یادداشت‌ها

قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران بعد از 10 سال در زمان عمر با برکت حضرت امام مورد بازنگری قرار گرفت و طی آن یکسری اصلاحاتی در قانون اساسی به وجود آمد. امری که نشان می‌داد در مقام اجرا، آن قانون اساسی کشور را با مشکلاتی روبه‌رو می‌کرد.

از مواردی که افکار عمومی را خدشه‌دار می‌کند، پخش تصاویری است که می‌تواند روحیه مردم را آزرده کند. شخصا با پخش تصاویری همچون موضوع قتل اهواز با هر نیتی که صورت گرفته، خیلی موافق نیستم. شاید هدف آن‌هایی که تصاویر را پخش کردند، ایجاد حساسیت بوده است تا پیامی را منتقل کنند اما دیدن رفتارهای خشونت‌آمیز در روحیه مردم می‌تواند تاثیر منفی داشته باشد.

امسال تفاوتش با سال‌هـــای قبل این بود که نماینده‌های وزارت اقتصاد گزارش جامع به کمیته دستمزد ارائه دادند. در واقع اعداد و ارقام را آن‌ها ارائه دادند ولی براساس چارچوب ریل‌گذاری‌شده کمیته دستمزد در سال‌های قبل انجام شد.

تأکید بر پرهیز دختران از دوچرخه سواری، توجیه افزایش قیمت برنج و سیب زمینی، توصیف عملیات احیای برجام با عنوان «توافق خوب» و مواردی از این دست در هفته های دیگر هم قابل تکرارند اما ماجرای مهرشاد و غزل نیاز به بررسی جوانب گوناگون دارند. اتفاقا هر دو موضوع (ریاکاری پسر بچه و استفاده یا سوء استفاده از عناوین و احساسات مذهبی برای کسب درآمد) و قتل ناموسی و نحوۀ برخورد با آن با حوزۀ مطالعات و نظرات فقهی و سیاسی و اجتماعی که هر هفته به آنها می پردازند مناسبت دارند.

ظاهرا آن‌قدر مسائل در کشور هست که کمتر کسی به موضوع بودجه می‌پردازد. انصاف این است که بودجه هر کشور را از حیث دقت، شفافیت و اعتبار، می‌توان آیینه تمام‌نمای کشورداری دانست.

فاصله ی زمانی کم وقوع جنایت هولناک مونا_حیدری تا دست بدست شدن تصاویر سر بریده شده‌اش بین مردم این بار رکورد جدیدی از زمان بندی خشونت را در کشور ثبت کرد. هرگامی که قاتل فاتحانه در خیابان برمیداشت اخلاق، روح، روان و احساسات جامعه چندین متر سقوط می‌کرد و در این میان شیطانِ خشونتِ عریان بود که پیروزمندانه تکثیر میشد.

هزاران زن در هزاران نقطه کشور، بدون نام و نشان قربانی خشونت‌های خانوادگی می‌شوند، گویا تنها دلیل انتشار این اخبار رعب افکنی برای زنان و مداومت به سکوت است.

ما دریک جامعه اسلامی زندگی می‌کنیم و کارگزاران نظام ادعا دارند که برای معلمان ارزش و منزلتی قائل هستند. مثلاً می‌گویند معلمی شغل انبیاست، یا می‌گویند تعلیم حرکت است و تربیت جهت حرکت و معلم محرک حرکت است.

دولت ترامپ تحریم شرکت‌های خارجی که می‌توانستند با ایران در برنامه‌های غیرهسته‌ای مشارکت کنند یعنی تحریم‌های ثانویه را به اجرا گذاشته بود.

درباره شهادت سروان رنجبر و علت عدم استفاده او از سلاح علیه فرد حمله‌کننده دیروز نوشتم، ولی امروز می‌خواهم به جوانب دیگر این ماجرا اشاره کنم. کسانی که فیلم این حمله ناگوار را دیده‌اند، طبعا این پرسش برای‌شان پیش می‌آید که فرد حمله‌کننده چرا تسلیم نمی‌شود؟ یا اصلا چرا فرار نمی‌کند؟ چرا هیچ ترسی از شلیک گلوله علیه خود ندارد؟ و از این مهم‌تر چرا اقدام به قتل می‌کند؟ آیا نمی‌دانست که کشتن پلیس چه عوارضی دارد؟ و پلیس حتما او را دستگیر خواهد کرد؟ پاسخ به این پرسش‌ها کلیدی است و ما را به فهم واقعیت جامعه خود آگاه‌تر می‌کند.

نه! ما از چین و روسیه هیچ‌چیز یاد نگرفته‌ایم. چین و روسیه مانند بهترین معلمان و بهترین نمونه‌های آموزشی پیش چشم ما بودند و ما نکتۀ اصلی را از آنها یاد نگرفتیم یا نخواستیم که یاد بگیریم. بیایید تعارف را کنار بگذاریم و اذعان کنیم اگر ما این درس اصلی را از آنها یاد نگرفتیم، به خودمان ربط دارد، نه آنها! گناهش را نباید پای آنها بنویسیم.

با درود به روان پاک شهدای گرانقدر انقلاب که با ارزش‌ترین هستی خود یعنی جانشان را فدای حفظ وطن کردند که روح بلندشان نظاره‌گر عملکرد ما در حفظ میراث‌شان است. چهل و سومین سال انقلاب را در شرایطی آغاز می‌کنیم که به‌رغم تمامی تلاش‌ها و جانفشانی‌ها‌، حال وطن و مردمانش خوب نیست، دغدغه «نان» و «جان»، امنیت روانی اجتماعی، آسایش و آرامش را از آنها سلب کرده که بخش اعظم آن‌، ریشه در ضعف تدبیر و ناکارآمدی مدیران دارد.

لغو تحریم‌های ثانویه آمریکا که بحث همان معافیت شرکت‌های خارجی با برنامه هسته‌ای غیرنظامی ایران است که در دوره ترامپ احیا شده بود و به نوعی همکاری شرکت‌های خارجی با برنامه هسته‌ای غیرنظامی ایران را با تهدید مواجه کرده بود. این یک گام مثبت به جلو در روند اعتمادسازی میان آمریکا و ایران برای رسیدن به یک توافق جامع در خصوص چگونگی احیای توافقنامه برجام است.

پدر یا همسر باید به گونه‌ای رفتار کند که وقتی دختر یا همسر از همه جا برید و تنها میان دنیا ماند، به سمت او بیاید و آغوشش را امن‌ترین جای دنیا بداند.

سه فاجعه تلخ ناگوار و بهت آور در سه نقطه جغرافیایی ایران بار دیگر همه توجهات را به خود جلب کرد.

شهادت سروان علی‌اکبر رنجبر از چند جهت تاسف‌آور بود و به همین علت بازتاب گسترده‌ای داشت. علت اصلی نیز فیلمی بود که از حادثه گرفته شده بود و مردم به وضوح می‌دیدند که چگونه پلیس مسلح است ولی شلیک نمی‌کند و این را جنایتکار مقابل او به خوبی می‌دانست.

یا رئیس جمهور از انتصاب‌های فامیلی در دولت خبر ندارد و اعضای دولت به او راست نمی‌گویند و جناب‌شان را در جریان امور قرار نمی‌دهند یا این رسانه‌ها اسامی کذبی را منتشر می‌کنند.