در این روزها، سخن از جدایی بخش زبان و ادبیات فارسی دانشگاه شیراز از کانون هویتی خود یعنی دانشکده قدیمی در همسایگی دیوار به دیوار حافظ بر سر زبانهاست و چنین تصمیمی و زمزمههای آن دل دوستداران ادبیات، حافظ و هویت فرهنگی و ادبی ایران را برمیآشوبد.
چهل روز از درگذشت زندهیاد استاد دکتر محمدعلی اسلامی ندوشن گذشت و ضایعهای دیگر اما اسفناک و عمیق بر ژرفای ساحت فرهنگ و ادب ایرانزمین باقی ماند و جملگی فرهنگدوستان و علاقمندان به ادب فارسی را داغدار کرد.
وقتی می خواهند نهالی را در خاک بنشانند، اگر خاک مساعد نباشد و نتواند نهال را نگه دارد بعد از مدت کوتاهی آن برگهای سبز و گل های تازه شکفته و غنچه های زیبا به سرعت پژمرده و خشک خواهد شد.
اساسا امروز افکار عمومی جهانی، یک چنین مواجهه تجاری با مقوله آثار باستانی را قبیح میدانند. هیچ نقطهای از جهان نیز یک چنین رویکردی نسبت به هویت ملی کشورها وجود ندارد.
شاید برای شما هم پیش آمده باشد که برای نوشتن درباره امری دچار تردید شوید. من هم برای نگارش در این باره دچار وسواس شدم و علت تاخیر در تحریر مطلب برای روز شنبه از این باب است.
یک جایی در ذهنم، شاید هم قلبم وجود دارد که مدام قصه میسازد. گاهی برای ساختمانها گاهی برای آدمها، وقتهایی هم برای پنجرهها. تا سال آخر دبیرستان در محله مهرآباد جنوبی زندگی میکردیم.