عمومی

‪‬ افزایش تعداد سالمندان مجهول الهویه که به دلایل مختلف هیچ اطلاعاتی از هویت خود نداشته و درگوشه و کنار شهر رها شده‌اند، پدیده اجتماعی «سالمندِ سرراهی» را به وجود آورده است؛ موضوعی که با روند افزایش جمعیت پیر، نگران‌کننده و چالش‌برانگیز است.

با فراز‌و‌‌نشیب‌های فراوان، انتخابات دوره سیزدهم ریاست‌جمهوری در ایران انجام شد و طبق قوانین، دولت جدید کار خود را از نیمه دوم مرداد 1400 آغاز خواهد کرد. در همین راستا، در جهت تشکیل دولت جدید، رئیس‌جمهور منتخب به نظر‌‌خواهی از صاحب‌نظران درباره مشکلات اساسی جامعه و نحوه حل آنها پرداخته است.

هنگامی که به وضعیت جامعه ایران نگاه می‌کنیم، نمی‌توانیم تعجب خود را پنهان کنیم. شاید برای برخی از ما که با این وضعیت عادت کرده‌ایم، امر عجیبی نباشد، ولی اگر یک ناظر بیرونی بخواهد وضعیت را توصیف کند، دچار حیرت خواهد شد. بیایید نگاهی به شرایط بیندازیم.

در این ایام مسئله آب در خوزستان سرتیتر همه اخبار و روزنامه‌هاست. این موضوع تازگی ندارد. چندی پیش مسئله آب سیستان و بلوچستان در صدر اخبار قرار داشت.سیل سال 98-97 هم به همچنین.

چه زمانی می‌شود فهمید که جامعه‌ای نابسامان است و تیرگی‌ها در کمینند؟ وقتی صدا به صدا نرسد، وقتی کسی به فریادها گوش فرا ندهد، وقتی هزار کارشناس و دانشگاهی و نویسنده و روزنامه‌نگار هزار بار بگویند و بنویسند که شوخی کردن با کرونا عواقب وحشتناکی خواهد داشت و هیچ پاسخی از سوی مسوولان نیاید.

استان خوزستان، در جنوب شرقی ایران، به خاطر ذخایر عظیم نفت و گاز خود که در صنعت نفت کشور نقشی حیاتی دارند، مشهور است. از این استان نفت‌خیز ما معمولا به‌عنوان منطقه‌ای یاد می‌شود که پول مورد نیاز کل کشور را فراهم می‌کند.

چنان عمل کردیم که جملات قصار سعدی هم زیر سوال رفته است؛ مگر نه اینست که "نابرده رنج، گنج میسر نمی‌شود..." ما که عمری است رنج کشیدیم، پس چرا گنجی حاصل نمی‌شود!

خوزستان یکی از مهم‌ترین و شاخص‌ترین نمادهای ناکامی و ناکارآمدی مدیریتی ملی و استانی سده معاصر کشور است. استانی که از نظر شاخص‌های اقلیمی، جغرافیایی، طبیعی و موقعیت ویژه و مناسب خود می‌توانست به نمونه‌ای از حکمرانی خوب در کشور مبدل شود، شوربختانه در وضعیتی به سر می‌برد که هر‌از‌گاهی صدای اعتراض‌های صنفی، کارگری، اجتماعی و سیاسی گروه‌هایی از شهروندان آن، ابعادی از نارضایتی‌ها و شکست برنامه‌های توسعه کشور و ناکارآمدی نحوه اداره این منطقه بااهمیت را نمایان می‌‌کند.

حالا که کل کشور ندای اعتراض خوزستان را شنیدند و خیلی‌ها به فراخور شرایط خود واکنش نشان دادند و نسبت به زوایای مختلف این معضل موضع گیری کردند، باید تلاش کرد یکی از ریشه‌های اصلی این چالش در گیر ودار کمک رسانی‌ها گُم و کمرنگ نشود.

هیچ استــانی به اندازه خــوزستان ثروت طبیعی ندارد. در هیچ استانی به انــدازه خوزستان در طول 100سال اخیر سرمایه‌گذاری صنعتی انجام نشده است. هیچ استانی از نظر تولید سالانه کشاورزی، قبل مقایسه و رقابت با خوزستان نیست و در هیچ استانی، مزایایی که منطقه آزاد اروند برای شهروندان خوزستانی فراهم کرده، فراهم نشده است.

مسائل خوزستان به نقطه‌ای رسیده که همه اتفاق نظر دارند؛ حق متوجه مردم است. هر چند به نظر بنده نیازی نبود که فریاد مردم بلند شود تا مسوولان امر متوجه این حق شوند. خوشبختانه آقایان، بدون استثنا سفرهای زیادی به خوزستان می‌کردند و وضع آنجا را می‌دیدند.