جالب و خواندنی

عدد چهل در نگاه اول یک عدد کاملا ساده مانند تمامی اعداد دیگر است، اما این عدد رازهایی را یدک می‌کشد که در نوع خود جالب است.
روزگاری نازی‌آباد نه محله‌ای با خیابان‌ها و آپارتمان‌های کوچک و بزرگ در جنوب تهران، بلکه روستایی جمع و جور بود به نام «ناز آباد» که پشت حصار تهران و در دل اراضی بلوک غار قرار داشت. در باره علت نامگذاری این محله روایت‌های مختلفی وجود دارد؛ از حضور آلمانی‌ها در این محله تا روستایی به نام نازآباد.
در ایران باستان به بهانه‌های مختلفی جشن‌هایی برگزار می‌شده که البته با آنچه که ما امروز به عنوان «جشن» از آن یاد می‌کنیم، تفاوت داشته است. این جشن‌ها الزاما برای شادی کردن نبوده و گاهی مجموعه‌ای از نیایش‌ها را دربرمی‌گرفته؛ در این میان پاسداشت مواهبی که از سوی پروردگار برای انسان درنظر گرفته شده بود از جمله زمین بارور، آب‌های روان، آتش و... از آنچنان اهمیتی برخوردار بود که سبب شکل‌گیری جشن‌های مخصوص می‌شد.
دولاب را دارالمؤمنین تهران می‌نامند. این عنوان از همان زمان که دروازه‌های تهران را بنا نهادند با مزین کردن نام الله بر مناره‌های دروازه دولاب تا امروز که بر روی تابلویی به مسافران و رهگذران به این محله به‌عنوان محله مؤمنان خوش‌آمد می‌گوید برازنده این محله بوده و خواهد بود.
مداح هیأت، حاج حسن محمدی دولابی، قصیده‌خوانی بود که هزاران بیت در سینه داشت و هر موضوعی را که منبری انتخاب می‌کرد به مناسبت آن برای مستمعین شعر می‌خواند.
هرودوت «پدر تاریخ» خوانده می‌شود، چراکه اولین نویسنده‌ای است که می‌دانیم سعی کرده بفهمد در گذشته چه اتفاقاتی رخ افتاده است. این عنوان توسط خطیب روم باستان سیسرو به او نسبت داده شده است.
گورستان دولاب یکی از بزرگ‌ترین گورستان‌های ارامنه تهران است. گورستانی که سال ۱۲۳۳ شمسی (۱۸۵۵ میلادی) در همسایگی ‌دارالخلافه راه‌اندازی شد و به‌تدریج با دفن سایر درگذشتگان اقلیت‌های دینی تبدیل به یکی از گورستان‌های بزرگ ارامنه و اقلیت‌های دینی تهران شد.
یک زمین‌شناس و مورخ هنر رنسانس معتقد است که بالاخره معمای یکی از مشهورترین نقاشی‌های جهان را حل کرده است. چشم‌انداز پشت تابلوی مونالیزای لئوناردو داوینچی بحث‌های بی‌پایانی را برانگیخته است و برخی از مورخان هنر معتقدند این منظره تخیلی است و برخی دیگر ادعا می‌کنند که پیوند‌های مختلفی با مکان‌هایی خاص در ایتالیا دارد.

محققان شواهدی از یک هدیه تشریفاتی تقریبا ۲۰۰۰ ساله را در زیر یکی از میادین توپ‌بازی مایاها یافته‌اند؛ این هدیۀ آیینی یا نذری در واقع ترکیبی از چهار گیاه روانگردان است که برای مایاها دارای اهمیت آیینی بودند.
ساخت حمام «ماندگار» محله دولاب داستانی خواندنی و شنیدنی دارد؛ روایت زائری که هزینه سفر زیارت خانه خدا را برای رفاه بنده‌های خدا، صرف بنا کردن حمام محله دولاب کرد؛ حمامی که اگر مانند نامش باقی می‌ماند اکنون بیش از ۲۰۰ سال قدمت داشت.