احزاب و شخصیت ها

کتاب تهوع یکی از آثار مشهور ژان پل سارتر است. این فیلسوف فرانسوی به سال ۱۹۳۸ میلادی، زمانی که استاد دانشگاه بود، «تهوع» را می‌نویسد. بعدها به خاطر نوشتن این رمان، برنده جایزه نوبل ادبیات می‌شود اما از پذیرش جایزه سر باز می‌زند.

یکی از عللی که بسیاری از افراد غیراصولگرا نیز به آقای رییسی رای دادند، انگیزه یک‌دست کردن قدرت بود. بنده نیز در یکی، دو مورد از این اتفاق استقبال کردم ولی برخی خوانندگان خواهان توضیح بیشتر این مساله شده‌اند. از این رو لازم است که به این مساله با دقت بیشتری پرداخته شود.

هر انتخاباتی که در سطح قوه مجریه رخ می‌دهد، به‌طور طبیعی و بدیهی با تغییرات بسیار زیادی همراه است. اصولا هم قرار نیست فقط یک نفر یا همان رییس‌جمهور، عوض شود، بلکه سلسله‌ای از مدیران نیز به تبع تغییر رییس‌جمهور تغییر می‌کنند و این حق فرد منتخب و امری بدیهی است.

‌روی سخنم با شمایی است که در انتخابات اخیر برنده این رقابت در صحنه انتخاب‌های سال‌های گذشته در مسیر انقلاب هستید و پس از این گوی سنگین را نه در رقابت که باید در وزن‌کشی گود عمیق مشکلات همه‌جانبه سیاسی، اقتصادی و فرهنگی بردارید و با بدنه اجتماعی و احزاب و مدعیان فرا‌روی‌ خود دست‌وپنجه نرم کنید تا مبادا مانند سلف خویش، متهم به ناکارکردی شوید.

اصلاحات انتخابات محور حتی اگر نمرده باشد سکته‌ای سنگین کرده است. برای جریانی که به خشونت اعتقاد ندارد و بیگانگان را خوب می‌شناسد که جز برای خودشان برای هیچ کشوری خیری ندارند این سوال مهم پیش آمده است که اکنون با انبوه مشکلات خطیر مردم در برابر رقیبی که همه قدرت را تصاحب کرده است چه باید بکند و چه می‌تواند بکند؟

رییس دفتر عقیدتی سیاسی فرماندهی کل قوا در قالب ستایش منتخب انتخابات اخیر حاصل 8 انتخابات و هر 4 رییس جمهوری قبلی طی 32 سال را سرزنش کرده است. یادداشت حاضر از دو زاویه این دیدگاه را نقد کرده است خصوصا با تأکید بر این گزاره: اگر دولت و حاکمیت و حکومت، نزد مردم مساوی و مساوق تلقی شوند و امید به اصلاح از طریق تغییر دولت‌ها رنگ ببازد، بحران‌های سیاسی و اجتماعی درمی‌گیرد. دفاع از نظام و رهبری درگرو کوتاه کردن فاصلۀ رأس آن با دولت‌ها نیست.