عمومی

پوشش زنان به چالشی جدی‌تر نسبت به گذشته تبدیل شده است و می‌رود که یک صف‌بندی جدی ایجاد کند از این‌رو باید موضوع گفت‌وگوی عمومی قرار گیرد، بلکه همگان به نقطه مشترکی برسند.

این یکی، دو هفته درباره تصمیم‌هایی درمورد حجاب بانوان، واکنش‌هایی بروز کرد که گاهی وجهی از اعتراض را نشان می‌داد. به گمان من این‌گونه واکنش‌ها ناشی از عدم همه‌سو‌نگری به این تصمیم‌هاست. بگذارید برای روشن‌شدن منظور به عقب برگردیم.

اوﻟﻮﯾﺖﺑﻨﺪی ﭼﯿﺴﺖ و ﭼﺮا اﻫﻤﯿﺖ دارد؟ ﺗﻌﯿﯿﻦ اوﻟﻮﯾﺖﻫﺎ ﺑﺮای ﺗﮑﻤﯿﻞ ﻫﺮ ﮐﺎری ﮐﻪ ﺑﺎﯾﺪ اﻧﺠﺎم ﺷﻮد، ﺿﺮوری اﺳﺖ.

زمانی‌که در جلسه‌ای فردی در میان حرف‌هایش به پریشان گویی وآسمان و ریسمان بافی مشغول می‌شود با سر‌رفتن حوصله مخاطبان دوست و همراهش به وی می‌گویند: «برادر حرف زدن بلد نیستی؛ سکوت کردن که بلد هستی.» گاهی برخی از ما حتی هنر سکوت را نیز به‌درستی بلد نیستیم.

فرهنگ عمومی مردم و مدیریت فرهنگی و اجتماعی در جامعه ما، مملو از تضادها و پارادوکس های عجیب و غریب است.

چندی پیش رهبر معظم انقلاب در دیدار دست‌اندرکاران کنگره شهدای جامعه عشایری کشور فرمودند هرکس مردم را ناامید کند، برای دشمن کار می‌کند. رهبر انقلاب، تضعیف ایمان دینی، تضعیف امید و خوش‌بینی به آینده کشور را از‌جمله مؤلفه‌های جنگ نرم علیه ملت دانستند و خاطرنشان کردند: القای بی‌آیند‌گی، بن‌بست و اینکه مسئولان اداره کشور را بلد نیستند، از‌جمله کارهای بدخواهان ایران است و امروز هرکس مردم را از آینده ناامید، یا ایمان‌های مردم را تضعیف، یا مردم را به تلاش‌ها و برنامه‌ریزی‌های مسئولان بی‌اعتقاد یا بدبین کند، چه بداند و چه نداند، به سود دشمن کار می‌کند.