تاریخ کهن محله کن را باید میان اسناد تاریخی آن جستوجو کرد؛ از کاوشهای باستانشناسی تا اسناد ملکی و شناسنامههای قدیمی که پس از راهاندازی ثبت اسناد و ثبت احوال کن در این آبادی تاریخی به جا مانده است.
محله کن که این روزها دردل غرب پایتخت واقع شده است، روزگاری روستای خوش آب و هوایی درهمسایگی تهران بود؛ روستایی بامردمان مؤمن و متدین که به مناسبتهای مختلف مذهبی وملی وفصلی، آیینها وآداب ویژه ای را داشتند، دراین بخش نگاهی به بعضی از آنها به روایت «عبدالله درویش» داریم.
منطقه ۵ با ۹۱ رشته قنات در جایگاه نخست قرار دارد. هنوز هم بعد از گذشت سالها اغلب این قناتها جاری و ساری است و باغهای کن و فضای سبز دیگر محلههای این منطقه از این آب زلال سیراب میشوند.
یکی از موقفههای ماندگار و ارزشمند معاصر شهر تهران کتابخانه مجتبی مینوی است. در کتابخانه این استاد فرهیخته کتابهایی شامل کتابهای نایاب ارزنده، نسخ خطی و چاپی به زبانهای مختلف درباره تاریخ و فرهنگ ایران و همینطور فیشهای علمی و میکروفیلمهایی که از کشورهای مختلف موجود است.
شاید فکر کنید که خورشیدگرفتگی یکی از جالبترین اتفاقاتی است که میتوانید ببینید، اما باید بدانید که همزمان با این تاریکی که زمین را فرامیگیرد، اتفاقاتی در طبیعت میافتد که حتی از خورشیدگرفتگی هیجانانگیزتر است.
کن دارای ۵ محله قدیمی است که نامهایشان به زبان محلی از این قرار است: بالون، اسمالون، میونده، درقاضی و دو محله به اصطلاح الحاقی به نامهای میدانپشته و غریبآباد.
روایات جالبی از اتفاقات عجیب و غریب در کاخ سعدآباد، که رضاخان سردار سپه آن را برای اقامت خود و خاندانش انتخاب کرد، وجود دارد ولی روایت این گزارش مربوط به یک کینه طولانی پهلوی دوم است که منشاء آن در این کاخ اتفاق افتاد.
ازگیل یا آنگونه که اهالی کن تلفظ میکنند« اِزگیل»، نام درختی است با تنهای نه چندان قطور که در شرایط آب و هوایی سرد به خوبی رشد میکند. شمیرانیهای قدیم به ازگیل «کونوس یا کنوس» هم میگفتند؛ نامی که در گویش گیلانیها هم رایج است.
خرمالو یکی از محبوبترین درختهایی است که در اغلب خانههای مردم تهران کاشته میشد. این هم به دلیل مقاومت بالای این درخت در برابر آفتها، سرما و گرمای زیاد و البته باردهی در فصل پاییز که تنوع میوهها در این فصل بسیار محدود است.
درخت هلو گونههای متفاوتی دارد اما یکی از متفاوتترین گونههای آن مختص روستای کشار در حاشیههای غربی تهران است که حاصل شرایط آب و هوایی این منطقه است. اهالی اسم آن را «درخت هلو دوباره» گذاشتهاند.
شاید خیلیها با شنیدن نام «پیچ امینالدوله»، تصویر یکی از خیابانها و گذرگاههای تهران را در ذهنشان مرور کنند، اما این هم یک گونه گیاهی نسبتاً ناشناخته است که نمونه آن در بسیاری از باغها و بوستانهای پایتخت دیده میشود.