیش مانند یک مجلس روضه است، با این تفاوت که در این جلسه، چراغ روشن نمی‌کنند و با افروختن چند شمع، روشنی کمی به مجلس می‌دهند. دسته‌های عزادار، عَلَم و کتل برنمی‌دارند و زنجیر و سینه نمی‌زنند، بلکه با صفوفی نسبتاً منظّم به مجلس می‌آیند، با گریبان‌های باز و با سکوت و متانت، مهموم و مغموم حرکت می‌کنند یا می‌نشینند. سرانجام روضه‌ای خوانده می‌شود که بیشتر به وقایع شب یازدهم محرم سال ۶۱ق و سرنوشت اعضای خاندان امام حسین(ع) مربوط می‌شود.

برگزاری مراسم‌ سوگواری برای امام حسین (ع) و یارانش در ایران قدمتی دیرینه دارد و در نواحی مختلف ایران هر منطقه بنا بر رسم خود، سنت و آیین متفاوتی را برای عزاداری حسینی انتخاب می کند؛ با این حال تعزیه از آیین هایی است که همچنان به قوت خود باقی مانده و در مناطق مختلف کشور اجرا می شود.