زمانی که اینشتین سعی کرد تا جرمهای شتابدهنده را در نظریه "ویژه" خود اعمال کند، متوجه شد که اجسام دارای جرم باید به نحوی بر ابعاد اطراف (فضا- زمان) تاثیرگذار باشند؛ به نحوی که به نظر میرسد جسم به گونهای عمل میکند که گویا میتواند جرمهای دیگر را بکِشد.
