سرقت از موزه بریتانیا به راحتی آب خوردن

سرتوزی گفت که ریش خود را تراشیده است تا توسط نیروهای امنیتی موزه شناسایی نشود و توانسته است سکه‌ها را با کمک یک انحراف لحظه‌ای تعویض کند.

موزه بریتانیا اعلام کرد که پلیس را در مورد این حادثه مطلع خواهد کرد. سخنگوی موزه گفت: «این یک اقدام ناامیدکننده است که از خدمات داوطلبانه سوء استفاده می‌کند و هدف آن، گرفتن فرصت بازدیدکنندگان برای دیدن و لمس اقلام واقعی و تعامل با تاریخ است».

خدماتی مانند این، متکی به سطح اولیه نجابت و اعتماد انسانی است، و شرم آور است که به دلیل اقداماتی از این دست، در مورد ارائه این خدمات تجدیدنظر کنیم.»

سرتوزی با بیان اینکه مؤسساتی مانند موزه بریتانیا و لوور فرانسه خود را «دارندگان گنجینه‌های بشریت» می‌دانند، افزود: مشکل اینجاست که این مؤسسات اساس فرهنگ‌های امپریالیستی هستند که بسیاری از این اشیاء را از دیگر نقاط دنیا غارت کرده‌اند.

سکه مورد بحث مربوط به سال ۱۶۴۵ است و در نیوآرک انگلستان ضرب شده است. این بخشی از مجموعه در سال ۲۰۰۰ تأسیس شد تا به بازدیدکنندگان این فرصت را بدهد که تحت نظارت داوطلبان اشیاء تاریخی را لمس کنند.

این هنرمند و وکیل او ادعا می‌کنند که اقدامات او ناقض سیاست‌های موزه در ممنوعیت دست زدن به اشیاء یا خارج کردن از محل نیست، و همچنین مشمول قانون سرقت ۱۹۶۸ نمی‌شود.

این حادثه تقریبا یک سال پس از افشای سرقت صدها شیء از جمله سکه و جواهرات از مجموعه موزه بریتانیا رخ می‌دهد که منجر به استعفای مدیر آن، هارتویگ فیشر شد. موزه همچنین یک کارمند را اخراج کرد و دستور داد تا امنیت آن بررسی شود.

سرتوزی گفت که این رسوایی یک «تصادف تاسف بار» بود. او گفت که موزه بریتانیا «بخشی اساسی از سیستم استعماری و امپریالیستی» است و خاطرنشان کرد که سکه‌ای که او مبادله کرد تنها سکه‌ای بود که منشأ بریتانیایی داشت و در آن زمان به نمایش گذاشته شد.

موزه بریتانیا در مورد نحوه به دست آوردن برخی از آثار باستانی که در اختیار دارد تحت نظارت قرار گرفته است و برخی از کشورها خواستار بازگرداندن قطعات هستند. اینها شامل سنگهای مرمر پارتنون و برنزهای غارت شده توسط سربازان بریتانیایی در سال ۱۸۹۷ از پادشاهی سابق غرب آفریقا است.