آموزش و پرورش

سال‌هاست که با سیر صعودی بازنشستگی معلمان، بحران کمبود معلم در کشور به صدا در‌آمده و پیش بینی‌ها نشان می‌دهد که تعداد بازنشسته‌ها در آموزش و پرورش در سال‌های 1400 و 1401 به اوج خود خواهد رسید. بر اساس پیش‌بینی سازمان برنامه و بودجه، جمعیت بازنشستگان آموزش و پرورش تا سال 1406، 46هزارو272 نفر خواهد بود که حدود 71درصد از این تعداد قبل از سال 1402 بازنشسته خواهند شد!

مساله دیگری که وضعیت آموزش و پرورش را به چنین روزی انداخت، فرعی شدن موضوع آموزش عمومی بود. البته همیشه در گفتار بر اهمیت آن تاکید می‌شد، ولی در عمل آموزش و پرورش در حاشیه بود. نمونه آن در انتخاب وزیر بود.

در یادداشت دیروز به نقش منفی مدارس غیرانتفاعی در ایجاد این وضع اشاره شد. برخی نقد کردند که در جوامع دیگر هم این مدارس هست درحالی‌که نظام آموزشی خوبی دارند. در پاسخ باید گفت بله پیش از انقلاب هم مدارسی چون هدف، خوارزمی، هشترودی، البرز و... بودند و البته مدارس دولتی هم بودند.

همواره از نمایندگان مجلس قانونگذار انتظار است که مصوبات آنها پشتوانه عقلانی و علمی داشته باشد و از نظرات کارشناسان، دانشگاهیان و متفکران جامعه کمک بگیرند. صرفا اینگونه نباشد که افرادی در کمیسیون‌ها بنشینند، مطالبی را مطرح کنند و یک‌طرفه تصویب و تبدیل به قانون کنند. ما به عنوان اقشار دانشگاهی بسیار خرسند و خوشحال هستیم که معلمان عزیز کشورمان، با وحدت، همدلی و با پیگیری‌های مداوم به خواسته خود در جهت احقاق رتبه‌بندی معلمان و افزایش حقوق دست پیدا کنند و بدون ترید موافق افزایش حقوق و بهبود شرایط معیشتی همکاران خود در آموزش و پرورش هستیم.

این روزها اعتراضات سراسری آموزگاران توجه همگان را به خود جلب کرده است؛ اعتراضاتی که سراسری، بسیار آرام و مدنی برگزار می‌شود و خواسته اصلی آنان نیز همسان‌سازی با حقوق اعضای هیات علمی دانشگاه‌ها طبق یک نسبت معین است.