به گزارش سایت خبری پرسون، حزب اعتدال و توسعه از یک سو و اصلاح‌طلبان از سوی دیگر می‌خواهند به طور جدی وارد عرصه انتخابات شوند.
در این بین اخباری وجود دارد که برخی طیف‌های اصلاح‌طلب خواهان همگرایی با اعتدالی‌ها هستند و البته در آن سوی جبهه اصلاحات هم طیف‌های نسبتا زیادی احتمال هرگونه ائتلاف را رد می‌کنند. نتیجه عملی چنین بحثی آن شده است که اخیرا اخباری مبنی بر قصد محمدرضا عارف برای جمع‌کردن یک لیست واحد اصلاح‌طلبی منتشر شد. گویا عارف در تلاش است تا یک همگرایی گسترده‌ای میان اصلاح‌طلبان شکل دهد تا در نهایت همه احزاب اصلاح‌طلب به لیستی واحد برسند. در مقابل چندی پیش سخنگوی حزب اعتدال و توسعه هم گفت که این حزب می‌خواهد لیست بدهد. نوبخت، دبیرکل این حزب، هم اعلام کرد که روحانی برای انتخابات خبرگان لیستی ۱۶نفره خواهد داد. تا اینجای کار مشخص است که گرچه اعتدالی‌ها تمایل دارند با اصلاح‌طلبان به ائتلاف برسند اما بخش‌های زیادی از اصلاح‌طلبان زیربار ائتلاف مجدد با روحانی و طیفش نمی‌روند؛ به جز حزب کارگزاران سازندگی که به نظر می‌رسد صبر کرده است تا ببیند کفه کدام سمت قوی‌تر می‌شود و همان‌جا بایستد.
محمدرضا عارف اما چند محدودیت مهم دارد؛ نخست آنکه خودش مورد قبول و اجماع اکثریت اصلاح‌طلبان نیست از سوی دیگر او باید بتواند حمایت سید محمد خاتمی را از لیستی که تهیه می‌کند، کسب کند که این موضوع هم سخت است زیرا تا اینجای کار خاتمی تحرک انتخاباتی خاصی نداشته است.
در سوی مقابل اعتدال و توسعه‌ای‌ها هم با موانعی روبه‌رو هستند؛ از جمله نداشتن سرمایه مستقل اجتماعی. آنها حساب ویژه‌ای بر ائتلاف با اصلاح‌طلبان باز کرده‌اند و طبیعتا اگر نتوانند اصلاح‌طلبان را قانع به همگرایی کنند، رأی‌آوری‌شان بسیار سخت می‌شود.
یک گزینه سومی هم می‌ماند؛ اینکه جدای از عارف و روحانی اصلاح‌طلبانی که اکنون کنشی انتخاباتی از خود بروز نمی‌دهند وارد انتخابات شوند؛ مانند حزب اتحاد ملت که از قضا هم تأثیر زیادی بر خاتمی دارد و هم در جبهه اصلاحات وجه تعیین‌کنندگی دارد. اگر نیروهای چپ اصلاحات وارد میدان شوند هم می‌توانند به راحتی به لیست واحد دست یابند و هم آنکه به احتمال زیاد در صورت عدم ائتلاف طیف روحانی به حاشیه می‌رود.
منبع: افکار
