ناصر ایمانی می گوید: مشکل اصولگرایان مشکل قدرت است، آنها احساس می کنند که در قدرت هستند و در قدرت هم خواهند ماند، بنابراین انشقاق حاصل می شود چون احساس می کنند در قدرت ماندنی هستند.
اصولگرایان از بس کاندیدا دارند، برای جای دادن آنها در یک یا دو لیست با مشکل روبرو شده اند
دامنه تمامیتخواهی رادیکالهای جناح راست تنها معطوف به سیطره بر اصولگرایان نمیشود، پایداریچیها این بار با عبور از نواصولگرایان و اصولگرایان سنتی و... دورخیز کردهاند تا خود را یگانه بازیگر عرصه سیاسی کشورمان معرفی کنند.
یک فعال سیاسی اصولگرا گفت: اکنون اکثریت احزاب در شورای وحدت حضور دارند و چون محور این تشکیلات روحانیت است بسیاری این تشکیلات را برای همراهی انتخاباتی مناسبتر میبینند.
در شرایطی که حسین اللهکرم هم هوس حضور در مجلس کرده، آن دستهایی که اصولگرایان را به سمت فهرست واحد هدایت میکنند کار سختی پیشرو خواهند داشت؛ چرا که هر کدام از این تشکلهای نوپا که با حضور چهرههای شناخته شده ایجاد شده، طلب سهم از لیست نهایی خواهند کرد.
جریان اصولگرایی اساسا ذات و هویت وجودی خود را در رقابت با جریان اصلاحات به دست آورد و بدون وجود رقیب، این جریان برای شکلگیری وحدت یا کنشگری در سیاست دچار مشکل است.
اردوگاه اصولگرایان در یک دهه اخیر از برخی چهره های میانه رو، منصف و خوشنام خالی شده است؛ از مرحوم عسگراولادی و سیدمهدی طباطبایی تا عماد افروغ، حسن غفوری فرد و این روزها احمد کریمی اصفهانی.
«لیست واحد» اگرچه این روزها دغدغه راست گرایان شده است، اما به نظر می رسد فراتر از یک لیست واحد آنچه بیشتر نگرانی ایجاد کرده است، «سرلیست»، لیست واحد و سهم هر طیف از لیست واحد است.
ناصر ایمانی، تحلیلگر اصولگرا می گوید: بنده ریزش حامیانِ اصولگرای دولت سیزدهم را قبول دارم کما اینکه اصولگرایان زمان انتخابات دیدگاه دیگری نسبت به رئیسی داشتند و این نگاه بعد از دو سال با توجه به عملکرد او تعدیل شده البته اصولگرایان به صورت کلی از رئیسی جدا نشدند.
هم میهن نوشت:دوستان اصولگرا، سیاستورزان عجیب و غریبی هستند. در واقع، میتوان گفت بسیار نازنین هستند. هر کاری کنند، درست است و البته باید هم درست باشد.