طالبان

روند تحولات افغانستان همه ناظران را در بهت و حیرت فرو برده است. چگونه می‌شود که قدرت اول جهان، بیست سال در یک کشور توسعه نیافته حضور مستقیم نظامی و سیاسی داشته باشد و برای تشکیل دولت آن تمام توان خود را بسیج کند و نزدیک به ۸ هزار نفر تلفات بدهد و بیش از دو هزار میلیارد دلار هزینه کند، ولی به محض آنکه از این کشور خارج می‌شود بدون حتی یک درگیری قابل توجه، کل حکومت و ارتش پوشالی آن در برابر مرتجع ترین جریان شکست بخورند و به سرعت حکومت را واگذار کنند و رییس جمهور آن فرار را بر قرار ترجیح دهد؟

پیشروی سریع و تهاجمی طالبان به سمت ولایت‌های مختلف افغانستان، شمال و غرب و جنوب نشان می‌دهد که افغانستان وارد مرحله پیچیده‌ای از بحران شده است. از آنجایی که خروج شتاب‌زده آمریکا و ناتو از افغانستان ناامنی‌ها را در این کشور تشدید کرده است، به‌نظر می‌رسد که یک سناریوی از پیش طراحی‌شده، توسط آمریکا و غرب برای بحران‌سازی در افغانستان تهیه شده است.

طالبان در طول هفته‌های گذشته توانسته است کاملا در سراسر افغانستان به قدرت فائقه بدل شود. جایگاه طالبان در حاکمیت سرزمینی افغانستان امروز از بسیاری از گزارش‌هایی که در رسانه‌ها منتشر می‌شود هم فراتر است، بیش از نیمی از ولایات افغانستان کاملا یا تقریبا کامل در اختیار طالبان قرار گرفته‌اند و دولت مرکزی فقط به کابل و چند ولایت پیرامونش محدود شده است و در‌واقع کاملا تحت محاصره طالبان است.