به گزارش سایت خبری پرسون، تیمی از محققان دانشکده پزشکی هاروارد و بریگهام در ایالات متحده یک پروبیوتیک ویژه تولید کردند که قادر به تنظیم فعالیت سلول های دندریتیک است و این سلول ها نقش مهمی در مدیریت پاسخ های سلول های ایمنی دارند.
هنگامی که پروبیوتیک ها در روده موش های مبتلا به شرایط مشابه ام اس قرار گرفتند، خودایمنی در مناطق کلیدی مغز سرکوب شد. اگر این درمان در انسان موثر باشد، می تواند به درمان برخی از مضرترین بیماری هایی که در حال حاضر وجود دارد کمک کند.
علاوه بر کاربرد طولانی مدت و خودپایدار آن، چیزی که در مورد این روش درمان امیدوار کننده است این است که دقیق تر از گزینه های موجود است و به نظر نمی رسد عوارض جانبی زیادی داشته باشد.
فرانسیسکو کوینتانا (Francisco Quintana) عصب شناس از بریگام می گوید: پروبیوتیک های مهندسی شده می توانند روش درمان بیماری های مزمن را متحول کنند. او
می افزاید: اگر بتوانیم از میکروب‌های زنده برای تولید دارو از داخل بدن استفاده کنیم، آنها می توانند در صورت نیاز به تولید ترکیب فعال ادامه دهند.
برای اینکه پروبیوتیک کار کند، تیم پژوهشی مجبور شد به عمق عملکرد سلول‌های دندریتیک در خودایمنی بپردازد که هنوز به طور کامل شناخته نشده است. محققان مسیر بیوشیمیایی جدیدی در این سلول ها پیدا کردند که می تواند سیستم ایمنی را غیرفعال کند.
سیستم کنترل در افراد مبتلا به بیماری های خودایمنی به درستی عمل نمی کند که بدن را آسیب پذیر می کند. باکتری های مفید مهندسی شده توسط محققان برای تولید لاکتات طراحی شده است که به نوبه خود ترمز سیستم ایمنی را فعال می کند.
هیچ یک از پروبیوتیک های مهندسی شده در جریان خون موش ها مشاهده نشد که نشان می دهد روده و مغز مستقیماً به یکدیگر سیگنال می دهند و سلول های دندریتیک در هر دو قسمت بدن یافت می شوند.
اگرچه این مطالعه شامل مدل‌های موش مبتلا به بیماری ام اس بود، اما سایر بیماری‌های ناشی از سیستم ایمنی نیز می توانند به همین روش مورد هدف قرار گیرند. بیماری‌های خودایمنی حدود ۵ تا ۸ درصد از جمعیت ایالات متحده را تحت تأثیر قرار می دهند، اما گزینه‌های درمانی محدودی برای آنان در دسترس است.
علاوه بر این، محققان امیدوارند که انواع مختلفی از پروبیوتیک ها را بتوان برای تولید ترکیبات مختلف و نتایج متفاوت مهندسی کرد. کوینتانا در پایان می گوید: توانایی استفاده از سلول‌های زنده به‌عنوان منبع دارویی در بدن، پتانسیل فوق العاده‌ای برای ایجاد درمان‌های شخصی‌تر و دقیق‌تر دارد. اگر این میکروب‌های ساکن در روده به اندازه کافی قدرتمند باشند که بر التهاب مغز تأثیر بگذارند، مطمئن هستیم که می توانیم قدرت آنها را در جاهای دیگر نیز مهار کنیم. شرح کامل این تحقیق در مجله تخصصی Nature منتشر شده است.
منبع: سیناپرس
