سیاست خارجی

در روزهای گذشته مدعیان اصلاحات و اعتدال، پس از انتشار خبر «افتتاح و بهره‌برداری از فاز 11 پارس جنوبی» مدعی شدند که این اقدام، مربوط به دولت قبل است و نباید به عنوان عملکرد این دولت محاسبه شود، این ادعای مضحک علاوه‌بر آنکه با ادعای «اختیارات محدود رئیس‌جمهور و وزرا در دولت قبل» کاملا در تضاد است، یک سؤال هم در ذهن مخاطب ایجاد می‌کند و آن اینکه، اگر این موفقیت مربوط به عملکرد دولت قبل است چرا رسانه‌ها و روزنامه‌های منتسب به جریان مدعی اصلاحات، عینا مشابه رفتار «صدای آمریکا» و «بی بی‌سی» و «رادیو فردا» و «اینترنشنال» و «من‌وتو» و دیگر رسانه‌های معاند، این موفقیت بزرگ را سانسور کردند؟!

درحالی‌که در بیش از یک دهه گذشته رشد اقتصادی رخ نداده، ثروتمند شدن در یک بازی جمع صفر و کشیدن رفاه دیگری به سمت خود رخ خواهد داد. با باز کردن لای پنجره می‌توان این بازی را به هم زد و همه ایرانیان را از موهبت رشد اقتصادی منتفع ساخت. اگر اعتماد‌ به‌ نفسی برای تغییر وجود نداشته باشد، اگر با اقتصاد جهانی همراهی نشود، اگر بازی جمع صفر متوقف نشود، معلوم نیست تا چه زمانی شیشه‌های این پنجره بسته، سالم باقی خواهد ماند.

سخنگوی دولت گفت: احیای روابط با همسایگان، عضویت در سازمان‌های شانگهای و بریکس، آورده‌های اقتصادی - سیاسی فراوانی دارد.

چین پس از اروپا و امریکا و روسیه رتبه چهارم را داشته است. این وضعیت ناشی از رویکردی است که مردم به سیاست خارجی دولت دارند. به عبارت دیگر این رویکرد مردم بیش از اینکه مبتنی بر شواهد و دلایل مستند و قوی و ظرفیت‌های چین باشد، علت‌های دیگری دارد. علت اصلی نیز بی‌اعتمادی به سیاست خارجی کشور است که نتیجه وضعیت داخلی و اقتصادی آن چنین شده است که امروز شاهد آن هستیم.

رئیس مجلس شورای اسلامی با بیان اینکه کمیسیون مشترک اقتصادی ایران و مالزی می‌تواند با تنظیم موافقتنامه‌هایی باعث تحقق اهداف و تأمین منافع دو کشور شود، گفت: در شرایط تحریم‌های ظالمانه و غیرقانونی آمریکا باید همکاری‌های اقتصادی و توسعه روابط بانکی بدون استفاده از دلار را به‌صورت عملی در دستور کار قرار دهیم.

این یک فرصت اساسی است که بسته به اینکه کماکان سیاست خارجی یک سیاست خارجی سخنرانی محور است یا اینکه جنبه مساله محوری و واقع گرایی در آن عمده شده می تواند دومین سفر آقای رئیسی را سامان دهد. اگر کماکان این سفر سخنرانی محور باشد خواهیم دید که آقای رئیسی صرفا یک سخنرانی را انجام خواهد داد و هیچ یک از چالش های بین المللی ایران حل نمی شود و کماکان نتیجه آن را می بینیم. مثلا  ایران و عربستان پر سر و صدا ترین روند تنش زدایی را در سالیان اخیر در پیش گرفتند ولی بهره ای که عربستانی ها از این تنش زدایی بردند

اگر بخواهد به طور کامل از مزایای اقتصادی بریکس و این بلوک هایی که معمولا متعهد هم هستند که توسعه اقتصادی پایداری را در کشورهای پیرامونی خود داشته باشند. مثل همین بانکی که می خواهند تشکیل بدهند یا روابط اقتصادی خاص و سرمایه گذاری هایی که می خواهند با هم انجام دهند. لازمه این امر نیز این است که ایران سیاست خارجی و روابط اقتصادی خود را در یک چارچوب شناخته شده بین المللی قرار دهد.

توازن در دیپلماسی خارجی و اصلاح مناسبات سیاست خارجه و نیز تحلیل فلسفی روابط سیاسی و اقتصادی ایران با قدرتهای شرق و غرب از محورهای نشست در هفتاد و یکمین جلسه کمیسیون توسعه بازرگانی بنیاد امید ایرانیان است

اگر بزرگ‌ترین ادعای دولت حسن روحانی را «دانستن زبان دنیا» بدانیم که گزافه نیست، دولت سیدابراهیم رئیسی با اولویت دادن به کشورهای همسایه و آسیایی، به احیای روابط با بسیاری از کشورها و توسعه همکاری با آنها پرداخت.

معاون سیاسی دفتر روحانی مدعی شد: الان دیگر چیزی به نام دیپلماسی نداریم.

تجارت نیوز نوشت: سید محمد صدر، عضو مجمع تشخیص مصلحت نظام، از جمله کسانی است که معتقد است دیر یا زود باید FATF (اف ای تی اف) در ایران اجرا شود. ازجمله آنکه چین، شریک تجاری و سیاسی اصلی ایران چنین خواسته‌ای دارد.

با توجه به کاهش سرمایه‌گذاری و بهره‌وری در دهه گذشته، خروج سرمایه و مهاجرت زیاد نیروهای متخصص و تحصیل‌کرده در سال‌های اخیر بعید است با سیاست‌های خارجی مندرج در برنامه هفتم بتوان منابع لازم برای تحقق هدف‌های برنامه را تجهیز کرد و سرمایه‌گذاری را افزایش داد؛ به‌ ویژه اگر تنش‌های فرهنگی و اجتماعی یک‌سال گذشته نیز ادامه پیدا کند، شرایط را سخت‌تر می‌کند. البته نباید ناامید و بدبین بود. می‌توان از دولت محترم که دو سال است مسوولیت اداره کشور را عهده‌دار است انتظار داشت که بیندیشد و اعلام کند در 2 یا 6 سال آینده چه اقداماتی متفاوت از 2سال گذشته می‌خواهد انجام دهد تا روندها را تغییر دهد.

آمریکایی ها در برابر هرگونه لغو تحریم ها به دنبال انعقاد یک قرارداد جامع هستند که این قرارداد شامل مسائل موشکی و آزادی زندانیان و حضور منطقه ای ایران می شد. همان طور که آقای صالحی اعلام کردند ایران باید در موضع قدرت مذاکره کند و اکنون نیز ایران در اوج قدرت قرار دارد چه بهتر که به صورت قدرتمندان با غرب به مذاکره بپردازد.

جو بایدن می‎گوید که از رئیس سازمان سیا خواسته است تا به عضویت کابینه او درآید.

سیاست خارجی در ایران قطعا دارای اشکالاتی است که اگر نبود منجر به این نمی شد که یکی از کشورهایی که ادعای دوستی با ایران می کند ادعاهای مخالف حاکمیت ایران را مورد تایید قرار دهد. این نشان می دهد که ایران در سیاست خارجی خود با اشکالاتی مواجه است و نیازمند تغییر است. اما اینکه این اشکال را در دستگاه دیپلماسی و وزارت خارجه متمرکز کنیم آدرس غلط دادن است.

با مواضع قاطعی که جمهوری اسلامی ایران درباره موضع گیری چین و روسیه اتخاذ کرد، این مساله برای همه مشخص شد که ایران بر این سیاست ثابت و بر این اصول استوار ایستاده است و هیچ گاه بنا نیست که از مسائل مربوط به حاکمیت ملی خود کوتاه بیاید.

اگر رابطه با کشورهای شرقی یعنی روسیه و چین داریم، اگر در طرف مقابل با غربی ها رابطه خوبی نداشته باشیم گرفتار تحمیل های طرف شرقی خواهیم شد لذا این سیاست را غلط می دانیم که صرفا روابط خود را با قدرت های شرقی داشته باشیم. بلکه باید روابط خارجی را متناسب و متوازن با هر دو طرف بر اساس احترام متقابل برقرار کنیم. این اصل مهمی است که برای تامین منافع ملی بتوانیم با همه کشورها و قدرت های دنیا روابط متعادل و متوازن برقرار کنیم.

مشکل شما مدعیان اصلاحات دفاع از حاکمیت ملی نیست! انکار نکنید. شما در بیانیه خود بر توازن در سیاست خارجی تاکید کرده‌اید ولی در همان حال از مقابله ایران با جنایات فراوان آمریکا با عنوان «غرب‌ستیزی افراطی‌»! یاد کرده‌اید. چرا؟! جمهوری اسلامی در مقابله با آمریکا افراط کرده است یا آمریکا طی ۴۴ سال گذشته از هیچ جنایتی علیه ایران و مردم این مرز و بوم دریغ نکرده است؟! آیا این نگاه نشانه وابستگی و یا دست‌کم احساس حقارت شما در مقابل دشمنان تابلو‌دار ملت ایران نیست؟! بخوانید و خودتان قضاوت کنید!

تفاهم نانوشته میان ایران آمریکا هنوز در ابهام قرار دارد. اما برخی منابع خبری غیرایرانی مدعی اجرای این تفاهم هستند. اگرچه به جز سکوت خبری در سیاست خارجی و آرامش نسبی، نشانه دیگری از تفاهم نانوشته و به نوعی توقف در برابر توقف وجود ندارد.

چین و روسیه با توجه به روابط سیاسی و اقتصادی که با ایران دارند به نظر نمی آید که شرکای استراتژیک ایران باشند و منافع ایران را در نظر بگیرند. لذا معمولا به سمت و سویی حرکت می کنند که منافع مالی، سیاسی و ملی خود را بتوانند جبران کنند و این منافع را در نظر می گیرند.