این روزها نوشتن چقدر سخت شده است. از کجا می‌شود نوشت؟ از کدام درد؟ از کدام زخم می‌توان گفت تا دلی آرام گیرد و قراری حاصل آید؟ گویی ما ناگهان از آن سوی آسمان به سرزمینی از عجایب تلخ پرتاب شده‌ایم و در حیرتی عمیق مانند گنگ خواب‌دیده به همه چیز خیره می‌شویم و سر در نمی‌آوریم که ماجرا چیست و ما کجا هستیم؟ از همه چیز می‌ترسیم!
